Ministers over kunst in hun kantoor: ‘Politiek is een zware klus, en dan is het leuk om iets zachts aan je muur te hebben’
‘Eerlijk gezegd? In eerste instantie dacht ik: mens, hoe gaat dit? Maar ik dacht ook: Geen lef, geen glorie! Hang op, het is altijd mogelijk. “Mona Keijzer, minister van huisvesting en ruimtelijke planning (BBB), koos haar kamer voor een muur -vullende compositie in primaire kleuren, Elementen van huizen Van Lode Pemmelaar (1942-1997).
Elke minister en staatssecretaris krijgen de gelegenheid om het kantoor een persoonlijk tintje te geven toen hij aantrad. De keuze voor een kunstwerk aan de muur is daarom geen niet -bindende. Het zegt iets over smaak, visie en misschien zelfs over de manier waarop een minister naar het beleid kijkt.
De kunstwerken die ministers, staatssecretarissen en hoge officieren kiezen, komen uit de collectie van de centrale overheid en uit de collectie van de National Service for Cultureel Heritage. In dit kabinet zijn in totaal acht ministerskamers samen met de Art Central Government Department onder FMHAAGLEN, zoals het kunstcomité officieel wordt genoemd, versierd.
Ik heb altijd ontdekt dat kunst troost en zich mooi moet voelen in een soms lelijke wereld
De selectie van de kunstwerken gaat door een zorgvuldig proces: een inname -interview en vervolgens een tweede interview met een op maat gemaakt kunstvoorstel voor de relevante minister. Volgens de Art Central Government Department vindt de eigenlijke instelling meestal plaats op vrijdag tijdens de Raad van Ministers. Hoewel de Catshuis een vergadering is, worden schilderijen een paar deuren verwijderd en soms wordt een laatste plant verschoven totdat alles precies op zijn plaats valt.
De eerste ministers die hun kamers opzetten waren Eppo Bruins, David Van Weel en Mona Keijzer. We bezoeken de ministers in hun kantoor en krijgen een kijkje. In een gesprek met drie ministers lijkt het erop dat ze voornamelijk hebben gekozen voor werken die hen terugbrachten naar het verleden, naar hun wortels. Of het nu de zee is, de geometrie van de jeugd of Volendam: voor nostalgie, geen van de drie rug.
De keuze van Mona Keijzer (BBB)Blokdoos en volendam
Tot verrassing van minister Keijzer (openbare woningbouw en ruimtelijke planning), paste het grote kunstwerk van Pemmelaar perfect in haar kantoor. “Het maakt de ruimte optisch kleiner, maar het past ongelooflijk goed in wat ik doe: huizen bouwen en de verschillende bouwstenen van de samenleving een plek geven.”
Het werk herinnert haar aan een kinderblokdoos, iets dat haar als moeder van vijf zonen aansprak. ‘Ik word blij als ik ernaar kijk. Het heeft iets troostends. Ik heb altijd ontdekt dat kunst troost en me mooi moet voelen in een soms lelijke wereld. Ik moet iets op de muur hebben dat mijn hart verwarmt, niet iets dat me afstoot .
Volgens haar is dat ook de reden waarom ze niet veel voelt voor conceptuele kunst, zoals de beroemde ‘pindakaas’ van kunstenaar Wim T. Schippers: “Zonde, niet mooi en niet het comfort.”
Naast het kleurrijke werk koos ze ook voor werken die verwijzen naar vissen, zoals het schilderij Schuten op de IJ Van Willem Witsen (1860-1923). “De middelste boot ziet eruit als een botter.” Volgens de oorspronkelijk Volendam -minister zit water in haar bloed. “Mijn vader was een van de zonen van de Botter de Volendam 119 en mijn neven en nichten waren ook vissers.”
De combinatie van werken in haar kamer weerspiegelt haar achtergrond en straalt haar taak uit als minister. “Het is leuk om iets te hebben dat past bij je levensloop.” De minister zou dol zijn op het schilderij Bloemen in een vaas Van Jan Sluijters, die tegenover haar bureau hangt en dat ze minder mooi vindt, wil vervangen door een havenaanzicht van volendam door Anthonie Pieter Schotel. Ze had dit al in gedachten in de periode dat ze staatssecretaris was voor economische zaken. “De afdeling Centrale overheid van de kunst weet precies waar het nu is, maar om het van de muur te laten trekken omdat ik het in mijn kamer wil, is ook zoiets!” Zegt ze lachend.
De keuze van Eppo Bruins (NSC):Geometrische Dessins en Jackets
Eppo Bruins, minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, ziet een weerspiegeling van hoe hij naar de wereld kijkt in de kunstwerken in zijn kamer. Zijn kamer straalt rust uit en is gevuld met verschillende kunstwerken, die allemaal geometrisch zijn. Volgens Bruins is zijn gekozen selectie “geen politieke verklaring”. De wereld waarin ik moet bewegen is al zo politiek, hij gaat verder. “Laat mijn kantoor een persoonlijk thuis zijn.”
De minister moest op zoek gaan naar geschikt werk voor zijn kamer en na verschillende gesprekken met de Art Central Government Department vond hij de juiste selectie. In de voorlopige interviews zei Bruins dat hij terug wilde gaan naar de Veluwe waar hij werd geboren. “Kunst heeft invloed op wie we zijn als persoon. Waar we ons thuis voelen, wordt ook bepaald door onze jeugd. Het verlangen naar geuren en kleuren van uw jeugd heeft te maken met thuiskomen, en u kunt plotseling invallen, ik zie dat hierin .
Hij wijst op het kunstwerk Studie van vierkant (2019-2020) van de Koerdische-Nederlandse kunstenaar Fatima Barznge. Volgens hem zegt de reeks geometrische ontwerpen veel over haar jeugd. “Die duidelijke vormen geven me vrede. Politiek is een zware klus, en dan is het leuk om iets zachts aan je muur te hebben.” Om zijn kamer te voltooien, zou hij het “zeker niet verkeerd vinden als er ooit een werk van mijn favoriet was beeldhouwer Alberto Giacometti in deze kamer. “
De keuze van David Van Weel (VVD)Zeegezichten en grijs.
“Er kan iets ontbreken”, lacht David Van Weel, minister van Justitie en Veiligheid (VVD). “Als er nog steeds een Monet of een Breitner in de opslag is, zal ik worden aanbevolen. Mijn grootmoeder had ooit een Breitner. Een schilderij van drie rode meisjes in hun zondagse belang. Ze verkocht het schilderij, maar had gelukkig een foto gemaakt van Het en vermeldde het als een herinnering.
Nu wordt Van Weel omgeven door uitzicht, niet alleen het uitzicht op Den Haag, maar hij ziet ook zijn favoriete stad Rotterdam in de verte. “Mijn voorganger Dilan Yeşilgöz had hier een Ajax -shirt en een foto van Amsterdam, maar dat is natuurlijk niet mogelijk als een Rotterdammer!”, Lacht hij.
Hij ervaart zijn kamer als een plek om zich terug te trekken. Werken aan de muurhangende werken van de fotograaf Kevin Osepa en van de schilder Jan de Haas. Alle werken zijn vergezichten of hebben een directe verwijzing naar het water. “Ik hou van de zee en de extra vrede en ruimte.”
Hij wijst naar een foto van Bruno van den Elwort, die elk uur de Noordzee -horizon heeft opgenomen vanaf het dak van het NH Atlantic Hotel in Kijkduin. “Als je veel op zee hebt gewoond, zowel privé als bij de marine, leer je de kleuren van de lucht lezen. De lucht en het water verraden of er een storm komt, of word de dag gewoon wakker. Dat fascineert me .
Voor de minister en ex-soldaat is de zee meer dan een landschap. “Het is een manier van denken. Er was niets beters dan wachten op de brug van een enorm schip. Toen stond je urenlang buiten onder de sterren met eindeloze uitzichten. Je kon je daar niet laten gefokt op de zee door het nieuws en Sociale media.
Zijn keuze van kunstmatige vol grijze tonen en horizon weerspiegelt niet alleen zijn achtergrond, maar ook zijn kijk op de politiek. Rust en perspectief, hij mist dat soms. “De samenleving wordt moeilijker en denkt altijd zwart-witter. Hoewel het leven vol grijstinten is. Het is precies daar dat de grote stille meerderheid is.”
Zijn blik blijft hangen Zeegezicht Van Gerhard MorgenstJerne Munthe, een schilderij van een kalme zee, althans voor de concepten van de Noordzee. Hij lacht. “Ik kan precies zien wat de weersomstandigheden zijn van elk kunstwerk hier. Je kunt dat zien op de golf. Dit is een verse windkracht 4.”
