De scène in Jeddah is zowel surrealistisch als heilig. Onder de schaduw van de luifels van de Western Hajj-terminal op de internationale luchthaven van King Abdulaziz, maken bezoekers een lijn in de richting van de slecht verlichte, op maat gemaakte galerijen, die enkele van ‘s werelds meest begeerde en zelden geziene objecten bevatten die de geest van de geest zullen verbreken elke culturele kruisvaarder. We zijn op de tweede editie van de Islamic Arts Biënnale, genaamd en alles wat er tussenin is, die op 25 januari is geopend en tot 25 mei te zien blijft voor het publiek in Jeddah. De titel is afgeleid van de koran en de betekenis ervan kan worden beoordeeld op basis van het feit dat de zin 20 keer in de tekst terugkeert.
Een echte toegangspoort tot deze biënnale, het eerste gedeelte is getiteld Albidayah, en het belichaamt de essentie van een huis van God en het woord van de Almachtige. De ruimte nodigt ons uit om de materiële wereld even te overstijgen en na te denken over het belang van religie, rituelen, vroomheid en spiritualiteit, terwijl we ons aanmoedigen om met de culturele producties door ons hart, geesten en handen aan te gaan.
Een van de essentiële hoogtepunten van de Biënnale is te vinden in Albidayah. Tegen een witte achtergrond hangt de Kiswah van de Ka’bah hangend aan het plafond terwijl het geluid van koranverzen zachtjes door de lucht drijft. Visually breathtaking, the kiswah (an Arabic term for ‘dress or drape’) is a sight typically reserved for Muslim pilgrims who travel to Mecca during Hajj or the voluntary Umrah but here, people from all faiths are welcome to admire the sacred drapery used for Eeuwen om het heiligste heiligdom van de islam te sieren. En wat betreft de Kiswah zelf – nou, het lijkt majestueus, goddelijk en plotseling zo toegankelijk. Volgens een historisch verslag leverde de profeet Mohammed (PBUH) de kubusvormige ka’bah in doek uit Jemen, maar door de eeuwen heen veranderden de materialen van de Kiswah van rietmatten en leer in zijde en katoen.
Tijdens een inzichtelijke walkthrough, de islamitische en Aziatische kunstgeleerde Dr. Julian Raby, die dient als een van de artistieke regisseurs van de Islamitische Arts Biënnale samen met Dr. Amin Jaffer en Dr. Abdul Rahman Azzam, legt de speciale betekenis van Albidayah’s ontwerpkeuzes uit. “Wat we hier hebben, is een delicaat evenwicht tussen het zwart van de Kiswah en de witte doorschriften van de muren. Pelgrims dragen een witte Ihram (gewaad) tijdens de Tawaf (omloop) rond de Ka’bah, een kleur die de zuiverheid en onschuld belichaamt, terwijl zwart niet alleen een ontwerpaspect is, het weerspiegelt eigenlijk de contemplatieve kracht van God – zoals onderstreept in de zin in de uitdrukking , ‘Zul-Jalaali-Wal-Ikram’ wat ‘Lord of Majesty and Bounty’ betekent Smithsonian Institution in Washington DC.
De andere prominente artefacten in de Albidayah -galerijen zijn een Madraj of trap uit Chepauk in India, een monumentaal exemplaar van Quran en de sleutel van de Ka’bah (gedateerd tussen 1240 en 1340s CE en prachtig ingeschreven met koranverzen) die tot de Banu Shaibah heeft gehoord) Familie voor generaties sinds de profeet Mohammed (PBUH) zelf hen dit voorrecht beloofde.
De Madraj werd in opdracht van Nawab Azam Jah Bahadur Wallajah IV uit Zuid-India en heeft barokgeïnspireerde motieven. Het werd verpakt en getransporteerd door de Oost -Indische Compagnie op een schip op weg naar Jeddah. Samen met kostbare historische schatten bevat het Albidayah -segment ook displays van hedendaagse uitdrukkingen van kunstenaars als Nour Jaouda, Hayat Osamah, Saeed Gebaan en Ahmed Mater die allemaal Arabische kunstenaars zijn, een paar van hen gevestigd in Saoedi -Arabië. Ze worden aangevuld met westerse namen zoals Abdelkader Benchamma, Arcangelo Sassolino en Asif Khan. De Libische kunstenaar Nour Jaouda’s werk is gecentreerd rond hand geverfd textiel, vezels en gevonden materiaal. Gericht op de Mekka-al-Mukarramah, omvat haar textielinstallatie voordat de laatste hemel het islamitische ritueel van dagelijkse gebeden samenvat. Het vertegenwoordigt drie houdingen in sala of gebed dat moslims vijf keer per dag presteren – buigen, knielen en uitputting.
Feestelijke stoffen
Hayat Osamah’s ‘Soft Gates’ is nu gevestigd in Jeddah en is een levendig tapijt dat stof gebruikt om hulde te brengen aan de gemeenschap en een seculiere buurt van Riyad, waar de kunstenaar opgroeide. Om deze feestelijke installatie langs de doorgang te creëren, heeft Osamah bekende stoffen verzameld, waaronder overgebleven materialen van de feestelijke gelegenheden van haar buren. Saeed Gebaan’s kroonluchter Nafas, daarentegen, reflecteert op de geschiedenis van Jeddah als een seculiere havenstad, terwijl het licht van architect en kunstenaar Asif Khan op licht de relatie van de koran met licht viert, dat een fundamenteel element is in de natuurkunde en geassocieerd met de creatie in de islam. Bijvoorbeeld, koranhoofdstuk Al-Nur beschrijft Allah als het licht van de hemel en de aarde, een licht op licht om zo te zeggen en Khan’s werk op gevouwen papier onderzoekt het concept van licht fysiek en metaforisch. Een van de toonaangevende kunstenaars van Saudi, Ahmed Mater’s Magnetism stelt de K’abah weer in een miniatuurversie die ijzeren deeltjes in beweging toont, sterk aangetrokken door Masjid al-Haram in Mekka. Het symboliseert tegelijkertijd de Ummah die diep aangetrokken wordt tot Mekka’s magnetische allure in een staat van harmonie en dient als een manifestatie van de planeten en hemelse lichamen die rond een onophoudelijke, onuitsprekelijke entiteit zijn die alomtegenwoordig en eeuwig is (omdat Allah wordt weergegeven in Quran).
Verspreid over een oppervlakte van 100.000 vierkante meter speciale tentoonstellingsruimte, bestaat de biënnale dit jaar uit zeven componenten. Afgezien van Albidayah (het begin), is er Almadar (de baan), Almuqtani (eerbetoon), Almidhallah (de luifel), Almukarramah (de geëerde), Almunawwarah (de verlichte) en Almusalla (plaats van gebed). Meer dan 30 grote internationale instellingen nemen deel, terwijl ongeveer 30 kunstenaars uit Saoedi -Arabië en daarbuiten te zien zijn, met 29 nieuwe commissies. Door meer dan 500 prachtige objecten, de biënnale – zijn
Tentoonstellingsscenografie is ontworpen door het internationale architectuurbureau Oma – vertelt het verhaal van de rijkdom van de islamitische beschaving in de hele eeuw heen, het ontrafelen van de wijsheid en goddelijkheid ingebed in deze prachtige meesterwerken en de wetenschappelijke en intellectuele erfgoed van de moslimwereld die de curators hopen zou bijdragen naar een beter en genuanceerd begrip van de islam in de 21e eeuw vandaag.
Bij Almadar hebben verschillende landen kostbare schatten geleend, velen van hen benadrukken islamitische prestaties en doorbraken in wiskunde, geometrie, geografie, wetenschap en astronomische kennis. De reis voor deze galerij begint met de oudste bekende bronzen astrolabe (waarschijnlijk gemaakt in Bagdad) en vanaf hier worden de dingen alleen maar spannender naarmate je voorbij oude manuscripten gaat, zoals de Arabische vertaling van de Conics, deuren van Sayyida Nafisa’s Mausoleum, Cartographic Gems, En je leert hoe de Griekse traditie van astronomie de moslimwereld bereikte door de vertalingen van Ptolemy, een Alexandriaanse wiskundige en astronoom uit de 2e eeuw CE. De Vaticaanse Apostolische bibliotheek heeft 11 fascinerende objecten gedeeld die momenteel te zien zijn in Almadar, waaronder de kaart van de Nijl -rivier – een gebaar dat de culturele diplomatie van het Midden -Oosten weerspiegelt, evenals de vrijgevigheid van Vaticaanse stad.
Twee van ‘s werelds toonaangevende collecties, de Al Thani en de Acquisitions van Furusiyya Art Foundation, treffen een contrasterende en toch samenhangende balans in het Almuqtani -paviljoen. Terwijl de Al Thani-collectie zich richt op de rijke diversiteit van islamitische kunst, met name juwelen uit het Mughal-tijdperk, viert de Furusiyya Art Foundation de wapens en het pantser van de moslimwereld. De Al Thani -collectie is de visie van Sheikh Hamad bin Abdullah Al Thani, een lid van de koninklijke familie van Qatar wiens passie voor kunst en fijne esthetiek, en een onfeilbaar oog voor schoonheid en herkomst loopt diep.
De belangrijkste preoccupatie van dit gedeelte is met edelstenen, parels en alles oud en uitzonderlijk. We zien een prachtige met juwelen ingelegde rooswatersproeier van de Mughal Treasury, de vroegste gedateerde Mughal Jade genaamd Cup of Jahangir, een antiek gerecht met ingelegd metaalwerk ter ere van de rivier de Nile, een fijn zijden gewaad van een Seljuk-prins uit Iran/Centraal-Azië, Een schaakstuk uit een spel dat is ontstaan in de Gupta -periode en nog steeds bekend is in heel India door zijn Arabische naam ‘Shatranj’, en verbluffende hangers gemaakt met behulp van de Indian Kundan -techniek.
De verzamelaar
Dr. Amin Jaffer, directeur van de Al Thani -collectie, zegt dat Sheikh Hamad op 18 -jarige leeftijd begon te verzamelen, gevoed door zijn aanvankelijke enthousiasme voor Renaissance -architectuur. Vandaag heeft zijn collectie meer dan 5.000 objecten. Ondertussen werd de collectie Furusiyya Art Foundation verzameld door Saoedische zakenmagnaat Rifaat Sheikh El ard. Naar verluidt heeft de Furusiyya meer dan 1.000 stuks, waaronder islamitische dolken, pantser, schilden en zwaarden. Veel van de beste meesterwerken zijn te zien op de Biënnale, sommigen van hen voor het eerst in het openbaar worden getoond, zoals het bestaande Mamluk Metalwork. Spreken met WKND. Over deze twee collecties zegt Dr. Jaffer: “We wilden deze collecties niet alleen samenbrengen om de prestaties van de verzamelaars te vieren, maar ook omdat ze de buitengewone breedte van islamitische artistieke prestaties vertegenwoordigen. We tonen niet alleen objecten, maar vertellen een rijk verhaal van menselijke vindingrijkheid en creativiteit. Elk stuk is een bewijs van vakmanschap en cultuur over islamitische beschavingen. Onze hoop is dat bezoekers verder zullen zien dan individuele kunstwerken om de diepgaande onderlinge verbondenheid en schoonheid van artistieke tradities in verschillende islamitische culturen en historische periodes te herkennen. ”
De Saoedische kunstenaar Muhannad Shono is de curator van hedendaagse kunst op de Biënnale. Door hedendaagse kunst met historische objecten te flankeren, wil de biënnale de dialoog tussen verleden en heden en tussen lokaal en wereldwijd voortzetten. Met tentoonstellingen in zowel buiten- als binnenruimtes, dragen hedendaagse kunstwerken en installaties bij aan het idee van culturele uitwisseling en spreken een veel jonger idioom dat zou moeten resoneren met een jonger publiek. Onder de opvallende zijn slapers van de grot door de in Pakistan geboren kunstenaars Iqra Tanveer en Ehsan Ul Haq, geïnspireerd door een gelijkenis uit het Al Kahf-hoofdstuk van de Koran en de Indiase kunstenaar Asim Wasiq’s Min Rukam, een meeslepende en interactieve bamboe-assemblage.
Jeddah, een historische stad aan de Rode City die op de drempel voor Mekka en Medina staat, dient als een perfecte achtergrond voor een biënnale van deze aard.
Het is duidelijk dat Saoedi -Arabië niet alleen de voogd is van de twee heilige steden, maar ook in het spirituele belang is, maar ook in toenemende mate als een culturele krachtpatser komt.
De tweede editie van de Islamic Arts Biënnale is te zien op de iconische westerse Hajj Terminal’s Canopies op King Abdulaziz International Airport in Jeddah tot 25 mei.
