“Bach gaat over het horen van de hartslag direct naast je”, zegt Countertenor Reginald Mobley
Zangers van de Nederlandse Bachverenigerende repetitie deze dinsdagmiddag in het Akoesthum Ede de koorden van de cantate Prijs God in Zijn rijken van Johann Sebastian Bach. Onder de titel ‘Het mooiste ding over Bach’ reizen ze tot eind februari langs Nederlandse hallen. Dirigent Richard Everarr verspreidt zich met metaforen, waaronder uit Monty Python Films en de televisieserie Buffy the Vampire Slayer.
De vier solisten zingen ook in het koor. Van hen valt de Afro-Amerikaanse tegenhuren Reginald Mobley (47) het meest op. Op zijn zwarte t-shirt staat in witte letters: „Queer maar niet in felle kleuren.Drie maanden geleden kreeg hij een Edison Classical in Nederland voor zijn album Omdat. Hij duikt vervolgens in zwarte muziekgeschiedenis: van anonieme spirituals en volksliedjes uit de slaventijd, via liedjes van vergeten klassieke componisten, tot de blues van Marvin Gaye ‘I Heard Through the Grapevine’.
“Aanvankelijk was het de bedoeling om muziek van zwarte componisten uit de klassieke muziekgeschiedenis te verpletteren”, zegt Mobley. “Toen het platenlabel suggereerde om te werken met de Franse jazzpianist Baptiste Trotignon, namen we een andere uitgang. Amerikaanse spirituals leken ons als uitgangspunt logischer. Ze komen niet alleen overeen met mijn persoonlijke achtergrond, maar vormen ook de geboorteplaats van jazz, de Wereld waarin Baptiste beweegt.
De titel van het album ontleende de twee muzikanten van het nummer ‘omdat’ van de Afro-Amerikaanse componist Florence Price. “Toen we erover spraken, kon ik het waarom van het album niet goed plaatsen. Iemand stelde de titel ‘omdat’ voorstelde. In de geest van kinderen die ‘waarom?’ Antwoord: ‘Dat is waarom!’ Realiseer ik me daarna naderhand Dat de eerste strofe ook beschrijft hoe ik mijn muzikale talent ervaar.
Omdat ik zo diep had gehouden,
Omdat ik zo lang had gehouden,
God in zijn grote mededogen
Gaf me het geschenk van liedje ‘
Bach als leider
Deze week keert Mobley terug naar de componist met wie het allemaal voor hem begon: Johann Sebastian Bach. Op elfjarige leeftijd moest hij kiezen op school tussen een computercursus, sport of muziek. “Ik was verliefd op een jongen uit mijn klas. En hij ging naar de band, dus ik ook. Daar drukten ze me een trompet en speelden ze allerlei genres. Onder die documenten was een slechte bewerking van een prelude en fuga van Bach door Bach .
Thuis moest hij stiekem zijn Bach -liefde bekennen. Mobley groeide op in het diepe zuiden van de Verenigde Staten, in Florida, met zijn grootouders, die nog steeds vreselijke herinneringen aan raciale scheiding en racisme hielden.
“Klassieke muziek was een symbool van de witte cultuur die hen onderdrukte. Mijn grootmoeder haatte het. Dus moest ik mijn bach -cd’s binnen smokkelen. In mijn kamer zag ze altijd de albums van zwarte jazzlegendes goedkeurend, niet wetende dat in die doos Brandenburg -concerten in de Matthew Passion waren verborgen. ”
Mobley verdiende een studiebeurs voor beeldende kunst, maar een chronische polsblessure sloot op die manier. Waarna hij de gelegenheid had om bedreven in muziek te worden.
Middelmatige strekking
“Rond de leeftijd van twintig was ik een middelmatige tenor. Op een dag toen mijn leraar me de hoge wedstrijd hoorde zingen in een kapperskwartet, realiseerde hij zich dat ik een contratenor was. Voordien voelde ik altijd een blokkade in mijn keel. Vergelijk het om te kleuren met een viltstip waarop de dop nog steeds is.
Sinds hij elf was, is Bach altijd een reizende metgezel geweest over de muzikale zoekopdracht van Mobley. “Ik bewonder hoe hij de volheid en kwetsbaarheid van het menselijk bestaan in een paar noten kan schetsen. Zelfs de mijne: een kind uit het arme zwarte zuiden. Bach weeft een draad tussen zijn tijd en de onze. Daarom wil ik zijn muziek uitvoeren als Als de inkt nog nat is. Breek je brood tot de hongerigenwaarin Bach ons herinnert aan het voeden van de hongerigen, het aankleden van de naakten en het leveren van daklozen. Hij begreep dat kijken naar de buurman het beste in ons naar voren brengt. Er is niets mis met compassie. Muziek gaat over het horen van de hartslag van de mens direct naast jou, op straat, naar de wereld. ”
Reginald Mobley en pianist Baptiste Trotignon in een van de spirituals op hun album omdat.
Reginald Mobley zingt Bach.
Mobley Zing Dowland.
