Emotionele achtbanen bij de komende superster Lola Young in de Melkweg
Dat het Lola Young -concert, op woensdagavond in Amsterdam, ‘legendarisch’ zou worden, was van tevoren zeker. Alleen omdat de Britse superster op de relatief kleine Melkweg/Max heeft gehandeld. Gedreven door het succes van haar single ‘Messy’, een soepel popnummer met schurende bekentenissen, is Young de afgelopen zes maanden uitgegroeid tot een idool. Hierna zal ze optreden in Hallen, Stadiums en op de hoofdfasen van festivals, om de groeiende supporters te geven.
In de Melkweg/Max was het duidelijk zichtbaar wie die supporters zijn. Young (24) heeft het talent om alle leeftijden aan te pakken. Van tieners tot senioren, mannelijk en vrouwelijk, met veel tranen naar beneden gerold wangen, afgewisseld met een glimlach. Omdat zelfs meer dan degenen met wie ze wordt vergeleken – Amy Winehouse, Adele – Lola Young Rücksichtsslos is. Elk nummer heeft een grijns voor zichzelf en geliefden. Ze zweert en berispt, praat in bloemrijke beledigingen en rapporteert even meedogenloos over de manier waarop liefdespartners haar beschimpen. Uiteindelijk geeft ze zichzelf de schuld: “Ik wou dat ik gemakkelijk was om van te houden”.
In de Melkweg speelde ze slechts veertien nummers van haar nu ruime repertoire, vooral van het recente album Dit was toch niet voor jou bedoeld (2024), en een nog steeds niet -geprepareerd nummer met een andere veelbelovende dialoog (“Ik denk dat ik sterf/ schat dat je al sinds de geboorte sterft“). Liederen als ‘Big Brown Eyes’, ‘Fuck’ en ‘Walk On By’ zijn ballads of pop -achtig, geluid nuchter of vol, maar zijn allemaal als emotionele achtbanen. De stem van Young was hier zowel groot als kwetsbaar, Buten zijn erin en soms valt het geluid weg, om weer vol te komen in de volgende lettergreep. Vuile gitaareffecten, zoals de ‘valse’ geluiden waarmee ‘crush’ werd gesloten.
Lees ook
Lola Young is ‘rommelig’ direct en doet denken aan Lily Allen en Amy Winehouse
Roem
Hier was nog een jongen dan bij haar vorige optreden, in de Kleine Bitterwoet, Amsterdam. Dan in hoed- en houthirt -shirt, nu in een lange rok en navel trui. Maar ze is niet tevreden geworden. Haar bewegingen zijn hoekig, ze neemt de tijd om uitgebreid te vertellen over haar ervaring met buikgriep en de uitvoeringen die ze moest annuleren.
Snelle roem is soms problematisch. Onlangs zijn kunstenaars zoals been, Chappell Roan en het laatste etentje wereldwijd supervrij geweest. Als gevolg hiervan zijn ze constant op tournee, geven ze veel interviews en worden ze verwacht op prijsgalas. Als gevolg hiervan kwamen de leden van de rechten, de Roan en het laatste etentje snel fysiek of emotioneel in moeilijkheden en moesten ze optredens of rondleidingen annuleren. Het is geen toeval dat dit allemaal vrouwelijke kunstenaars zijn die vaak extremere reacties ontvangen op sociale media dan hun mannelijke collega’s: van verreikende naleving van aversie. Het was speciaal dat Young daar ook niet mooi weer over speelt. Ze kondigde aan dat ze blij was met haar bestaan, maar het is echt niet “Smooth fucte ‘zeilen”.
Als toegift speelde ze Sing -Along Festival ‘Messy’ en een nuchter ‘wat is het over mij’ met slechts één gitarist. In de woorden “Ik weet”(„Ik weet dat ik niet zo lief ben“) Ze strekte zich uit” I “tot ongeveer vijf horting Etappen. Elk stuk was een stukje pijn.