Succeszanger Teddy Swims doet alles voor de supporters in Ziggo Dome

De Amerikaanse zanger Jaten DiMsdale, aka Teddy Swims, heeft een opvallende kledingstijl. Op het podium van Ziggo Dome, Amsterdam, draagt ​​hij een lange zwarte tovenaarjack met een geruite kilt eronder. Dimsdale, getatoeëerd naar het voorhoofd, beweegt zich over het podium als een koning. Maar op sokken.

Op zijn rug schreef hij ‘Amsterdam’ terwijl hij afgelopen zomer op het Lowlands-festival, een laaglands-T-shirt was. Teddy Swims (acroniem van ‘iemand die soms niet mij is’, een verwijzing naar zijn veelzijdigheid) is blij met plezier. Dat gaat goed voor hem, dankzij het warme -geblokkeerde geluid van zijn stem, een stem die soepel door de muziek stroomt en goed vuurt om emoties te doen. Een snik, een schuurplaats, nooit echt rauw, maar met de suggestie van doorgaande leningen. Zijn flexibele ziel raakt een akkoord. Binnen een paar jaar werd hij een internationale ster die nu optreedt in een verkochte Ziggo Dome.

Daar heeft hij een compacte podiumopstelling: een zwart decor met vijf muzikanten en drie achtergrondzangers. Daarboven is een plankier waar Dimsdale overheen loopt, en er zijn hoogten waar gitaristen hun solo’s kunnen spelen. Feestelijke elementen zijn vonken en vuurpogels, maar de meeste aandacht wordt besteed aan Dimsdale zelf, zijn drie keer te zien op videoschermen. Daar opende zijn ruddy baard, hoestige ogen en tatoeages van zandloper, figuur, figuur, tattoo beer en sneeuwkristallen langs zijn wangen.

Ramous

De geschiedenis van de nu 32-jarige Dimsdale werd gekleurd door verslavingen, maar ook door sport (voetbal) en muziek, vooral uit zijn eigen staat, Georgia, van bijvoorbeeld soulzanger Ray Charles. Hij viel een paar jaar geleden op met covers op YouTube en begon vervolgens zijn eigen liedjes te schrijven. Die nummers, zoals gehoord op de onlangs uitgebrachte albums Ik heb alles geprobeerd behalve therapie, deel 1 (vanaf 2023) en Deel II (2025) Geluid toegankelijk, niet origineel maar stijlvol. Hij eert de oude soul -voorbeelden in elegante mijnen, gecombineerd met een eigentijdse boodschap over geestelijke gezondheid en de effecten van geprezen liefde. En met een incidentele grap: ‘Je droeg die kleine zwarte jurk voor mijn begrafenis’ (in ‘begrafenis’).

Teddy Swims doet alles voor zijn fans, het blijkt zaterdagavond. Als hij op de rand van het podium komt staan, is dat een teken voor de technici: ze kunnen mobiele telefoons, letters en geschenken van de voorste rijen doorgeven, en Dimsdale maakt selfies of zet een handtekening tijdens het zingen.

Het is altijd zijn stem dat liedjes zoals ‘Apple Juice’, ‘Hammer to the Heart’ en Monster Hit ‘Lost Control’. Zijn rockmuzikanten spelen met weinig verbeelding. Gitaarsolo’s dwalen door dezelfde schalen en zelfs het magische geluid van het pedaalstaal is hier voorspelbaar.

Zijn verhalen voor de routine van de kamer klinken. Hij kleedt zich een paar keer, zoals in een wit landkostuum, en loopt rond, maar wanneer de up-tempo nummers halverwege schaars zijn, is de uitvoering soms levenloos en gaat hij vaker zitten. In het verleden hebben kunstenaars allerlei stoelen op fasen gebracht, zoals troon of barkruk. Teddy Swims maakte een meer originele keuze. De wc -kom waarop hij instortte tijdens het zingen van ‘gek’ was een primeur.

Om te delen





Mail de editors