‘Ik werd geëlimineerd met één keer’

“Onze bruiloft acht jaar geleden was fantastisch en in onze huwelijksreis waren we minstens zoveel opgewonden. Mijn man Klaas en ik houden van reizen en Bali was al jaren hoog op onze bucketlist, dus dat was onze bestemming. Ik keek uit naar deze reis. Het eilandleven, de natuur, de cultuur en het heerlijke eten daar leek allemaal fantastisch voor mij.”

Niet naïef

“De eerste twee weken van onze huwelijksreis genoten van Klaas en ik heb er ook van genoten. Op de motorfiets reden we naar de mooiste plaatsen op het eiland, zoals een prachtige tempel op de rotsen met een fenomenaal uitzicht. Als ervaren reizigers waren we zeker niet naïef, dus we waren alert op pickpocks op drukke plaatsen. We voelden ons nooit onveilig.

“Die avond gingen Klaas en ik naar een bar in Kuta, in het zuiden van Bali. Door mensen die we daar hadden ontmoet, werden we uitgenodigd om naar een afterparty te gaan. Dat wilden we niet, omdat we enge verhalen hadden gehoord over toeristen die werden gedrogeerd en beroofd op zo’n feest.

We besloten terug te gaan naar ons hotel. Eerst gingen we naar een bank in een drukke winkelstraat. De volgende dag zouden we ons hotel contant betalen en daar vertrekken om de laatste twee dagen van onze vakantie in Ubud door te brengen. We Pind en ik stoppen het geld, ongeveer 250 euro, in mijn tas. Achteraf vermoed ik dat we op dat moment al kunnen worden gecontroleerd. “

Tumult op de motor

“We stapten op de verhuurmotor, Klaas reed. Hij vroeg me om de navigatie op mijn telefoon aan te zetten. Terwijl ik eraan werkte, een motorfiets naast me. Kwam niet gek, daar rijden ze soms met vier mensen naast elkaar in het drukke verkeer.

De motor met twee mannen bleef naast ons rijden. Plots trok de co -driver mijn tas uit mijn handen met het geld erin. Ik trok de tas terug in een reflex. Klaas realiseerde zich het tumult niet en schreeuwde tegen mij dat ik stil moest zitten. “

“In de tussentijd keek de co -driver me woedend aan met een smerige blik, zijn ogen schoten vuur. Het was duidelijk niet de bedoeling dat ik de tas terugnam.

Ik riep Klaas dat we waren beroofd, hij gaf snel extra gas. De overvallers deden dit ook en ze hadden een veel snellere motor. De co -driver pakte mijn pols met een beledigende kracht. Ik voelde iets in mijn hand kraken, en toen kon ik niets meer doen. Met één actie werd ik geëlimineerd en hij kon nog steeds de tas pakken. “

Verklaring op het politiebureau

“Het ging allemaal zo snel. Omstanders probeerden te helpen en gingen achter de dieven aan, maar ze waren al weg. Ik had hun gezichten, kleding, soort motorfiets en kenteken goed opgeslagen. We gingen terug naar het hotel, waar we heel lief werden verzorgd door de eigenaar.

De volgende ochtend ging hij met ons mee als tolk om het politiebureau te melden. Dat duurde uren, veel langer dan verwacht. Eindeloos herhaalde ik ons ​​verhaal, ze bleven gewoon vragen naar de details over de tijdlijn, hun motorfiets en andere kenmerken. Na een tijdje begon het me te irriteren. Mijn pols deed pijn en ik was daar beu. “

“Alleen toen werd ons verteld wat er aan de hand was. Diezelfde avond was er een overval geweest in een hotel in de buurt van het onze. Dezelfde motor werd daar gezien en de beschrijving van de dader was precies hetzelfde. Een paar werd beroofd in hun kamer.

Ze werden neergestoken en sloten zich op in de badkamer. Daar bloedden ze allebei dood. Dat is de reden waarom de verklaring van Klaas en ik zo belangrijk was dat we getuigen waren. “

Wapens

“Ik was geschokt en kreeg rillingen over mijn hele lichaam toen ik dit hoorde. Ik voelde alles: horror voor wat er was gebeurd, mededogen voor de familieleden van dit paar en opluchting dat we zo goed waren afgevallen.

De daders werden gehoord door een Javaanse bende die bij de politie bekend was. Ik weet niet of ze ooit zijn opgepikt. Die mannen hadden al wapens bij hen toen ze ons beroofden. Een heel slecht en eng idee dat het voor ons heel anders had kunnen eindigen. “

“Ik had veel problemen met mijn pols, maar ik wilde niet naar het ziekenhuis gaan omdat ik bang was dat het onhygiënisch zou zijn. De vrolijke vakantiesfeer was de laatste twee dagen, we waren echt onze tijd uit totdat we weer in het vliegtuig konden komen.

Ik kwam door de vlucht met nogal wat pijnstillers, ooit landde bij Schiphol, ik ging onmiddellijk naar het ziekenhuis. De pezen in mijn hand en pols bleken gescheurd te zijn. Ik ben een kok en het duurde weken voordat ik weer kon werken. “

Mislukking

“Voor mij was er voornamelijk opluchting, maar Klaas was mentaal zwaarder. Hij voelde zich schuldig dat hij zich aanvankelijk niet realiseerde de overval, en hij dacht dat hij me niet goed genoeg had beschermd. Hij voelde dat hij voelde dat hij als falen voelde. ‘S Nachts leed hij aan de ervaringen.

Uiteindelijk hielpen gesprekken met een psycholoog hem om deze schuld los te laten. “

“Het is jammer dat onze huwelijksreis zo’n vervelende staart heeft gekregen, maar dat is niets vergeleken met het lijden van de andere slachtoffers en hun familie. Ik denk daar nog steeds over na.”

Altijd veel reizen om te reizen

“Ik hoop nooit meer zo’n overval te ervaren, je wilt niemand. Sindsdien ben ik alert geworden, dus ik gebruik nu altijd een nektas die ik onder mijn kleren draag.

Klaas en ik maken nog steeds prachtige reizen, bijvoorbeeld naar Mexico, Cuba, Canada en Tanzania. Ik zal onze reis niet laten verlichten door niemand. “

Nooit meer?

Wil je ook je verhaal vertellen en vertellen wat je nooit meer wilt ervaren, doen of weggaan ‘? We zijn nieuwsgierig naar je verhaal. Mail ons weekendmagazine@rtl.nl