Haider Ackermanns debuut bij Tom Ford balanceert moderne sensualiteit met een respectvolle heruitvinding

Voor zijn langverwachte debuut als creatief directeur van Tom Ford koos Haider Ackermann voor een subtiele, atmosferische knipoog naar de oorsprong van het merk – hij reconstrueerde vakkundig de sfeer van de shows die zo kenmerkend waren voor meneer Fords eigen tijdperkbepalende presentaties. De ruimte was een studie in verleidelijke terughoudendheid: gedimde verlichting, omlijst door gerookte spiegels, bekleed met banken uit de jaren ’70 en gehuld in duifgrijze zijde. Het was een setting doordrenkt van sfeer en herinnering – een echo van de decadentie die ooit Fords visie definieerde, maar met een rustiger doel, een weerspiegeling van Ackermanns meer introspectieve hand.

Echter, in plaats van Tom Fords legendarische archieven te doorzoeken naar letterlijke referenties – die veelbesproken momenten van schaamteloze seksualiteit en nonchalante glamour die Fords tijd bij Gucci en Yves Saint Laurent tot legendes maakten – leek Ackermann meer geïnteresseerd in het destilleren van de essentie van Tom Ford voor een hedendaags publiek. Het was minder een oefening in nostalgie en meer een onderzoek naar hoe die geest van onbeschaamde luxe, erotiek en zelfvertrouwen nu zou kunnen resoneren, in een tijdperk dat steeds meer allergisch is voor openlijke sensualiteit.

Moderne glamour

Het is de moeite waard om te onthouden dat in de jaren voorafgaand aan de verkoop van Tom Ford aan Estée Lauder in 2022, de dameskleding van het merk zelden de seismische culturele relevantie bereikte van Fords werk bij Gucci in de jaren ’90 en begin 2000. Toch bleef glamour de centrale propositie – een fundamentele kwaliteit die Ackermann erkende, maar herinterpreteerde door zijn eigen lens, bekend om zijn precisie, gratie en poëtische kleermakerschap. Zijn taak was niet alleen om Fords nalatenschap te moderniseren, maar ook om de bloedstollende aantrekkingskracht van het merk in balans te brengen met de aanzienlijke verwachtingen die gepaard gaan met het in de voetsporen treden van een van de meest bepalende provocateurs van de modewereld.

De openingslooks van de show zette de toon: soepel leer, vervaardigd tot onberispelijk gesneden bovenkleding en separates voor zowel mannen als vrouwen. Dit waren niet de door dominatrix geïnspireerde stukken die men zou verwachten van een eerbetoon aan het Ford-tijdperk, maar kledingstukken verzacht door Ackermanns hand – strak maar draagbaar, verfijnd maar met een gevoel van gemak. Vooral in warme cognacbruin, een kleur die zowel aan de jaren 70 als aan hedendaagse luxe doet denken, vielen de herenbroeken op door hun vloeiende lijnen, een fris alternatief voor de meer scherpe tailoring van Fords eigen hoogtijdagen.

Natuurlijk zou geen enkele verkenning van Tom Fords nalatenschap compleet zijn zonder avondkleding – een categorie die Ford in de jaren ’90 zo goed als herdefinieerde met zijn soepele, body-conscious jurken, hun diepe decolletés en gedurfde uitsnijdingen, emblematisch voor een generatie die niet bang was voor excessen. Ackermann herzag deze kenmerken, maar ontdeed ze van hun openlijke erotiek en verving lichaamsomhullende silhouetten door een gevoel van vloeiende draperieën en architectonische tailoring. Een asymmetrische jurk in glinsterend aqua bijvoorbeeld, omhelsde het lichaam met elegantie in plaats van eraan te kleven. Een lichtgele jurk, gerimpeld en met een split aan de dij, hintte naar verleiding zonder de uitdagende blik van Fords beruchte campagnes – die grensverleggende beelden van naakte lichamen, inclusief die van hemzelf, die net zozeer onderdeel waren van het merk als de kleding zelf.

Waar Ackermanns visie bijzonder vooruitstrevend aanvoelde, was in zijn benadering van tailoring. In plaats van de vlijmscherpe lijnen en power shoulders die synoniem zijn met Fords pakken, omarmde Ackermann een zachtere, bijna gedeconstrueerde aanpak – jasjes met nonchalante, moeiteloze proporties die bijzonder modern aanvoelden in een cultureel moment gedomineerd door casual wear. In een tijdperk waarin de alomtegenwoordigheid van athleisure formele kleding bijna subversief heeft gemaakt, pleitten Ackermanns pakken op overtuigende wijze voor het aankleden zonder complicaties. Er was een stil vertrouwen in het laten spreken van stof, snit en houding – een terugkeer naar elegantie die zowel actueel als tijdloos aanvoelde.