In de blauwe hoek, te zien op de Democratische Nationale Conventie (via videoboodschap), basketbalster Steph Curry. In de rode hoek, verschijnend op de Republikeinse Nationale Conventie, UFC-baas Dana White. Hoewel de grens tussen de Amerikaanse politiek en sport de afgelopen tien jaar vervaagde, is deze in de aanloop naar de VS opgelost Amerikaanse verkiezingen van 2024.
Atleten uit verschillende sporten en achtergronden hebben dat de laatste jaren steeds meer gepolitiseerdOf het nu gaat om het steunen van een kandidaat, het protesteren of simpelweg bepleiten dat mensen hun stemrecht uitoefenen. Maar zal dit op 5 november een betekenisvol verschil maken? Betina Wilkinson, universitair hoofddocent aan de afdeling Politiek en Internationale Zaken van Wake Forest University, denkt van wel.
“Professionele atleten zijn ongelooflijk krachtig, vooral degenen die succesvol zijn en een naam voor zichzelf hebben gevestigd. Ze hebben vaak meer volgers op sociale media dan de president van de Verenigde Staten”, zegt Wilkinson, die sportactivisme heeft bestudeerd en op het punt staat een boek uit te brengen. over dit onderwerp volgend jaar met collega Lisa Kiang, vertelde DW. “Individuen kijken op naar professionele atleten omdat hun identiteit verbonden is met die atleten.
“Als ik een grote basketbalfan ben, woon ik in deze stad, volg een bepaalde speler en kijk naar hem of haar omdat ze zo cool en geweldig zijn. Als ze me vertellen dat dit belangrijk is, is de kans groter dat ik het ook doe. ‘ zei ze.
De steunbetuigingen van atleten stromen binnen
Curry en White zijn lang niet de enige Amerikaanse sportsterren die hun politiek openbaar maken voorafgaand aan de strijd tussen de twee Donald Trump En Kamala Harris.
Afgelopen december zei professionele golfer John Daly: “Wij allemaal op de (professionele golf) tours willen Daddy Trump terug” – hoewel het onduidelijk is hoeveel hij voor anderen spreekt.
Harrison Butker, de kicker van Kansas City Chiefs, heeft ook Trump gesteund. ‘Ik steun de president die het meest pro-life zal zijn, en ik denk dat Donald Trump de meest pro-life president is’, zei hij eerder deze maand tegen Fox News, verwijzend naar de felle abortus debat in de VS.
Harris heeft ondertussen steun gezocht en gekregen van onder meer tennissterren Billie Jean KoningParalympisch zwemmer Ali Truwit en basketballegende Earvin “Magic” Johnson. Ze hebben zich allemaal aangesloten bij de groep Athletes for Harris die in september werd opgericht.
“Voor alle atleten onder ons: wees niet bang om jullie platforms te gebruiken – we hebben jullie allemaal nodig om mee te doen. Deel dit met je vrienden, dat vice-president Harris een agenda heeft die het land vooruit zal helpen,” zei Johnson.
Terwijl Wilkinson ziet dat steunbetuigingen het potentieel hebben om de stemming te beïnvloeden, misschien zelfs wel staten op het slagveldze denkt dat atleten die simpelweg pleiten voor mensen om hun stemrecht uit te oefenen, een diepgaander effect kunnen hebben.
Ze wijst op het More than a Vote-initiatief, opgericht door basketbalsuperster LeBron James en nu geleid door damesbasketballer Nneka Ogwumike. Aanvankelijk begon ze te pleiten voor hervorming van het strafrecht na de moorden op George Floyd en Breonna Taylor in 2020, maar de focus is verschoven onder leiding van Ogwumike.
Demografie is belangrijk
“De vrouwensport heeft een ongelooflijke groei doorgemaakt in de loop van mijn dertienjarige carrière bij de WNBA. Maar in diezelfde periode heb ik gezien hoe wetgevers mijn rechten en de rechten van elke atleet die deze teams en competities laat schitteren, ondermijnen. ‘, zegt Ogwumike, tevens voorzitter van de vrouwenbasketbalspelersvakbond WNPBA, in een verklaring.
“We kunnen niet werkeloos toekijken terwijl de vrijheden van vrouwen wegglippen, en daarom neem ik via More Than A Vote het voortouw om voorlichting te geven en actie te ondernemen rond deze kwestie.”
James en Ogwumike zijn allebei zwarte atleten, en Wilkinson zei dat onderzoeken die zij en haar collega’s hebben uitgevoerd consequent hebben aangetoond dat ras en geslacht belangrijk zijn bij het op deze manier verspreiden van een politieke boodschap.
‘Race doet er soms toe. Als je bijvoorbeeld een zwarte atleet hebt die een verklaring aflegt over de hervorming van het strafrecht, is de kans groter dat zwarte atleten van standpunt veranderen.
“Maar interessant genoeg is dat niet over de hele linie waar. Wanneer individuen die zich als blank identificeren, worden blootgesteld aan een verklaring van een blanke atleet, bijvoorbeeld van Megan Rapinoe over de hervorming van het strafrecht en het vergroten van het bewustzijn over politiegeweld – ze waren er minder ontvankelijk voor. Het had eigenlijk het tegenovergestelde effect (ze wendden zich af van haar perspectief).”
Trump en Harris zien de kracht van sport
Gezien de kleine marges en het belang dat wordt gehecht aan reclame in Amerikaanse verkiezingscampagnes, is het misschien geen verrassing dat beide kandidaten de kracht van sport hebben opgepikt om kiezers te beïnvloeden.
Eerder deze maand vertoonde de campagne van Trump advertenties waarin Harris’ standpunt over transgenderkwesties werd aangevallen tijdens uitzendingen van American football-wedstrijden, zowel NFL als universiteit. Op dezelfde manier stuurde Harris tijdens recente evenementen spandoeken in vliegtuigen, waarbij ze zich zorgvuldig richtte op wedstrijden en locaties in swing states waar haar berichten de beste kans zouden hebben om een verschil te maken.
“We weten dat mensen met een sterke sportidentiteit eerder ontroerd zullen zijn in hun vermogen om hun standpunten over een onderwerp te veranderen. Als ze worden blootgesteld aan de professionele atleet die een verklaring aflegt over dat onderwerp, dan is het logisch voor Kamala Harris om advertenties te tonen tijdens de spelen, toch? En het is logisch dat Donald Trump advertenties toont”, zei Wilkinson.
“In de hoofden van de individuen denken ze, als ze die advertenties zien, ‘De NFL is verbonden met deze specifieke kandidaat, en hier ben ik bij de wedstrijd, en dus is mijn identiteit verbonden met de NFL’, dus dat kan van invloed zijn hun vermogen om meer open te staan voor het stemmen op een kandidaat.”
Maar dergelijke tactieken kunnen ook averechts werken. Wilkinson ontdekte dat dit vooral geldt voor blanke conservatieve kiezers, die sport als escapisme beschouwen en de aantasting van de politiek kwalijk nemen.
“Ongeacht of het nu pro-Trump of pro-Harris is, ze houden er niet van dat sport zich vermengt met politiek en hebben een diepgewortelde reactie waarbij ze daar erg boos over zijn”, voegde ze eraan toe.
Het is duidelijk dat de woorden en politieke acties van atleten, of het nu gaat om goedkeuring of aanmoediging om deel te nemen, een rol zullen spelen bij de komende verkiezingen. Op zichzelf is het misschien niet doorslaggevend, maar bij verkiezingen, net als in de sport, zijn marginale winsten van belang.
Bewerkt door: Chuck Penfold
