Tv-bewerkingen van klassieke Latijns-Amerikaanse boeken nemen de streaming over – en trotseren stereotypen

Gabriel García Márquez ‘Honderd Jaar Eenzaamheid’, een van ‘s werelds meest gerespecteerde literaire meesterwerken, krijgt een Netflix-behandeling.

Na vijf jaar ontwikkelen en produceren van de langverwachte televisieaanpassing van de veelgeprezen roman, komt de streamingdienst uit deel één van de serie op woensdag.

De show is ook een van de drie ambitieuze projecten die dit jaar zijn uitgebracht en waarin geliefde Latijns-Amerikaanse klassiekers worden heruitgevonden die door boekenliefhebbers worden gekoesterd vanwege hun gebruik van magisch realisme.

Naast “Honderd jaar eenzaamheid”, Netflix heeft onlangs ook de Mexicaanse roman van Juan Rulfo aangepast “Pedro Páramo” in een film. Streamingconcurrent Max veranderde Laura Esquivel’s “Like Water for Chocolate” in een serie die zo succesvol is dat deze onlangs werd verlengd voor een tweede seizoen.

“Ik hou ervan om dat domino-effect te zien waarin van deze literaire werken shows worden gemaakt”, zegt Cruz Castillo, externe betrekkingen en digitale manager bij de Nationale Spaanse mediacoalitieeen non-profitorganisatie die pleit voor een betere vertegenwoordiging van Latino in de media.

De groeiende obsessie van Hollywood met het verwerven van boekrechten om inhoud te produceren – en met streamingdiensten die gokken op historische stukken om hun internationale voetafdruk uit te breiden – kan helpen verklaren waarom deze op Latino gerichte aanpassingen tegelijkertijd ontstonden, aldus Castillo en Ana-Christina Ramón. directeur van het entertainment- en mediaonderzoeksinitiatief aan de Universiteit van Californië, Los Angeles.

De verfilmingen van de drie boeken worden geprezen vanwege hun weelderige cinematografie en verhaallijnen die zich concentreren op meeslepende generatiesaga’s.

Ze hebben ook nog iets anders gemeen: ze worden niet geassocieerd met thema’s en stereotypen die al lange tijd bepalend zijn voor de mediabeelden van Latino’s. Een veelomvattend Mediastudie van Columbia University uit 2014 ontdekte dat Latino’s op tv vaak worden voorgesteld als criminelen, wetshandhavers, hypergeseksualiseerde wezens en laagbetaalde werknemers.

“Het biedt dat soort alternatieve verhaallijnen dan waar het publiek echt aan gewend is geraakt”, zei Ramón over de inhoud van de nieuwe shows.

Terwijl er zijn geweest successen tussendoorDe mogelijkheden om deze stereotypen te doorbreken blijven nog steeds beperkt, zei Ramón, waarvan onderzoek uitwijst waar Latino’s rekening mee hebben gehouden slechts ongeveer 6% van de belangrijkste cast en hoofdrollen op televisie in de afgelopen jaren chronische ondervertegenwoordiging van Latino op televisie.

“Het is absoluut beter om niet alleen iets te hebben dat zich op drugs richt”, zei ze. “Maar toch denk ik niet dat dit echt veel van de statistieken zal veranderen in termen van algehele representatie.”

Toch bieden series op de schaal van ‘Honderd Jaar Eenzaamheid’ en ‘Like Water for Chocolate’ voor Ramón belangrijke kansen die de ontwikkeling van toekomstige projecten kunnen stimuleren en het aantal Latino’s achter en voor de camera’s kunnen vergroten.

Magisch realisme beleeft zijn tv-moment

García Marquez, die in 1982 de Nobelprijs voor de Literatuur wonwas vooral bekend vanwege romans en korte verhalen die magisch realisme gebruiken om de grens tussen fantasie en realiteit te vervagen.

Magisch realisme, een belangrijk literair instrument voor veel Latijns-Amerikaanse auteurs, stelt deze schrijvers in staat zowel de sociaal-politieke realiteit als de abstracte gevoelens die daarmee gepaard gaan uit te leggen.

“De kracht van magisch realisme is dat we het niet als magisch realisme zien. Het is geen fantasie voor ons. Voor velen van ons voelt het echt”, zei Castillo. “Het is een deel van ons, onze cultuur, ons erfgoed.”

Van ‘Honderd Jaar Eenzaamheid’, gepubliceerd in 1967, zijn meer dan 50 miljoen exemplaren verkocht en in meer dan 40 talen vertaald.

De roman vertelt het intergenerationele verhaal van de familie Buendía, vanaf de oprichting van de utopische stad Macondo tot de opeenvolging van dramatische gebeurtenissen die de mensen in de fictieve stad uiteindelijk veroordeelt tot 100 jaar eenzaamheid.

De Spaanstalige serie, prachtig opgenomen in het geboorteland van García Márquez, Colombia, is een van de meest ambitieuze producties in de Latijns-Amerikaanse geschiedenis. volgens Netflix. Dat zeiden regisseurs Laura Mora en Alex García López er waren dagen waarop meer dan 1.300 mensen op de grandioze set zaten die was gebouwd om Macondo na te bootsen.

“Het ging over het waarmaken van iets dat altijd groter zal zijn dan wij allemaal”, zei Mora in het Spaans.

Sommigen beschouwen García Márquez als de vader van het magisch realisme, hoewel het misschien logischer is om die titel toe te kennen aan Rulfo, de auteur van de roman ‘Pedro Páramo’ uit 1955, die wordt beschouwd als een voorloper van het magisch realisme.

De roman speelt zich af tussen eind 19e en begin 20e eeuw de Netflix-film vertel het verhaal van Juan Preciado, die na de dood van zijn moeder terugkeert naar het afgelegen dorp waar hij werd geboren om zijn vader, Pedro Páramo, te zoeken. Maar wanneer hij aankomt, ontmoet Preciado een letterlijke spookstad, waar hij een reeks mysterieuze personages ontmoet – sommige levend, andere al lang dood – en leert over de meedogenloze zoektocht van zijn overleden vader naar rijkdom en macht.

Rulfo’s boek beïnvloedde generaties magisch-realistische auteurs, waaronder García Márquez, die ooit zei Rulfo was net zo volhardend als Sophocles.

Rulfo had ook invloed op zijn mede-Mexicaanse Esquivel, die in 1989 ‘Like Water for Chocolate’ publiceerde.

Het boek en de Max-serie draaien om Tita de la Garza, een jonge vrouw die toevlucht vindt in haar kookkunsten terwijl haar strenge moeder haar weghoudt van de liefde van haar leven. Het boek speelt zich af tijdens de Mexicaanse Revolutie en is een wereldwijde bestseller geworden vanwege de manier waarop het de Mexicaanse cultuur, gedenkwaardige eetscènes en magisch realisme combineert.

“Het was ongelooflijk om zo’n belangrijk Mexicaans verhaal te zien resoneren met het publiek over de hele wereld”, zei Salma Hayek Pinault, uitvoerend producent van de serie, deze maand tijdens een evenement in Londen waar het tweede seizoen van de show werd aangekondigd.

García Márquez had ook een grote waardering voor films, schreef verschillende scenario’s en was zelfs voorzitter van de Foundation of New Latin American Cinema in Cuba totdat hij zijn dood in 2014 op 87-jarige leeftijd.

Toch stond hij bekend om zijn terughoudendheid bij het filmen van ‘Honderd Jaar Eenzaamheid’, omdat hij geloofde dat de tijdsdruk van een speelfilm of het niet produceren ervan in het Spaans de film een ​​slechte dienst zou bewijzen. volgens zijn zonen Rodrigo García en Gonzalo Garcíabeiden zijn uitvoerende producenten van de nieuwe tv-serie.

“In de huidige gouden eeuw van series, met het niveau van getalenteerd schrijven en regisseren, de filmische kwaliteit van de inhoud en de acceptatie door het wereldwijde publiek van programma’s in vreemde talen, kan de tijd niet beter zijn om een ​​aanpassing te brengen aan de buitengewone mondiale kijkerspubliek dat Netflix biedt’, zeggen de gebroeders García een verklaring in 2019, toen ze aankondigden dat ze de eerste verfilming van de roman aan de streamingdienst hadden toevertrouwd.

In een recente vertoning van de serie in Havana, regisseur Alexis García López vertelde Reuters dat “we bijna altijd deze verhalen over drugshandelaren, illegale immigranten, prostitutie, armoede en dictaturen exporteren.”

In plaats daarvan concentreert de meeslepende generatiesaga van ‘Honderd Jaar Eenzaamheid’ zich op de vraag of mensen ‘ons lot kunnen verslaan’, zei García López, ‘of dat we geprogrammeerd zijn om generatie na generatie dezelfde fouten te blijven maken.’