Rapper en producer Babs: ‘Een moeilijke, intense tekst komt beter over in een dansbaar nummer’

Ze is letterlijk een rijzende ster. Babs Schutte (25) hangt het liefst een paar meter boven de grond in de boulderhal. De rest van haar tijd zit ze achter haar laptop en werkt aan muziek. “Ik ben muziek, ik adem muziek, ik werk de hele dag met muziek. Maar als ik aan de muur hang, beweeg ik alleen maar, dat is het enige moment dat mijn hoofd helemaal leeg is.”

Schutte, die alleen onder haar voornaam optreedt, heeft nogal wat stof tot nadenken. De in Leiden geboren half-Surinaamse muzikant, rapper en producer die muziekproductie studeerde in Engeland en Enschede en inmiddels niet ver van haar vaste boulderhal in Amsterdam woont, was tot haar eigen grote verbazing (‘Ik ben geen bekende Nederlander Helemaal niet, toch?”) 2024 in tv-programma Wie is de Mol?en bracht diverse EP’s uit met een behoorlijk activistische toon: identiteit, etniciteit, seksualiteit en andere zaken die haar nauw aan het hart liggen vormen de basis van haar vrolijke electropop. Dit jaar verschijnt haar debuutalbum, speelt ze in Paradiso en staat er een tournee op de planning.

“Boulderen is zo leuk omdat het een combinatie is van denk- en krachtsport”, zegt ze op het bankje tussen de klimwanden. “Je moet bedenken wat je volgende zet is en ik doe graag iets waarin ik kan laten zien dat ik sterk ben. Als je mij ziet rondlopen denk je misschien: oh, best wel een klein meisje.” Met een grote glimlach: “Ik vind het leuk als ik een route kan nemen die de grote, brede mannen die hier rondlopen niet kunnen.”

Tussen het klimmen door zit ze hier aan een tafel op haar laptop en werkt aan haar muziek. Zo nu en dan een praatje met een van de andere vaste gasten, verder werkt ze alleen thuis, zegt ze, “en ik ben niet gemaakt om alleen te zijn.” Ooit maakte ze samen een uitstapje naar een productie: met Willie Wartaal van De Jeugd van Zondag maakte ze in 2023 ‘Altijd Tijd’. Daar is ze nog steeds trots op, maar het was wel pijnlijk omdat Babs zich in haar muziek heel feministisch uitspreekt. , Wartaal staat niet bekend als vrouwvriendelijk. ‘Tijd is geld, is twee keer min plus? / zijn we allemaal rijk, er is altijd tijd‘, rapt Babs. Afval achteraf: ‘Ik heb tijd, maar niet voor jou / Ik laat je vinkjes liever blauw / Ik vind je een vieze vrouw / dus ik verzin excuses uit mijn mouw‘.

“Dat vond ik lastig, ja. Ik kan hem niet vertellen wat hij moet doen of schrijven, en ik denk dat zijn kracht is dat je precies weet wat je bij hem krijgt. Moet ik die functie missen omdat ik de tekst niet volledig ondersteunde? Ze besloot hem te respecteren en liet dat zo. En de reacties, zelfs in haar bubbel, waren zeer positief. “Dat bewijst maar weer dat je je heel lang kunt afvragen wat zoiets over je gaat zeggen en wat het gaat doen, maar uiteindelijk was iedereen alleen maar enthousiast.”

Haar muziek is niet alleen kritisch, maar ook zeer energiek en vrolijk. Het wordt moeilijk om stil te staan ​​bij nummers als ‘Geen Ja in m’Nee’, ‘Beetje Bi’ of de eerste single van haar aankomende album ‘Obsession(f)’. “Het is geen bewuste keuze om de muziek op deze manier te maken, en het is ook geen bewuste keuze dat ik wil dat iedereen het naar zijn zin heeft. Dat is gewoon wie ik ben. Ik ben optimistisch, je ziet mij vaak lachen en ik houd van dansbare muziek.”

Dat maakt het soms lastig om die lastige boodschappen over te brengen. In ‘Bennie Angry’ is ze boos, en niet alleen teleurgesteld, over de manier waarop vrouwen niet serieus worden genomen. ‘Beetje Bi’ bevat een diepgevoelde oproep tot liefdadigheid, tegen uitsluiting – maar ook een pakkende beat met glinsterende synths. ‘Ik ken mijn plaats niet, geen witte tint, geen witte huid, maar ik ben opgegroeid in een rijk wit huis‘, rapt ze in ‘Ze Waait Weg’, over haar Surinaamse roots.

“Ik denk nog steeds dat een moeilijke, intense tekst beter overkomt in een dansbaar nummer. Maar ik heb live ervaren dat ik soms moet stoppen met springen en dansen en stil moet staan ​​om de aandacht te vestigen op waar het eigenlijk om gaat.” En dat werkt, want ze hoort dat mensen nu ineens begrijpen waar bepaalde liedjes over gaan. “Mensen moesten huilen, het deed echt iets. En het overige deel van de avond wordt er volop gedanst. Dat is zo mooi dat ze naast elkaar bestaan.”

Ik heb geleerd dat niet iedereen je leuk kan vinden

Sinds Wie is de Mol? het bereik is aanzienlijk uitgebreid. Ze kreeg veel reacties op de aflevering waarin de vrouwelijke deelnemers een traditionele jurk moesten dragen en de mannen een pak. Maar Babs in een jurk? “Ik wilde gewoon een pak dragen. Ik had er nog niet zoveel over nagedacht, maar ik kreeg er zoveel reacties op. Veel moeders zeiden dat hun kind zich in mij herkende, omdat zij ook nooit jurkjes wilden dragen. En dat hoor ik vaker van kinderen en jongeren, ik spreek ze blijkbaar veel en dat vind ik super bijzonder. Die representatie maakt echt deel uit van de reden waarom ik kunstenaar werd.

Tegelijkertijd zag ze haar anonimiteit afbrokkelen. Daar was ze op voorbereid, maar toen vroeg ze zich af of jij je hierop kon voorbereiden. “Dat vond ik best zwaar. Vrienden ook, want elke keer dat we ergens waren, werd ik door anderen gekaapt. Gewoon een praatje, of een foto. En alleen al het idee dat je niet meer buiten kunt rondlopen zonder het idee: mensen kennen mij.”

Daar raakte ik wel aan gewend, maar soms was het ook vervelender. Ze zucht een beetje met tegenzin: ‘Ik heb geleerd dat niet iedereen je leuk kan vinden. Uit reacties online bleek dat sommige mensen me echt niet konden uitstaan. En dat is lastig. Ik dacht: ik heb geen vlieg kwaad gedaan, waarom zeggen mensen zulke gemene dingen? Blijkbaar was ik vervelend en dom, en wat mij ook opviel is dat er veel gegoogled werd over mijn geslacht. Leuk en interessant, toch? Ik heb meegedaan aan een game, hoe relevant is welk geslacht ik ben?” En daar leert ze ook mee omgaan. “Ik denk niet dat ik een klik zou hebben gehad met de mensen die dat soort dingen online zeggen als ik ze had ontmoet. Het is oké.”

Ze rapt en zingt het uit haar borst op haar debuutalbum, dat in het voorjaar verschijnt rond haar concert in Paradiso. “Ik vond het belangrijk om mezelf te ontwikkelen. Op het album rap ik veel, maar het lastige is dat rappen letterlijk eentonig is, slechts één noot, en daarom ben ik meer gaan zingen.” Even twijfelen: “Dat is echt een van mijn grootste onzekerheden, ik denk echt dat ik niet kan zingen. Maar toch… ik wil laten zien wat ik kan.”

NRC presenteertDe rijzende sterren van 2025

Om te delen





E-mail de redacteur