Blauwe Roos-codeVoor Ross Wilson was de release van zijn zesde album reden tot feest en reflectie.
De plaat was de best verkochte tot nu toe van de Schotse zanger – die optreedt onder de naam Blue Rose Code – maar liet ook zien dat hij in het reine kwam met een roerig verleden.
De inwoner van Edinburgh dronk zwaar voordat hij een tiener was, had een moeder die met verslaving worstelde en meerdere keren in een afkickkliniek heeft gezeten.
Hij werd als kind ook seksueel misbruikt, maar zei tegen BBC Scotland News dat hij zijn misbruiker vergeeft.
“Het kostte me veel tijd om ermee in het reine te komen”, zegt hij, terwijl hij het misbruik bespreekt dat werd gepleegd door een man die geen familielid was.
“Ik heb heel veel therapie gehad. Wat ik begrijp is dat mensen die misbruik maken vaak zijn misbruikt, en ik koester geen enkele haat in mijn hart voor die man. Ik wens hem het beste.”
Blauwe Roos-codeWilson zelf is nu vader van twee kinderen en vestigde zich in Liverpool. Hij keert zaterdag terug naar Schotland het Celtic Connections-festivalvoor een optreden in Glasgow’s Pavilion Theatre dat een speciale betekenis voor hem heeft.
Een reis naar het festival om meer dan 20 jaar te zien Schotse folk-grootheid John Martyn zette zijn eigen muzikale ambities op gang en inspireerde hem om naar Londen te verhuizen.
Zijn beslissing om te verhuizen was ook een poging om opnieuw te beginnen na een tienerjaren waarin hij ‘nauwelijks naar school ging’ en zijn dagen doorbracht met rijden in bussen door de Schotse hoofdstad, luisterend naar oude Motown-liedjes op zijn Walkman.
Het liet hem achter met wat hij ‘een neiging tot zelfvernietiging’ noemt.
“Ik ben bij mijn moeder opgegroeid als drugsverslaafde, dus ze zat in en uit de gevangenis en afkickklinieken”, zegt hij.
“Mijn oma heeft me opgevoed tot mijn tienerjaren, toen ik terugging naar mijn moeder. Ze was een tijdje clean, maar er was geen structuur of geen grenzen.”
‘Ze rookte crack in mijn keuken’
Pas sinds de dood van zijn moeder vorig jaar voelde Wilson zich in staat om gedetailleerd over zijn achtergrond te praten.
Op het Bright Circumstance-album van vorig jaar bracht hij bevatte het nummer Sadieeen melancholische blik op een vrouw die gevangen zit in een verslaving – geschreven over zijn moeder in de laatste maanden van haar leven.
Tot het einde toe bleef hun relatie complex.
“Ze werd clean toen ik ongeveer 12 of 13 jaar oud was en ik dacht dat dat zo bleef tot ik ongeveer 27 was”, zegt hij.
“Ik woonde in Londen en kwam op een dag thuis en vond haar rokende crack in mijn keuken. Ik wist niet wat ik moest doen. We hebben deze conventionele wijsheid dat we de plicht hebben om het keer op keer te proberen, maar ik geloof het niet. bloed is dikker dan water of iets dergelijks.
“Ik weet niet of ik het voor mezelf zou hebben gedaan, maar met mijn kinderen moest ik op afstand van haar houden. De afgelopen maanden heb ik ze meegenomen om haar apart te zien, een soort van afscheid, en ik Ik heb daar vrede mee. Ik voel me niet schuldig, het was gewoon verantwoord ouderschap van mijn kant.
‘Ik hou van haar, maar, en ik weet dat dit harteloos klinkt, het is ook een opluchting om me geen zorgen meer te maken over problemen die bij mij aan de deur komen.’
Als tiener stortte Wilson zich op twee dingen: muziek en alcohol. Beiden bleven bij hem lang nadat zijn tienerjaren waren vervaagd.
Muzikaal vliegen zijn liedjes rond alternatieve folk, jazz, soul en popmet de geest van Van Morrison – die hij heeft gesteund – en John Martyn die door hen heen stroomt.
Martyns optreden op hetzelfde Pavilion-podium waar Wilson zal spelen, tovert nog steeds een glimlach op het gezicht van de zanger.
“In 2001 had ik een uitkering en had geen hoop op een leven. Zes van ons gingen er doorheen in mijn kleine Ford Fiesta om John Martyn en Danny Thomson (Martyns medewerker met wie hij ruzie had gehad) te zien herenigen.
“Ik had John een aantal keer gezien en op het podium kon hij een puinhoop zijn, maar die avond was hij heel helder en kon je de kameraadschap op het podium voelen. Het had gewoon een heel transformerend effect op mij.”
Het duurde jaren voordat Wilsons eigen muziek echt tot ontwikkeling kwam. Nadat hij naar Londen en vervolgens naar New York was verhuisd, worstelde hij met alcohol, wat zijn humeur deed escaleren en zijn carrière stopzetten.
“Ik heb nooit veilig kunnen drinken”, geeft hij toe.
“Eén ervan was altijd te veel. Vanaf mijn twaalfde of dertiende begon ik zo vaak te drinken als ik kon. Je doorzocht de drankkasten van de ouders van je vrienden en andere kinderen konden het meenemen of laten staan - bij mij was ik aan het drinken of denken aan drinken.”
Hij ging meerdere keren naar de afkickkliniek, maar pas toen hij ‘verbroken’ werd door het beëindigen van een relatie, kreeg hij hulp.
Hij liet zich inspireren door het werk van de Canadese arts Gabor Maté, die de impact van trauma op slachtoffers onderzocht, en door “een dominee op een gemeentehuis in Liverpool”, die met hem over religie en geloof sprak.
Wilson is nu een kerkganger “zonder bepaald geloof”.
Bijbelgedeelte
Dat vertelde hij onlangs aan BBC Radio Zondagochtendshow bijzonder inspirerend vindt hij de bijbelpassage “groot is het mysterie van het geloof”.
Maar muziek blijft zijn kern, met plannen voor een zevende plaat in de maak en, als primeur voor hem, een toneelstuk.
“Ik heb nog nooit succes gehad in de hitparade, maar mijn opbouw is geleidelijk verlopen en wat ik heb gehad is een echte affiniteit en genegenheid met een kern van mensen”, zegt hij.
“Ik denk dat ze zich identificeren met mijn verhaal of de verhalen die ik vertel. Alcoholisme is iets dat ons allemaal aangaat, of het nu uit de eerste hand, uit de tweede hand of iets van generaties is.
“Mensen vragen vaak of ik ergens spijt van heb, maar ik heb geen spijt van het verleden en ik wil de deur niet sluiten. Ik denk dat deze uitdagingen ons echt kunnen helpen andere mensen te helpen.”
Als u last heeft van de problemen in dit verhaal, hulp en ondersteuning is beschikbaar via de BBC Action Line.
