Gedurende die tijd was er wrijving tussen mij en Rick. Ik ging stoppen. Ik weet niet meer of ik echt zei: ‘Het is hij of ik’, maar misschien deed ik dat wel. Dus vertrok hij, en we spraken elkaar jarenlang niet. Uiteindelijk werd het best leuk om aartsvijanden te zijn. Iedereen noemde ons ‘Goede Rick’ en ‘Slechte Rick’. Het was een grappige rivaliteit. Nadat Rick was vertrokken, bleef Michi, en naast het werken aan de herencollectie zolang het duurde, werkte ik ook met haar samen.
Ik kijk er deze keer met veel plezier op terug. Ik herinner me dat voordat ik naar Michèle’s huis in Hancock Park verhuisde, er een zeer glamoureuze periode was toen ik op Hollywood Boulevard woonde. Omdat ik werkte, kon ik me dit kleine, voortreffelijke appartement veroorloven in een van die oude palazzogebouwen in mediterrane stijl die op het punt stonden uit elkaar te vallen. Het was echt mooi. En alle bars waren er; er waren vijf homobars binnen loopafstand. Dus we zouden gewoon op drinktours gaan. Er was The Firefly, er was The Spotlight, er was The Blacklight. En er was het Hollywood Roosevelt-hotel met de lounge eronder.
Ik herinner me nog levendig dat ik Nina Simone daar op een avond zag optreden. Ik liep alleen over Hollywood Boulevard, gekleed in mijn platforms en make-up. Ik had een lange, zwartfluwelen cape. Ik was onuitstaanbaar. En ik herinner me dat deze dronken dakloze plotseling de deuropening uit kwam terwijl ik langskwam. Hij zegt: “Je hebt de hele wereld voor je.” Ik liep langs en knipperde met mijn sigaret.
Op een Halloween, nadat ik daar ongeveer twee jaar had gewerkt, werden Michèle en ik vrienden. Ik herinner me dat ik haar hielp met het doen van haar haar en daarna uitging en danste. Plotseling was het voor ons comfortabel om rond te hangen. In het begin was het niet romantisch. Hoewel ze altijd erg vixeny was. Ze droeg altijd een legging met een soort losse top en daarna een raar hoedje en veel sieraden. Ze was enorm aantrekkelijk. Ik was zeker haar figuur aan het bekijken. Toen kwamen we naar Parijs voor iets zakelijks. En op een gegeven moment werd ik echt dronken en besprong haar. Die beproefde verleidingsmethode.
De sprong vond plaats in Parijs, waarna de zaken verder gingen in Los Angeles. Ik herinner me de eerste keer dat het in de fabriek duidelijk werd dat er iets tussen ons gebeurde. Iedereen kon het zien aan de manier waarop we naar elkaar keken. Later vertelde iemand me dat onze persman, Brian Watson, zei: “Oh mijn God, daar is het einde van het bedrijf.”
