Reisopera mag vier jaar doorgaan en viert dat met humoristisch ‘Ariadne Auf Naxos’

Op zoek naar een korte cursus opera? Met opera-in-een-opera Ariadne op Naxos Van Richard Strauss krijg je er twee voor de prijs van één: een heldere show van de zonnige Zerbinetta en haar mannenkwartet versus een serieuze opera rond de doodswens van Ariadne, die is achtergelaten door haar geliefde Theseus. De twee optredens vinden plaats op een feestavond van de ‘rijkste man van Wenen’ tussen diner en vuurwerkshow en moeten dan tegelijkertijd plaatsvinden, met al het getram.

Kunstenaars die overgeleverd zijn aan hun financier: hoe symbolisch voor de vierjaarlijkse dans die bedrijven in de culturele basisinfrastructuur doen om hun overheidssubsidie ​​op peil te houden. De Nederlandse Reisopera, die dit jaar zeventig jaar bestaat, wist tot en met 2028 financiering veilig te stellen in het Nicktje. Vlak voor Kerstmis kreeg het bedrijf groen licht van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap.

Dubbel feest dus op deze première-avond van Ariadne op NaxosZaterdag in Wilminktheater in Enschede. De productie is gloednieuw en wordt geregisseerd door de Zweedse Sofia Jupiter (1974), die haar Nederlandse debuut maakt. Zal Jupiter erin slagen de proloog te geven, waarin maar liefst zestien personages binnenkomen die vlees op de botten geven?

Het antwoord is ja, en met veel humor. De pruikenmaker met Elvis-Hapsel (bariton Fabian Homburg) ligt geestig in het conflict met Ariadne (sopraan Annemarie Kremer) en Thoseus (Tenor Daniel Frank). De spreekrol van Der Haushofmeister, waarvoor een leeftijdsacteur vaak wordt genoemd, wordt ingevuld door de jonge Nederlandse acteur Kharim Amier, die met komische neerbuigendheid de verfijnde kamerheer vormgeeft. De twee rivaliserende operaclubs zitten bij elkaar en delen speldenprikjes uit. Sopraan Dorottya Láng (eenvoudig zwart pak) belichaamt de overtuigingskracht van de componist, die de noten van zijn Ariadne liever in het vuur gooit dan erin te moeten strippen met een rode pen. Toch verdwijnt zijn melancholie als sneeuw voor de zon bij het flirten van Zerbinetta (sopraan Juliana Zara), gekleed in kaarsroze Burleske-kostuum met gevederde rugpartij.

Weelde en Flair

De kamermuzikale partituur van Strauss, die voortdurend wisselt tussen romantische rijkdom à la Wagner en amusementsmuziek met speelse flair, profiteert van een orkestklank die scherp naar voren komt, waardoor de botsing tussen strengheid en luchtig lichaam muzikaal lichaam krijgt. Bij de première speelt Phion nog onder dirigent Jac van Steen om dat goed van de grond te krijgen. Het helpt niet dat de zang- en orkestpartij regelmatig uit elkaar lopen, waardoor de muzikale gebaren van Strauss vaak hun effect missen. Als Strauss na de pauze het drama weer oppakt, klinkt het orkest overtuigender.

Dan is het ook aan Annemarie Kremer om het publiek met voor de gek gehouden solo’s over de drempel naar Ariadnes Mythologische Wereld te helpen. Dat werkt prima, ook al onderbreken de komiekmensen haar altijd om de uitvoering te controleren. Zerbinetta’s langverwachte uitbundige aria Grote prinses Vindt een betoverende tolk in de Amerikaanse Juliana Zara: met haar kostuum sprankelend in de spotlights fladdert ze als een zwaluw van de ene kleurnatuur naar de andere. Wat een verrijking die de reisopera met zulke vocale hoogtepunten door de provincies.

Om te delen





Mail de redactie