Nu is ook de muziekschool van Rotterdam ter Sile. Een groep leraren probeert zichzelf opnieuw te starten

Voor de Rotterdam -raadsleden kwam de beslissing als een bliksemschicht in Clear Sky: The Artistic Forming Rotterdam (SKVR) zal individuele muzieklessen voor kinderen stoppen. En al in mei van dit jaar. Deze muzieklessen zijn een klein deel van het bereik van het kunstcentrum, de andere lessen blijven bestaan. De beslissing kwam eind vorig jaar uit via een artikel over het online journalistieke platform van Rotterdam Vers betonen is de volgende in de serie Muziekscholen gevallen door bezuinigingen. Boze leraren hadden contact gemaakt. De SKVR wilde het binnen houden, totdat het bekend was waar de studenten konden gaan.

Vlak voor de kerstreces volgden twee turbulente raadsvergaderingen over de beslissing. Groenlinks partijvoorzitter Judith Bokhove nam de leiding in het protest. “Dit is een essentieel onderdeel van het culturele ecosysteem,” zei ze. Hoe was het mogelijk dat de Raad hier nog niet eerder over was geïnformeerd? Dan hadden ze kunnen kijken of er oplossingen waren, vroeg ze. Ze kreeg steun van vele andere partijen in de raad, die het allemaal jammer vond dat de muzieklessen zouden stoppen. De coalitiepartijen vonden het ook jammer, maar waren niet bereid om er meer geld voor vrij te maken. Theo Coskun (SP) vertelde over zijn dochter (nu 37) die daar had geleerd Harp te spelen. Hij heeft ook de kinderen van vandaag toegekend.

Raadsleden waren vooral verrast over de beslissing van de SKVR omdat ze net 7 miljoen subsidies hadden beloofd met het Rotterdam -cultuurplan voor de komende vier jaar. Dat was 6 ton minder dan het bedrag dat de SKVR had gevraagd. Maar toch. Veel geld. Waarom heeft de SKVR niet verteld over hun plannen om muzieklessen te stoppen? En zei Culture Alderman dat Kasmi (D66) het toen weet? Waarom heeft hij het dan niet met de raad gedeeld?

De SKVR heeft aangekondigd dat ze jaarlijks een verlies van 1,1 miljoen euro lijdt aan individuele muzieklessen. Als er nu geen actie wordt ondernomen, zegt interim -directeur Heidy Knol, dan zouden andere takken van de SKVR ook in gevaar zijn. “Het is erg jammer, maar het is niet anders.”

Wethouder Kasmi vertelde tijdens het debat in de raad dat hij in oktober 2024 had gehoord van de bedoeling van de SKVR. Hij had die informatie niet direct gedeeld met de raad omdat de SKVR dergelijke beslissingen onafhankelijk neemt. Een beslissing, zei hij, die hij de omstandigheden volledig steunt. “Ze zijn al jaren leeg.”

“ECHT VERKEERD NU”

In één kort Dat Kasmi op verzoek naar de raad heeft gestuurd, gaat over welke groep muziekstudenten betrokken zijn: 800 kinderen en jongeren tot 25 jaar oud. De meerderheid van die groep (90 procent) betaalt de lessen zelf. In de praktijk vaak de ouders. 10 procent (van de ouders) is niet mogelijk. Ze krijgen steun van onder andere het jeugdfonds, die zullen zien of ze die financiële steun kunnen voortzetten als studenten ergens anders lessen volgen.

“Eind april vorig jaar kreeg ik het gevoel dat het nu echt verkeerd was”, herinnert pianoleraar Annemieke de Koning zich. “Er was al jaren tekorten, een reorganisatie is al jaren gesuggereerd. Maar april vorig jaar was plotseling zo negatief. Toen belde ik de Unie voor het eerst.”

Standige leraren, 32, hebben nu allemaal een schikkingsovereenkomst en vertrouwelijkheidsverklaring ondertekend die leidt tot hun ontslag in mei. Als ze binnen 3 weken zouden tekenen, zouden ze een tekenbonus van 1,5 maandsalaris hebben. Naast de permanente leraren verliezen vijftig zelfstandige leraren ook dit deel van hun werk. Leraren die NRC Speaks worden er meestal onder gelaten. Het woord ‘onvermijdelijk’ valt vaak: individuele lessen zijn duur, ze zijn het ermee eens, en er is politiek en daarom sociaal geen steun meer voor subsidie. Veel leraren werken gedeeltelijk voor de SKVR. Sommigen van hen geven niet alleen individuele lessen, maar geven ook lessen op basisscholen in het zogenaamde Ikei-project (elk kind een instrument) namens de SKVR. Die vorm van muziekeducatie is niet op reis.

Er is frustratie onder leraren over veel geld dat de afgelopen jaren overhead zou zijn gegaan. Tableadocent Heiko Dijker, die al vijfentwintig jaar werkzaam is, vindt daarom de SKVR een logbedrijf: “Met veel managers en kantoorpersoneel. Dat is niet langer in verhouding tot het aantal leraren. ” The SKVR says that both teams have been halved. Clarinet teacher Jaap Schoneveld mentions expensive interim directors and a recently completely renewed branding. Piano teacher De Koning says that “a lot of money went to failing administration software. And buildings have been sold to get De balans net zo goed, maar dan moest de ruimte worden aangenomen en volledig ingericht voor hoge prijzen. , A kosten Van iets meer dan een half miljoen euro, erkent ze als ‘verschrikkelijk maar één -off. Zelfs zonder het debacle hadden we deze procedure gedaan. “

In mei stelde de SKVR voor dat de leraren hun eigen coöperatie voor muziekeducatie opzetten. Ongeveer dertig leraren is hier nu positief over. Heiko Dijker zit in een kerngroep: “Ik denk dat ik namens veel leraren spreek als ik zeg dat we een goede tijd hadden bij de SKVR, en dat het op een enorm teleurstellende manier eindigde. Dat heeft veel pijn gedaan. Maar nu de kogel door de kerk is, merk ik dat deze groep alle energie in de coöperatie plaatst. Die logge van de SKVR zal niet langer een rol spelen. We bepalen wat we zelf doen. ”

De positiviteit van de nieuwe groep blijkt uit het feit dat het website -domein voor de nieuwe naam al is gereserveerd. “We zullen Toon worden genoemd”, zegt Dijker trots. Maar veel is nog steeds onduidelijk. Hoe ze bijvoorbeeld financieel gaan breien. Niettemin vertrouwt Dijker erop dat hij al zijn studenten naar de coöperatie kan brengen. “Het contact met mogelijke klassenlocaties gaat al goed.”

Sommige leraren twijfelen nog steeds of ze in de coöperatie willen doorgaan. “Er is nog niets bekend, er is nog niets op papier”, zegt een leraar die 32 jaar muzieklessen aan de SKVR geeft en niet in de krant wil noemen. “Er is nog geen ruimte, de wethouder heeft duidelijk gezegd dat ze geen subsidie ​​zullen ontvangen. We zijn nu allemaal nog steeds weeskinderen. Ik zou niet weten hoe ik moet slagen.”

En er zijn leraren die zeker niet willen komen. Pianoleraar Annemieke de Koning geeft er de voorkeur aan haar eigen praktijk thuis uit te breiden. Dit heeft gevolgen voor de veertienjarige dochter van Sonia Angulo, die al zes jaar lessen van de koning is. Ga door met de lessen bij haar thuis is geen optie: te ver weg om zichzelf te fietsen. Angulo hoopt dat de coöperatie van de grond komt. “Ik heb een goed idee van SKVR -leraren. Wat mij betreft blijft ze bij een van hen. Anders moeten we verder zoeken.” Victor Schöyer weet ook nog niet waar hij zijn twee dochters zal plaatsen . “Misschien met dezelfde leraar, als ze onafhankelijk doorgaat, maar dat hangt af van de prijs.”

En dan is er een probleem dat de leraren noemen: niet alleen de individuele lessen, maar ook de groepsprojecten verdwijnen met het badwater: ensembles van de SKVR zoals de popklas welke SKVR -studenten samen konden spelen. “Hoewel het allemaal om samen speelt”, zegt een leraar die al veertig jaar werkzaam is en niet in de krant wil zijn. “Je kunt ergens privélessen volgen, maar wat heb je goed als je niet samen kunt spelen?” Heiko Dijker is ervan overtuigd dat de nieuwe coöperatie ook ensembles zal faciliteren. “Daar merk je dat kinderen leren luisteren, samen spelen, geïnspireerd raken om te oefenen, stukken te bereiden.”

Muziek in de buurten

Wethouder Kasmi verdedigt ook de beslissing van de SKVR in zijn brief dat het niet nadelig is voor ouders, omdat individuele lessen bij de SKVR nu duurder zouden zijn dan lessen van particuliere leraren in de vrije markt. De koning weerlegt dat: “Dat is als u per uur berekent. Maar op de SKVR deel je uren met andere studenten. Bijvoorbeeld drie of vier op een uur. Dat is een stuk goedkoper. Particuliere leraren bieden dergelijke lessen vaak niet aan. Ook de Wijkcultuurscholen Wat de wethouder in zijn brief zegt, zegt dat hij een andere vorm heeft. “

Ze verwijst naar muzieklessen tijdens en na de les op basisscholen: het Ikei -project voor alle kinderen tijdens school, de buurtcultuurschool voor kinderen die extra lessen na school willen. De SKVR heeft gezegd dat hij zich hier al jaren op concentreert om meer kinderen in contact te krijgen met instrumenten. Op deze manier worden momenteel 1.740 kinderen bereikt, veel van de achtergestelde buurten. Het is onder andere goedkoper omdat de groepen veel groter zijn. En het is vooral bedoeld voor kinderen van de basisschoolleeftijd. “Dat is leuk”, zegt raadslid Judith Bokhove. “Het is goed dat de SKVR veel jonge Rotterdammers introduceert in muziek. Maar als de vonk is overgeslagen, is het belangrijk dat verdere ontwikkeling een professionele muziekopbieding kan volgen.”

Die lessen in de basisschool kunnen niet worden vergeleken met individuele muzieklessen op een zelfgekozen instrument, is interim-regisseur Heidy Knol het daarmee eens. Maar als ze moet kiezen, behoudt ze liever de groepslessen voor kinderen die anders geen instrument zouden hebben gehad dan de individuele lessen die voor veel ouders te duur zijn. “Mijn ouders konden zich ook geen muzieklessen veroorloven. Ik heb geleerd om een ​​instrument te spelen door de harmonie.”

Muzieklessen die verdwijnen betekenen een verval, zegt ook Knol. “Ik vind het jammer. Echt jammer.” Maar Knol denkt ook dat dingen uit hun context worden getrokken. Het beeld is ontstaan, zegt ze, dat de SKVR alleen voor muzieklessen zorgt. We geven veel lessen, zegt ze . Dat blijven we doen. De individuele muzieklessen zijn een kleine, relatief zeer dure afdeling van de SKVR. ”