Een stem getekend door echte pijn en levenservaring: Marianne Faithfull was de grande dame van Britse popmuziek
Ze was jong, mooi, slim en een beetje aristocratisch. Marianne Faithfull werd de personificatie van Swinging London, toen ze de hitparade in 1964 bestormde met de compositie van Jagger & Richards ‘als tranen gaan’. Als de vriendin van Mick Jagger transformeerde ze de rollende stenen van een hard werkende bluesrockband naar een decadent cultuurfenomeen dat in hogere atmosferen opereerde. Als een bekeerde junkie werd Trouwe later later de grande dame van Britse popmuziek, die de muziek van Brecht & Weill net zoveel deed als composities door Beck en Nick Cave. Ze werd 78 en stierf volgens de BBC in de geboortestad Londen, omringd door haar familie.
Marianne Evelyn Gabriel Faithfull werd geboren op 29 december 1946 in de London Upperclasswijk Hampstead als dochter van Glynn Faithful, een majoor van de Britse inlichtingendienst, en de Hongaarse barones Eva von Sacher-Masoch. Ze was een tweede neef van Leopold von Sacher Masoch, de auteur van de roman Venus in bont (1870) en naam Giver of Masochism.
B-zijde werd een grote hit
Marianne groeide op in aristocratische sfeer en ontsnapte aan haar omgeving toen ze als zestienjarige volksliederen in koffiehuizen begon te zingen. Op negentienjarige leeftijd trouwde ze met de kunstkenner John Dunbar, die ze zoon Nicholas ontving. Op een feest werd ze ontdekt door Rolling Stones -manager Andrew Loog Oldham, die haar inhuurde bij de stal van zijn directe label. Oldham sloot Mick Jagger en Keith Richards in de keuken om een lied voor haar te schrijven. ‘As Tranen Go By’ was bedoeld als een B-kant, maar werd de eerste grote hit van Faithfull. ‘This Little Bird’ en haar versie van The Beatles ” gisteren ‘volgden.
Mick Jagger viel voor haar charmes en onthulde haar naar Dunbar, nadat Bob Dylan ook een poging had gedaan om de zanger te winnen. Faithfull werd toegelaten tot de entourage van de rollende stenen en was aanwezig bij de beruchte politie -inval in de villa van Keith Richards waar drugs werden gevonden. In de Sensation Press werd algemeen gemeten dat Faithfull alleen in een bontjurk was gekleed.
Jagger stelde hen op aan literaire werken als De Meester en Margarita Van de Russische schrijver Mikhail Boelgakov, die een beslissende invloed zou zijn op de tekst van ‘sympathie voor de duivel’. Ze schreef samen met het drugslied ‘Sister Morphine’, die alleen werd toegeschreven aan Jagger & Richards om haar reputatie in eerste instantie te beschermen. “Later,” zei ze in 2014 In een interview met NRC“Ik werd de grootste junkie van het hele paar.”
Dakloos in Londen
In de film Het meisje op een motorfiets (1968) Ze was de sexy, aangepakt tegenstander van Alain Delon. Jagger verdween uit haar leven en trouwe werd zo onrumer dat ze twee jaar praktisch dakloos als heroïneverslaafde in Londen doorbracht. Haar stem veranderde: “Het werd een verweerd instrument van een heldere sopraan.” Na het comeback -album Gebroken EngelsMet de hit ‘The Ballad of Lucy Jordan’ ontwikkelde ze zich tot een geloofwaardige tolk van het Brecht & Weill -repertoire. Het album Vreemd weer werd geproduceerd door Hal Willner, die Faithfull liet contact maken met de traditie van Lotte Lenya en Marlene Dietrich. In 1998 werd haar album met Kurt Weills uitgebracht De zeven dodelijke zonden ((De zeven dodelijke zonden) vergezeld door het Wenen Radio Symphony Orchestra. “Sfeer en cultuur van de Duitse Weimar -republiek uit de jaren 1920 zijn in mijn bloed,” zei ze in NRC, “dankzij mijn moeder en haar familie. Ik identificeer me vaak met piraten Jenny van de Triadop. “
Als Grande Dame van Britse popmuziek zocht ze samenwerking met jongere producenten en songwriters. Beck produceerde het album Kiss’s Time (2002) waarin Billy Corgan, Jarvis Cocker en Damon Albarn ook deelnamen. PJ Harvey en Nick Cave waren de drijvende krachten Voor het gif (2005). Lou Reed, Dr. John en Mark Lanegan hebben bijgedragen aan Paarden en hoge hakken (2011). Als een fervent roker, later van het e-sigaret, was ze weg Geef mijn liefde aan Londen Display in een wolk van sigarettenrook in 2014. Anna Calvi, Steve Earle en Nick Cave -producent Warren Ellis hebben bijgedragen aan het eclectische geluid van het album.
In datzelfde jaar bezocht de ‘Baroness of Bohemia’ Amsterdam om te zingen bij de opening van een tentoonstelling door haar vriend Marlene Dumas in het Stedelijk Museum. Ze ontving de pers in bed, nadat ze haar voor het eerst had gebroken en later haar heup. Pillen hielpen haar tegen de pijn, “mijn enige verslaving op dit moment.” Na haar album Negatief vermogen Dat met ‘ze’ s nachts komen ‘verwezen naar de terroristische aanslagen in Parijs, werd ze in april 2020 opgenomen in een ziekenhuis in Londen met symptomen van het Covid-19-virus. In 2021 volgde ‘She Walks in Beauty’, poëzie op muziek gezet, in samenwerking met Warren Ellis.
Haar stem was roestig en leefde in de afgelopen twintig jaar, getekend door echte pijn en levenservaring. Niemand zou dat kunnen ‘Working Class Hero’ Van John Lennon zingt zoals zij, ontdaan van de ironie die de auteur ermee verbond. “Dahling,” zei ze in 2014, “wil je me niet portretteren als een zeurende oude vrouw die alleen over haar kwalen kan praten? Ik beloof je er weer bovenop te komen.” Als Marianne Faithfull het wilde de stenen.
