Wat interessanter is, is wat we als ambitieus beschouwen en waarom. In dameskleding zijn lichaamsnormen Terug naar een dunne-is-in mindset te midden van de ozempische boem. Evenzo zien we in mannelijke lichaamsnormen ook een verschuiving naar de traditionele visie op mannelijkheid, gevormd door de opkomst van conservatieve idealen. Tiktok is vol met inhoud over hoe je een “kunt zijn”alfa mannetje”, En het grootste deel daarvan komt neer op fysiek en sociaal dominant.
“Dunness is historisch gerelateerd aan blanke suprematie, dus als we een opkomst van conservatisme zien, zullen we een opkomst zien van mensen die zo dun mogelijk proberen te zijn. Dat is meestal het geval voor vrouwen. Voor mannen is er het verhaal dat mannen voorbereid moeten zijn op oorlog en fitness is echt een verdedigingsmechanisme tegen waargenomen bedreiging en angst ”, zegt Dan Hastings-Narayanin, adjunct-redacteur bij strategische Foresight Agency The Future Laboratory.
Tegelijkertijd, post-CoVid, is er meer bezorgdheid over fitness en gezondheid. Fitness is ook een teken van discipline aangeprezen in de manosfeer, zegt Hastings-Narayanin en een vorm van sociale valuta vandaag.
Als zodanig voorspelt Hastings-Narayanin dat silhouetten silhouetten van herenkleding meer passen om spierspanning te benadrukken, en dat campagnes waarschijnlijk meer shirtloze, gespierde mannen omvatten. Hij merkt echter op dat er in luxe een prima balans is. “Voor luxe is er ook de vraag wat er gebeurt als mannen te gespierd worden – want als je in die elite -ruimtes bent, kun je een beetje spieren hebben, maar teveel wordt beschouwd als ‘arbeidersklasse’.”
Munro zegt dat merken niet hoeven te kiezen tussen het vertegenwoordigen van echte mensen en nog steeds ambitieus zijn. “Dit soort gietkeuzes zou niet sensationeel moeten zijn – het is het tegenovergestelde. Het gaat erom dat mensen allemaal samen op een rij breien en als je naar hen kijkt, is iedereen ambitieus. “
Voorstanders van lichaamsneutraliteit zouden beweren dat lichamen nooit mogen hebben of trends moeten zijn. Maar uiteindelijk hebben zeer weinig merken de interne motivatie om inclusiviteit van de grootte aan te pakken. “Ik denk niet dat de mode -industrie echt om inclusiviteit van de grootte geeft,” zegt Munro. “Ik denk niet dat ze de motivatie hebben om het te doen, tenzij ze zich politiek en economisch uitgedaagd voelen – ze kunnen bijvoorbeeld worden opgeroepen en dat zal de bottom line raken.”
Munro dringt er bij merken op aan om goed na te denken over de rol die mode speelt bij het handhaven van lichaamsnormen. “Ik suggereer niet dat mode de wereld redt, maar omdat het zo front en center is in de popcultuur – nu meer dan ooit vanwege sociale media en omdat de sportsterren en muzikanten het omarmen – moeten we echt overwegen wat we doen . De boodschap gaat naar kinderen en jongeren op hun telefoons, dus er is nu meer een verantwoordelijkheid op onze schouders dan ooit. “
Met gegevensverzameling door Alyshea Wharton en data -analyse door Emily Forkan.
Opmerkingen, vragen of feedback? E -mail ons op feedback@vogogebusiness.com.
Meer over dit onderwerp:
De Vogue -zaken Lente/zomer 2025 Inclusiviteitsrapport voor herenkleding van herenkleding
