Clichébeeld of the Brabander in ‘We Are the World, We Are the Brabant’: Love Carnival and Sausage Rolls

Waar associeer je Brabant mee? Met carnaval? EftLing? Als niet-brabander kun je clichés beginnen te crashen, maar hoe zit het met de mensen van Brabant zelf? Hoe zien ze hun provincie (genoten)? Regisseur Sarah Moeremans, geboren in Vlaanderen en sinds 2025 artistiek directeur van het Southern Theatre, doet een poging om die vraag te beantwoorden.

Haar theatrale onderzoek naar het ‘nationale karakter’ van onze zuidelijke landgenoten reist langs Brabantse Schouwburgen langs Brabantse Schouwburgen en heeft de bloementitel Wij zijn de wereld, wij zijn de Brabant. De show is een ‘Brabant Party’: er zijn worstbroodjes tijdens de pauze en een lokaal kruidenlikeur kan op het podium worden afgetapt.

In de show is de sfeer minder feestelijk: de professionele acteurs van het bedrijf zijn direct tegenover een horde van Brabant Amateur -spelers. Regisseur Moeremans verhoogt de verschillen: de professionals paraderen rond in extravagante kostuums, terwijl de amateurs bescheiden kleding dragen. De Kliekje -acteurs kijken naar een afstand, terwijl ze een regionale PowerPoint -presentatie houden of hun geboortestad in een lied zingen.

Af en toe levert dit een mooie scène op, zoals wanneer drie mensen uit Brabant na de pauze in de kamer opruimen. Ze vegen glas samen en spotten kauwgom op de vloer. Met Brabant -tong spreken ze toeschouwers in een prachtig gespeelde scène aan, die een glimp geeft van hoe deze uitvoering had kunnen zijn: een brabant gesprek, waarin iets van een gezamenlijke identiteit terloops aan de oppervlakte komt. Helaas Wij zijn de wereld Minder subtiel. Regionale verhalen en clichés kwellen over elkaar in wilde gestikte scènes.

Buitenstaanders

Het contrast tussen de acteurs en de Brabanders heeft potentieel. De professionals zijn de ultieme buitenstaanders. Ze kunnen inzoomen op wat er vreemd voor is, overeenkomsten zien en verschillen aangeven. Dat gebeurt niet. Hun botsingen gaan voornamelijk over het verschil tussen amateurs en de ‘beroepsopleiding’. De ensemblel -leden voelen zich bijvoorbeeld bedreigd, omdat de amateurs meer zijn of omdat ze met gemak handelen. Als gevolg hiervan is het een gevecht tussen spelers, geprezen met een lijst met brabante verhalen en voedingsmiddelen. Voor de regionale toeschouwers zal herkenbaarheid geweldig zijn, maar wachten ze echt op het om te horen of hun mede -alarmen carnaval- of worstbroodjes houden?

Uiteindelijk hoop je dat Brabanders meer binden dan trots zijn op Guus Meeuwis of Willem II

Uiteindelijk hoop je dat Brabanders meer bindt dan trots zijn op Guus Meeuwis of Willem II. Of bestaat een provinciale identiteit eigenlijk niet? Dat suggereert de laatste scène, waarin de acteurs plotseling persoonlijk lijden beginnen te delen. En het blijkt dat de niet-Brabante mensen en mensen uit Brabant allerlei overeenkomsten hebben. Het is een kleine originele conclusie voor een rommelige uitvoering.

Om te delen





Mail de editors