Yolanthe cabau over het leven als alleenstaande moeder: ‘Rot anders dan gehoopt’
“De school bleek een behoorlijk kusschool te zijn met vrouwen die hun status ontleenden aan uitstekend moederschap. Ze pochte de prachtige kunstwerken van hun bloed die door het schoolgebouw hingen en andere talenten op het gebied van zingen en dansen. Of ze nu het aantal verkochte kinderstempelingen of het verdiende sponsormeld scoorden voor het weeshuis verre. Iets wat mijn kind uitbrak met haar headper ambachten of een paar euro aan winst.
De moeders zelf vormden de meest creatieve verjaardagstraktaties en lunchboxen en plaatsten de foto’s trots op Instagram en in de klas -app. Met Kerstmis brachten ze uren in de keuken door om Pinterestware Pancake Cer’s bomen te produceren en rendier hete -hondbroodjes voor het diner. “
Traktaties
“Ik heb nog nooit een Mandarin-Memo gemaakt in mijn leven of gerolde worstjes in bladerdeeg. Joy heeft een verjaardag in de zomer en getrakteerd op aardbeienwaterijs met extra vitamine C en voor het schooldiner heb ik net drumsticks bij de Poulterer. Dat maakte me een luie moeder in hun ogen, maar ik had het leuk alleenstaande moeder Andere zorgen over hoe goed mijn dochter poppen zou kunnen tekenen of hoe ze zou scoren op de populariteitspeiling vanwege mijn zelfgemaakte traktaties. ”
“Tijdens de basisschool van Joy had ik geen andere moeder als vriendin. Ik keek vaak naar mijn telefoon, terwijl de roddelende tanes samen op het schoolplein klitsen, wachtend op de bel. Ik hing meestal maar een beetje, geen idee waar ze het over hadden.
Toen Joy met een klasgenoot speelde, wachtte ze meestal in de deuropening op de afgesproken tijd, zodat ik alleen maar een ‘bedankje en leuke avond’ kon noemen. Omgekeerd werd de speeldatum met ons opnieuw opgepikt zonder veel woorden. Of ik kreeg een vriendelijke grijns als: “Ik hoop dat ze niet zo veel limonade met je heeft gedronken, want dan stuitert ze vanavond rond en ze slaapt slecht.”
De volgende wedstrijd
“Ik hoopte dat de kritiek milder zou worden als vreugde en ik zou ouder worden. Moeders zouden zien dat ik mijn best deed en vreugde was een leuk, gezellig meisje geworden. Even leek het te werken. Ik werd zelfs gevraagd als coach van het klas voetbalteam en voor een drankje op het zomerfeest. Maar in groepen 7 en 8 ontstond een nieuw fenomeen: de concurrentie om Havo en VWO.
Elk gesprek ging naar begeleiding en schoolprestaties. Na het opscheppen over het hoogste Cito-scores Ik was er klaar mee. Ik ben misselijk over LES -niveaus, ik denk dat VMBO net zo goed is als VWO. Die vreugde doet dat, zegt absoluut niets over moederschap en over mij.
Gelukkig ontmoet ik nu alleen ouders op de informatieavond in het midden van het midden. Meer dan een knik is niet mogelijk, maar dat is prima. De kritiek offline is daarom beperkt. Helaas zal het zwaar online doorgaan. Zelfs niet zozeer voor mij, maar de kritiek op de socials onder berichten van beroemde moeders, beïnvloeders of bij alle vrouwen, vind ik ongewoon hard. Daarom zou ik willen beweren dat het liever voor elkaar zou zijn. Wij moeders doen allemaal iets, maar met dezelfde liefde voor onze kinderen. “
De foto boven dit artikel dient als een illustratie.
Niet zoals gepland: “Slechts dertig was ik en toen al twee kinderen van twee verschillende vaders ‘
