Chappell Roan spreekt over moderne roem en concertthema’s in ‘Faces of Music’

Ze schrijft queer-liefdesliedjes die op de hitlijst staan, betuigt trotse trouw aan de wereld van drag, trekt enorme menigten op festivals en wint snel terrein op de tweelinggoden van parasociale fandom: Beyoncé en Taylor Swift.

En hoewel Kayleigh Rose Amstutz (voor jou Chappell Roan) uit het niets lijkt te komen, met vlammend haar en uitdagend, duurde het bijna tien jaar voordat de 26-jarige popster, die van het plaatsen van popcovers op YouTube naar het trekken van enorme menigten naar Coachella, om van de ene op de andere dag het sterrendom te bereiken.

Natuurlijk hielpen de vroege kreten van Troye Sivan waarin mevrouw Roan met Adele werd vergeleken, enorm. Maar zoals aanhangers van haar Pink Pony Club kunnen beamen, heeft haar opwaartse traject evenzeer te maken met het opbouwen van een slim popimago als met het vergaren van likes van beroemdheden. Dit wordt duidelijk onderstreept in ‘Gezichten van muziek’ een nieuwe Hulu-docuseerie, gemaakt in samenwerking met Sephora. De show belicht de mechanismen van hedendaagse popfaam en de multiplatformstrategieën die nodig zijn om deze te bereiken.

Het thema van de serie – waarin ook de zangeressen Victoria Monet en Becky G te zien zijn – is de link tussen schoonheid en muziek. Die focus houdt vooral in dat de kijkers door een van de make-uproutines worden geleid die, in het tijdperk van de sociale media, gelijkwaardig zijn aan oliestakingen.

Voor haar aflevering bootst mevrouw Roan de make-up na die ze heeft bedacht voor haar album ‘The Rise and Fall of a Midwest Princess’, met de hits ‘Pink Pony Club’ en ‘Hot to Go!’ Veelzeggender is dat ze de innerlijke werking bespreekt van het creëren van roem en hoe ze haar persoonlijkheid minutieus construeert op een manier zoals Lady Gaga, met haar monsterplatformschoenen en vleesjurken, dat ongeveer een eeuwigheid geleden in internetjaren deed.

“Ik word geïnspireerd door kunstenaars die ecosystemen creëren voor hun projecten”, zegt mevrouw Roan, waarbij ze Lana del Rey als goed voorbeeld noemt. Het standpunt van mevrouw Roan mist wellicht enig historisch perspectief (Blondie, Talking Heads en Parliament-Funkadelic, iemand?). Toch blijft het punt bestaan.

In tegenstelling tot hun voorgangers uit de popcultuur hebben mevrouw Roan en haar cohort de mogelijkheid om fans rechtstreeks naar merchandisers te sturen. Logischerwijs zou dit een signaal kunnen zijn voor samenwerkingen en merkkoppelingen. Toch heeft mevrouw Roan, die haar sociale media-accounts gebruikt om specifieke looks en thema’s te promoten van wat fans tijdens haar shows zouden moeten dragen – in rijpe en niet-publiceerbare taal – met name weerstand geboden tegen het omzetten van de evenementen in marketingmogelijkheden.

Eerdere thema’s voor haar concerten waren onder meer Midwestern Princess, Mermaids, Kink Is My Karma, Duos of Pink Pony Club. Velen zijn ontwikkeld in samenwerking met De stylist van mevrouw RoanGenesis Webb, die op 14-jarige leeftijd beroemd werd op YouTube, claimt draggoden als Divine als haar inspiratie en werkt vanuit een ‘kerkerachtige’ studio in Los Angeles.

In tegenstelling tot bijvoorbeeld Madonna – een andere trendsetter wiens toneelkostuums steeds uitgebreider werden naarmate ze pophoogten bereikte en die werden gecreëerd in samenwerking met couturiers als Jean Paul Gaultier – blijven de looks van mevrouw Roan toegankelijk voor fans, doe-het-zelf en relatief betaalbaar.

‘Ze draagt ​​Rabanne en Y/Project’, zei Dani Cabot, de eigenaar van de beroemde vintagewinkel Screaming Mimi’s in Manhattan, over een paar trendy designerlabels waarvan bekend is dat mevrouw Roan actief is. “Maar er zit veel vintage in de mix en ze werkt ook met kleinere, onafhankelijke ontwerpers.”

Mevrouw Cabot citeerde de selecties van mevrouw Roan van Zana Bayne, wiens harnassen, chokers en diverse knikkleding verre van goedkoop zijn, maar kunnen worden gerepliceerd op koopjessites gewijd aan Halloween en cosplay.

“De klanten die we hebben gezien zien haar er ambitieus en toegankelijk uit”, zei mevrouw Cabot over mevrouw Roan, eraan toevoegend dat haar voortdurend evoluerende garderobe – openlijk geïnspireerd door drag – wordt gevoed door de onophoudelijk evoluerende microtrends die de kern vormen van platforms als TikTok.

‘Het briljante aan Chappell Roan is dat wat ze doet teruggrijpt op de clubkinderen van de jaren ’90,’ zei mevrouw Cabot. Haar themadagconcerten zijn veel meer dan een uitlaatklep voor creativiteit, voegde ze eraan toe: “Ze zijn een manier om gemeenschappen in het echte leven te brengen die de meeste mensen alleen online kunnen ervaren.”