Clown en Performance Artist Salomé Mooij: ‘Ik struikelde echt veel, in de afgelopen jaren’

Salomé Mooij stapt naar voren, struikelt over haar eigen voet en klapt haar hoofd tegen de microfoonstandaard. Gelach. Mooij herstelt, kijkt omhoog, lacht. “Heb je het zien aankomen?”

Een hoek van de Great Hall of Vlaamse cultuurhuis de Brakke Grond in Amsterdam is voor de gelegenheid omgedoopt tot ‘Stumbling Corner’. Hier geeft uitvoerder en moderne clown Salomé Mooij op festival Voorbij de zwarte doos Een interactieve lezing over struikelen. Hoe doe je dat, struikelen? Welke technieken moet u ervoor controleren? En wat is er goed aan?

Geslagen (botsen), gemist (Miss) En glad (slip). Dat, Mooij, leert ons, zijn drie basistechnieken in de slapstick. Struikelen valt onder het eerste type, het is een kleine botsing. Het is cruciaal dat de actie geloofwaardig is, zegt ze, en onvoorspelbaar. Tempo is ook belangrijk; Na het struikelen is er altijd een tempo -verandering. Een ander essentieel onderdeel van een geloofwaardige struikeloefening: de manier waarop u uw eigen struikel daarna verzamelt. Mooij draait een blad op de flipover. ‘Herwinnen, omhelzen, negeren‘Er staat. Schrappen, omhelzen of negeren. Of iemand van het publiek het wil proberen?

Ze werkt nu al meer dan een jaar aan haar ‘struikelonderzoek’, zegt Mooij een dag eerder in het café van de Brakke Grond. Maar haar fascinatie voor slapstick is veel ouder. ‘Dat begon rond de leeftijd van dertien. Toen zag ik de film Speeltijd Voor het eerst, van Jacques Tati. “Slapstick interesseert haar niet alleen als een speltechniek, zegt ze, maar ook als een lens om naar de wereld te blijven kijken. “Het heeft te maken met open -mindness. Een slapstick -personage begrijpt sociale codes niet. Is meedogenloos eerlijk. Ik vind dat erg grappig. Ook de willekeur ervan; hoe een personage kan worden overtuigd door een vrachtwagen en dan gewoon weer opstaan. Het gaat ook over veerkracht voor mij.

Een slapstick -personage begrijpt sociale codes niet. Is meedogenloos redelijk

Ga op je mond

In haar lezing op het festival richt Mooij zich specifiek op de slapstick van struikelen. “Omdat struikelen een zeer metaforisch, existentieel gebaar is.” Ze is de afgelopen jaren behoorlijk gestruikeld, zegt ze. Er was een tienjarige relatie die uitging, ze scheurde haar meniscus, die werd geopereerd en vervolgens weer scheurde, omdat ze te wild was bewogen. En haar moeder stierf na een lang ziekbed. “Het was een turbulente tijd, ja. Elke keer als ik op mijn mond ging, moest ik na die incidenten leren lopen.”

Toch begon ze zoveel gebieden in die periode als iets positiefs te zien. Ze heeft net de laatste zin van haar lezing bedacht, zegt ze. Hij viel gewoon onverwacht in en ze is er super blij mee, omdat hij precies uitdrukt waar het over gaat. “Ik zie struikelen niet langer als het verlies van steun”, “is de zin,” maar bij het vinden van je eigen voeten. ” Mooij schijnt. “Struikelen is een verstoring”, legt ze uit. “Het verstoort je cursus. Je struikelt altijd op een moment dat je niet met je aandacht bent bij het hier en nu. Je wordt teruggebracht naar waar je staat in het leven. Dat maakt het zo waardevol. Het is een moment van herstel.”

Ze heeft echt veel plezier in het leven, zegt ze, en ze kan ook de schoonheid ervan zien, en de humor, “maar ik zou niet zeggen dat ik licht door het leven ga.” Sinds ze zichzelf als een clown begon te zien, verschuift er iets in. Het gebeurde in de zomer van 2022, de zomer waarin haar moeder stierf. “Iemand zei dat hij een clown in me zag. Dat was een heel beslissend moment voor mij. Mensen zeiden altijd:” Je bent zo gek. “Ik was The Crazy Girl. Ik heb dat mijn hele leven gehoord. Toen ik mezelf als een clown begon te zien vanwege de opmerking van die persoon, voelde het als een thuiskomst. De clown is zo’n rijk archetype, met zo’n fascinerende geschiedenis. Plots was ik in staat om mezelf in een traditie te plaatsen. Een hele wereld werd voor mij geopend. Ik wilde er meteen alles van weten. “

Ik zie struikelen niet langer als het verlies van steun, maar bij het vinden van je eigen voeten

‘Ah! Interessant!’

Ze volgde de ene workshop na de andere. ‘Ik was echt op jacht. “Ze werd bijvoorbeeld onderwezen door een slapstische expert in Frankrijk.” Je was tegelijkertijd te oefenen hoe je je hoofd tegen een tafel stootte. “En ze ontmoette Avner Eisenberg, een clown uit New York die haar leerde wat de basisreactie van een clown is, op bijna alles wat hem overkomt: ‘Ah! Interessant!“Mooij:” Ik ontdekte onlangs op het station dat mijn fiets was gestolen en ik zei het hardop tegen mezelf: “Ah, interessant! “Ze lacht.” Het leven met die houding wordt veel leuker, veel gelukkiger. Het trekt je een weg uit het perspectief van het slachtoffer, het Waarom ik? “

Na de lezing loopt Mooij, in een rode jas, door met een rode hoed, uit. Op een scherm in de kamer zien we de rode figuur opduiken in de geprojecteerde livestream van de dam, iets verder, waar het graag rondloopt. Een nietsvermoedende groep toeristen schreeuwt als Mooij, dicht bij hen, met een voet achter een trap en valt gewoon niet. De brakke grond wordt uitgelachen; Het is een echt slapstick -moment. De verstoring van de clubtoeristen is merkbaar; Gewoon door Mooij te zien struikelen, landden deze mensen in het huidige moment. “Ah …” De rode figuur recht haar rug, trekt haar jas recht, haar glimlach denken we. “Interessant!”

‘Studie van de struikel / de struikelhoek’ door Salomé Mooij was onderdeel van het festival ‘Beyond the Black Box’ In het brakke land in Amsterdam.

Om te delen





Mail de editors