Nederland

Dankzij muziekleraar Tiny Aerts-Bakker (1935-2024) werd André Rieu verliefd op de viool

André Rieu vond pianolessen niets, ongeveer zeven decennia geleden. De peuter schoof de les en de leraar. Maar André Rieu Senior, dirigent, wilde noodzakelijkerwijs zijn zes kinderen muziekopleiding volgen. Dus schakelde André Junior over toen hij ongeveer zes jaar oud was voor de viool. Hij werd onderwezen door Tiny Bakker, een violist van het orkest van zijn vader. Dat klikte. Hij werd verliefd op het instrument en stiekem een ​​beetje met zijn jonge, blonde leraar.

“Ze was erg streng”, zegt Frank Steijns, violist in het orkest van Rieu, die negen jaar later een generatie kleine bakker had. “Als ik te weinig had gerepeteerd, durfde ik soms letterlijk niet op haar te kloppen. Ik ben ook naar buiten gekomen. moeten ziekte proberen. Ze stak het feilloos. “

Juist vanwege die striktheid had de vader van Frank Steijn, ook muzikant, zijn zoon naar kleine Aerts-Bakker gestuurd, ze was sindsdien getrouwd. Daarna is hij blij: “Ze is erin geslaagd om het beste in mij naar voren te brengen, te leren volharden. Ik draag haar werkethiek bij me. ”

Er is ook zoiets als een muzikale kleine Aerts -stempel, zegt Steijns. “Haar studenten spelen allemaal heel krachtig met een vibrato alsof ze op hun instrument zongen. Een dag nadat ik mijn conservatoriumtraining had beëindigd, vroeg André Rieu me om in zijn orkest te komen spelen, toen een relatief onbekend bedrijf. Toen we voor het eerst speelden. Samen hoorden we, ondanks alle lessen van anderen die we daarna hadden, iets gezamenlijk, de muzikale erfenis van kleine Aerts.

De dochter van Tiny, Elise Aerts, erkent zowel de beschreven striktheid als de manier van spelen: “Mama had Frisische wortels. Ze leken sterk terug te komen in haar karakter. Misschien zou het ook kunnen zijn geweest om iets met je te onderhouden als een vrouw in een orkest in haar tijd. Toen moest je daar staan, je best doen. ”

Alles voor de kinderen

Tiny’s vader werkte als Miller in Heerlen. Zijn vrouw en hij wilden het beste voor hun twee dochters. Daarom scheurde hij ‘s avonds ook tickets in de bioscoop. Tiny mocht kiezen tussen een pop of een viool en koos het instrument. Haar zus Annie, vier jaar jonger, ging op pianolessen.

Tiny bleek zoveel talent te hebben dat muziekeducatie in Heerlen niet langer genoeg werd beschouwd. Ze werd geadviseerd lessen te volgen in Maastricht. Tegenwoordig duurt het een half uur om de afstand tussen de twee plaatsen te overbruggen, op het moment dat de verbindingen een stuk erger waren. Daarom verhuisde het hele gezin naar Maastricht. De vader van Tiny kon zijn oude werk niet langer als Miller uitvoeren, omdat hij stoflongen had opgelopen. Op een gegeven moment kon hij niet langer door de kwaal praten. Zelfs toen maakte hij duidelijk om te zorgen dat zijn dochter een violist was, met gebaren – hij was erg trots op haar.

Tiny volgde Cum Laude op voor haar serre opleiding en was een andere tiener toen ze al een plek had in de Maastricht Stedelijk Orkest. Ze ging op negentienjarige leeftijd naar kamers en verstopte zich met collega -violist Paul Aerts. Later trouwden de twee. Dochter Elise: ‘Hij was Belgisch en sprak weg van Frans. Het duurde een tijdje voordat ze die taal ook beheerste. Ze waren sowieso heel anders. Papa was zachter dan mama. Maar ze vulden elkaar mooi aan. Ze genoten ook van het orkestleven en reizen die uitkwamen. Mijn zus Lucienne en ik kwamen relatief laat aan. Mama was dertig plus op het moment dat ze ons kreeg. ”

Muziek speelde een belangrijke rol in het gezin. “Ze werd gefuseerd met haar viool. Het was nooit ver weg en was nooit toegestaan ​​in de kofferbak van de auto. Te gevaarlijk in het geval van botsingen.” Beide ouders speelden in orkesten en gaven les aan de muziekschool in Maastricht. “Maar dat waren ze in staat om goed te verbreken en na het werk gezellig te maken. ”

Echtgenoot Paul en dochter Lucienne stierf jong, op de leeftijd van Sixti en 43. Haar moeder uitte haar rouw beperkt, zegt Elise: ‘Ze is voornamelijk aangepakt. “We zijn er voor de levenden,” zei ze. ”

Alzheimer

Negen jaar geleden ontvangen kleine Aerts-Bakker Alzheimer. Haar geheugen liet haar steeds vaker achter. Maar de viool en de scores hebben lange tijd een plaats gehouden. De honger naar prestaties en applaus bleef ook. Elise: “We konden regelen dat ze kon deelnemen aan een voorlopige ronde van België’s Got Talent. Ze speelde met groot succes voor tweeduizend mensen. ”

Voormalig student Frank Steijns bezocht soms op dat moment. “Toen vroeg ze:” Wat ga je hier doen? ‘Ik zei dat ik samen wilde spelen. Ze zei Czardas Van Vittorio Monti voor. Ik begon met drie akkoorden op de piano en toen speelde ze dat feilloos. Als die hele scène zich ongeveer vijf keer had herhaald, probeerde ik soms te improviseren bij de intro. Maar die partij heeft nooit lang geduurd. “Dat is er niet,” zei ze. Tegelijkertijd, de afgelopen jaren leerde ik de zoete kanten van kleine Aerts beter kennen. Daar ben ik dankbaar voor. ”

Tiny Aerts-Bakker in de zomer van 2023 tijdens een Vrijthof-concert samen met voormalige studenten Frank Steijns en André Rieu.
Foto privéarchieven

Ongeveer vier jaar geleden was ze zelf ontevreden over haar spel. Elise: ‘Toen stopte ze meteen. Ze was zo vastberaden. ”

Tiny Aerts deed het afgelopen zomer slecht. Het werd overwogen of ze palliatieve zorg nodig had, maar ze pakte opnieuw op en twee weken later bezochten zij en haar dochter een Vrijthof -concert van André Rieu. Haar dochter: “We waren eerder naar de Vrijthof -concerten geweest. Ze werd altijd ontvangen met veel elegards. Trouwens, ze steunde niet dat André Rieu haar student was. De eerste keer dat ik het hoorde, misschien twintig jaar geleden. Toen zei ze het tussen neus en lippen. “

Aerts stierven rustig op tweede kerstdag vorig jaar. Op haar begrafenis speelde ze nog een keer door een opname van een paar jaar geleden waarop ze John Williams ‘thema Schindler’s lijst op de viool. Dochter Elise en Frank Steijns vergezelden haar op fluit en piano.




Related Articles

Back to top button