David Van Rosmalen wint alle prijzen tijdens het laatste Leids Cabaret Festival
De 45e editie van het Leids Cabaret Festival werd gewonnen door David Van Rosmalen (1994). Hij won zowel de professionele jury, studentenjury als de ‘Podium Gift Card Audience Prize’, twee woorden die presentator Thomas van Luyn tijdens de finale via rennen probeerde op verschillende manieren moeilijk uit te spreken.
De professionele jury had mondvol vergelijkingen voor Van Rosmalen, die doet denken aan ‘de beste Nederlandse comedians’: aan Kasper van der Laan (vanwege de ‘fysieke stijl’), Henry Van Loon (‘Absurdism’), Lisa Ostermann (‘de nerdrap ” ), Herman Finkers (“The Poems/Word Jokes”) en aan Tim Franssen (“The Philosophical Touch”).
De voormalige filosofie -student boog in een energieke uitvoering over vrije wil
Van Rosmalen begon zijn optreden met gesproken woord, omdat “ik dacht dat het leuk zou zijn om de show met poëzie te openen”. Hij vond dat een grappig contrast “en dan begin je een uitvoering met een contrast.” Van Rosmalen had mooie taalgrappen en gefascineerd door een toon die constant heen en weer zweefde tussen vermakelijk sarcasme en een kleine pedant.
De voormalige student filosofie boog in een energieke uitvoering over vrije wil. Als je iets anders wilt doen, hoor je dat gewoon, hoor je soms. Maar kun je echt besluiten om iets anders te willen?, Vroeg Van Rosmalen zich af. Nee, was zijn korte antwoord. Hij pakte een deel van zijn langere antwoord in een geweldig nummer (‘dat de genen van degenen die zich willen verenigen met die genen (…)’). Meer geschikt dan de juryvergelijkingen met van der Laan en Van Loon waren daarom een vergelijking geweest met taalvirtuo’s Kees, cabaretier in Rust en voormalig winnaar van het festival.
Twijfelaar
De andere finalisten zagen er ook goed uit. De enige verrassing betoogde bijvoorbeeld dat Bob Koomen niet minstens een van de prijzen naar huis mocht nemen. Hij intrigeerde met een verrassende prestatie – een soort sollicitatiegesprek achteruit – waarin hij zichzelf als een overtuigd twijfel gooide, met een hoofd vol onverwachte vragen en alternatieven voor een soms onhandelbare realiteit. De jury had twijfels over het veronderstelde gebrek aan ‘een waar element’. Koomen toonde echter aan dat iets niet waar hoeft te zijn om echt te bestaan.
De derde finalist, Yara Piekema, gaf ook een geweldige prestatie. Ze had een komische fysieke prestatie over haar moeite om iets te beginnen. De onrust van Piekema speelde en chaos was soms een beetje te chaotisch, maar het leverde ook veel plezier op. De vruchten die ze koos uit zowel een proefles Modern Dance als Classical Ballet inspireerde een heel grappig muzikaal nummer.
Een troost en prijs voor Piekema en Koomen is de finalistische tournee. Samen met de winnaar van Rosmalen gaan ze dit voorjaar door het land.
