Duizenden toeristen, heidenen, druïden en mensen die eenvoudigweg verlangden naar de belofte van de lente markeerden zaterdag de dageraad van de kortste dag van het jaar bij het oude Stonehenge-monument.
Feestvierders juichten en sloegen op trommels toen de zon om 8:09 uur (0809 GMT) opkwam boven de gigantische staande stenen tijdens de winterzonnewende – de kortste dag en de langste nacht op het noordelijk halfrond. Niemand kon de zon door de lage winterwolk heen zien, maar dat weerhield een vlaag van drummen, zingen en zingen niet tegen toen de dageraad aanbrak.
Zaterdag zal het in Engeland minder dan acht uur daglicht zijn, maar daarna worden de dagen langer tot de zomerzonnewende in juni.
De zonnewendes zijn de enige gelegenheden waarbij bezoekers rechtstreeks naar de stenen van Stonehenge kunnen gaan, en duizenden zijn bereid om vóór zonsopgang op te staan om de atmosfeer op te snuiven.
De stenen cirkel, waarvan de gigantische pilaren elk 1.000 mensen nodig hadden om te verplaatsen, werd ongeveer 5.000 jaar geleden gebouwd door een zonaanbiddende neolithische cultuur, aldus The AP. Over het volledige doel ervan wordt nog steeds gedebatteerd: was het een tempel, een zonnecalculator, een begraafplaats of een combinatie van alle drie?
In een artikel gepubliceerd in het tijdschrift Archaeology International zeiden onderzoekers van University College London en Aberystwyth University dat de locatie op de Salisbury Plain, ongeveer 128 kilometer ten zuidwesten van Londen, zowel politieke als spirituele betekenis kan hebben gehad.
Dat volgt uit de recente ontdekking dat een van de stenen van Stonehenge – de unieke steen die plat in het midden van het monument ligt en de ‘altaarsteen’ wordt genoemd – afkomstig is uit Schotland, honderden kilometers ten noorden van de plek. Enkele van de andere stenen werden aangevoerd vanuit de Preseli Hills in het zuidwesten van Wales, bijna 240 kilometer naar het westen.
Hoofdauteur Mike Parker Pearson van het Instituut voor Archeologie van de UCL zei dat de geografische diversiteit suggereert dat Stonehenge mogelijk heeft gediend als een “monument van eenwording voor de volkeren van Groot-Brittannië, ter ere van hun eeuwige banden met hun voorouders en de kosmos.”
