Donald Sutherland wist met ingetogen acteerwerk fenomenale rollen neer te zetten

In een carrière van ruim zestig jaar speelde de donderdag op 88-jarige leeftijd overleden Donald Sutherland zo’n tweehonderd film- en televisierollen, zowel in obscure horrorfilms als in prestigieuze producties van Europese regisseurs als Fellini, Bertolucci en Chabrol. . Vreemd genoeg heeft hij nooit een Oscar ontvangen, een omissie die in 2017 werd goedgemaakt door hem een ​​ere-Oscar toe te kennen ‘voor een leven vol onuitwisbare karakters, afgebeeld met een niet aflatende waarachtigheid’.

De rijzige Donald Sutherland, gezegend met een opvallende stem en felblauwe ogen, behoort tot de generatie acteurs die ondanks hun niet-klassieke filmster-uiterlijk een kans kreeg in het Hollywood van de jaren zeventig, dat gretig probeerde een publiek aan te trekken. jonger publiek naar de bioscoop.

Donald McNichol Sutherland, geboren in 1935 in Saint John, Canada, vertrok in 1957 naar Engeland om te studeren aan de London Academy of Music and Dramatic Art. Begin jaren zestig speelde hij bijrollen in televisieseries en verschillende horrorfilms, waaronder zijn filmdebuut Kasteel van de levende doden (1964). Dit werd geregisseerd en geschreven door Warren Kiefer, wiens achternaam de voornaam werd van Sutherlands eveneens waarnemende oudste zoon. De andere zonen van Sutherland dragen ook de namen van regisseurs met wie hij samenwerkte: Rossif (vernoemd naar de Franse regisseur Frédéric Rossif), Angus Redford (Robert Redford) en Roeg (Nicolas Roeg).

De doorbraak van Sutherland kwam in 1967 met de anarchistische oorlogsfilm The Dirty Dozen

Politiek geëngageerd

De doorbraak van Sutherland kwam in 1967 met de anarchistische oorlogsfilm Het vuile dozijn. Hij viel op in de scène waarin hij als generaal de troepen zou inspecteren. In 1968 vertrok Sutherland naar Hollywood, waar rollen in twee andere oorlogsfilms zijn groeiende reputatie versterkten: M*A*S*H (als grappenmakende en lachende dokter Hawkeye Pierce) en Kelly’s helden (als hippietankcommandant ‘Oddball’), beide uit 1970.

Sutherland was politiek geëngageerd; hij steunde de Black Panthers en verzette zich tegen de oorlog in Vietnam. Tussen 1971 en 1973 werd hij in de gaten gehouden door de CIA. Hij is in de documentaire te zien samen met Jane Fonda, destijds ook een bekende anti-oorlogsactiviste Vrijhandelsovereenkomst, waarbij de initialen staan ​​voor Free (lees: Fuck) The Army. Rond de opname van paranoia-thriller Klute (1971), Sutherland had een affaire met Fonda.

In Klute hij speelt een timide provinciale privédetective die een callgirl uit New York (Fonda) in de schaduw stelt en bespioneert om dichter bij een moordenaar te komen, een van zijn beste rollen. Terwijl zijn vorige rollen nogal uitbundig of lichtelijk excentriek waren, toonde Sutherland hier voor het eerst echt zijn bescheidenheid. Door zijn onbaatzuchtige spel konden zijn tegenstanders schitteren.

Sutherland was fenomenaal als rouwende vader in de bovennatuurlijke thriller Kijk nu niet (Nicolaas Roeg, 1973). Over de prachtige vrijscène uit deze film met Julie Christie – hun seks wordt afgewisseld met hun post-coïtale kleding – gingen al jaren (vals) geruchten dat ze het daadwerkelijk op de set hadden gedaan, zo realistisch ziet hun passie eruit. Hij viel ook op als het titelpersonage in Federico Fellini’s Casanova (1976), waarin de beruchte rokkenjager Casanova wordt afgeschilderd als een mechanische marionet die absoluut geen plezier beleeft aan zijn dwangmatige veroveringen. Ook zijn bijrol als sadistisch-fascistische leider Attila in die van Bertolucci 1900 (Twintigste eeuw1976) maakte indruk.

Stille droefheid in zijn blik

Zijn beste werk leverde hij in de jaren zeventig en begin jaren tachtig, zoals ook te zien is in de sterke remake van Invasie van de Body Snatchers (1978) en de onderschatte Oog van de naald (1981, als moordende spion).

Geregisseerd door Robert Redford Gewone mensen (1980) maakt Sutherland indruk als vader die de dood van zijn oudste zoon moet verwerken. Het verdriet leidt tot een familie- en huwelijkscrisis en in de scène waarin hij aan zijn vrouw (Mary Tyler Moore) bekent dat hij niet langer van haar houdt, is Sutherland op zijn best: zijn blik en twee zachte zuchten tonen zijn berusting, stille droefheid. en machteloosheid.

In de jaren tachtig en negentig droogden de goede rollen enigszins op, met uitzondering van het anti-apartheidsdrama Een droog wit seizoen (1989), Zes graden van scheiding (1993) en een ondersteunende rol in JFK (1991) als buitenschoolse inlichtingenofficier. Fans van Kate Bush zullen Sutherland herinneren als Wilhelm Reich in de videoclip van ‘Cloudbusting’ (1985). Ook zijn vaderlijke rol als Mr. Bennet in Trots en vooroordeel (2005) was memorabel.

Zijn naam leeft voort in een jongere generatie dankzij zijn rol als dictator president Snow in het populaire Hongerspelen

Door rollen in kleine films, maar vooral die in de televisieseries Vies sexy geld (2007-2009, als superrijke patriarch) werd Sutherland niet vergeten. Zijn naam leeft voort in een jongere generatie dankzij zijn rol als president Coriolanus Snow, de dictator in de populaire serie De Hongerspelen (2012-2015).

Even indrukwekkend voor Hollywood-normen was zijn langdurige relatie met actrice Francine Racette, ze waren een stel sinds 1974.

Lees ook

Deze prequel van ‘The Hunger Games’ heeft kenmerken van Star Wars

Donald Sutherland overleed donderdag in Miami na een lang ziekbed. “Het is met pijn in het hart dat ik je vertel dat mijn vader, Donald Sutherland, is overleden”, schreef zijn zoon Kiefer op X. “Persoonlijk denk ik dat hij een van de belangrijkste acteurs uit de filmgeschiedenis is. Hij liet zich nooit afschrikken door een rol, goed, slecht of lelijk. Hij hield van wat hij deed en deed waar hij van hield, en je kunt nooit om meer vragen dan dat. Een goed geleefd leven.”

Zijn dood komt slechts enkele maanden vóór de publicatie van zijn memoires, getiteld Verzonnen, maar nog steeds waarover zijn leven als Hollywood-acteur.

Delen





E-mail de redacteur