Een update over onze familiereview – het duistere verhaal van deze beïnvloeders doet je verlangen om het internet te beëindigen | Televisie en radio

TSlang van u die al het gevoel hebben dat de wereld te veel is, zou het beste worden geadviseerd om ver weg te blijven van alle drie de delen van de documentaire Een update over onze familie. De familie in kwestie zijn de Stauffers – echtpaar Myka en James en hun kinderen – die tot voor kort kolossaal succesvolle familie -vloggers waren.

De serie van regisseur Rachel Mason begint langzaam en brengt het grootste deel van het eerste uur door met het introduceren van de niet -ingewijden in de wereld van YouTubers die gespecialiseerd zijn in het vullen van hun kanalen met video’s van hun prachtige huizen, prachtige kinderen en perfecte levens, en aan de fans die doorgaan met deze affecteloos Toch op de een of andere manier intieme en over het algemeen wild ambitieuze portretten van huiselijke gelukzaligheid. “Ik was letterlijk elke dag een deel van hun leven”, zegt voormalig toegewijde Hannah Cho. Zij en ongeveer 700.000 abonnees van het Stauffer Life Channel keken toe terwijl Myka positieve zwangerschapstests onthulde, baby’s had, een miskraam, tips voor het reinigen van huis, beoordelingen van haar post-partum lichaam en helemaal zoveel wenselijke inhoud dat ze begon te accumuleren sponsorhandels en De video’s van de familie werden de (zeer) lucratieve zaken van de familie (zeer).

Deze opstelling zou in de helft van de tijd kunnen en hadden moeten doorstaan. Het echte vlees van de documentaire is wat er gebeurt wanneer u het beest dat u hebt gemaakt moet blijven voeden. Wanneer uw inkomen hangt af van het inkomsten van uw gezinWaar leidt dat? En kan het mogelijk ergens goed zijn?

Betrokkenheid met hun kanaal gaat door het dak wanneer de Stauffers besluiten een driejarige jongen te adopteren met speciale behoeften uit China, die ze Huxley noemen. Myka heeft de naam geplukt voordat ze hem ontmoet, hoewel niemand om haar heen lijkt op te merken dat het hernoemen van een driejarig kind, en vooral een met speciale behoeften, uit een andere cultuur, die erop staat te worden getrokken, is iets buitengewoons om te doen. Maar ze gingen verder en documenteerden het proces uitputtend, inclusief de eerste rampzalige ontmoeting met Huxley. Of “Huxley”. Het dringt aan op een betraande James dat de jongen “een volledige moeder had” in zijn pleegzorger. “Arme jongen,” fluistert hij.

De vastberaden vrolijke reis terug naar Amerika is gefilmd en verpakt voor hun wachtende, gunstig online publiek. De vraag naar updates daarna is onverzadigbaar, en een paar jaar blijven ze komen, inclusief die over de gedragsproblemen veroorzaakt door Huxley’s autisme en ten minste één uit Myka en merkte op dat “hij zo hard treurde” en dat ze “onvoorbereid was voor wat Trauma zag er echt uit ”. Dan verdwijnt Huxley uit de familievideo’s. Vervolgens worden eerdere video’s die hem bevatten, verwijderd. Abonnees bombarderen het kanaal met vragen. In 2020 plaatsten de Stauffers een betraande video getiteld een update over onze Familie Leg uit dat hoewel ze met heel hun hart van hem houden, Huxley met een andere “Forever Family” moet worden geplaatst die beter in staat is om aan zijn behoeften te voldoen, de mate waar ze niet volledig begrepen waren op het moment dat hij werd geadopteerd.

Hun abonnees, en toen – toen het verhaal viral ging – de rest van het internet, namen dit nieuws over zo goed als je zou verwachten. Een kleine hoeveelheid compassie werd overspoeld door horror en walging, door beledigingen, woede, vitriol (voornamelijk gericht op Myka als een vuile perversie van het moederinstinct), vervolgens doodsbedreigingen, toen de dodelijke samenzweringstheorieën die de Stauffers hadden verkocht, doodde hem, vermoordde hem, dood En God weet wat nog meer.

De film van Mason roept vragen op over zowat elke boeiende kwestie van het internettijdperk. Het kijkt naar de ethiek van ouders die kinderen filmen die geen toestemming kunnen geven en die in een professionele, betaalde context worden onderworpen aan talloze beveiligingsvoorschriften. Het kijkt naar de parasociale relaties die zich ontwikkelen tussen contentmakers en volgers, en de gevaren van het “verraden” van die gehechtheden. Het stelt vragen over de zuiverheid van de motieven van makers, en wanneer een lijn wordt overschreden tussen de natuurlijke menselijke impuls om te delen, zelfs te pronken, de goede dingen in iemands leven en de noodzaak om een ​​onmogelijke perfectie samen te stellen, vooral als deze wordt gesponsord door Rijke merken. Het kijkt naar het optimisme, arrogantie en rechten die een rol kunnen spelen in transnationale adopties. En het kijkt naar degenen die op een emotionele bandwagon springen, niet omdat ze in het oorspronkelijke verhaal waren geïnvesteerd, maar omdat het kwaadaardige trollen zijn die zich inzetten om in open wonden te spuwen waar ze ze ook vinden.

De Stauffers weigerden betrokken te zijn bij de film en hun familiekanaal is offline geweest sinds de terugslag niet -continabel werd. Dus we zullen waarschijnlijk nooit weten hoeveel van hun acties zijn aangedreven door de hebzucht voor klikken, of dat het overal simpele welwillendheid was. Maar het is moeilijk om niet bij elke beurt te worden herinnerd dat internet het grootste ongereguleerde experiment is dat ooit op de mensheid wordt uitgevoerd. En nog moeilijker om niet te concluderen dat, als het mogelijk was, dit misschien een goed moment is om het te beëindigen.