Film van ‘genius Grant’-winnaar duikt in de emotionele reizen van zwarte vaders en zonen

Uitzoeken hoe je kunt genezen van intergenerationeel trauma staat centraal in ‘Exhibiting Forgiveness’, een nieuwe semi-autobiografische film van de veelgeprezen kunstenaar Titus Kaphar, met acteur André Holland in de hoofdrol.

Tarrell is een succesvolle kunstenaar, gemodelleerd naar Kaphar die, ondanks dat hij een liefhebbende vrouw heeft, Aisha (gespeeld door Oscar-genomineerde Andra Day), en een liefhebbende zoon, Jermaine (Daniel Michael Barriere), nog steeds lijdt aan het jeugdtrauma dat hij heeft opgelopen door zijn drugsverslaafde. vader, La’Ron. Tarrell raakt in een emotionele neergang nadat zijn moeder, Joyce (Oscar genomineerde Aunjanue Ellis-Taylor), die hij aanbidt, hem aanspoort om met La’Ron te praten en hem te vergeven.

“Het was mij duidelijk dat het een superpersoonlijk verhaal was, wat altijd een goed teken is”, vertelde Holland aan NBC News over het eerst lezen van het script.

Kaphar, een MacArthur ‘genius Grant’-fellow uit 2018, legde uit dat hij, terwijl hij met zijn vrouw en twee zoons zijn thuisstaat Michigan bezocht, een onverwachte ontmoeting had met zijn vader. Onder druk van zijn grootmoeder stond Kaphar oog in oog met zijn vader in een kelder, terwijl hij hem onderzocht terwijl hij zijn reacties filmde.

“Ik kwam opdagen, zette de camera aan en begon hem de moeilijkste vragen te stellen die ik hem maar kon stellen, in de veronderstelling dat dit het gesprek zou stoppen, maar dat gebeurde niet”, zei Kaphar. De interactie leidde tot ‘deze vreemde interne strijd’, zei hij. “Een deel van mij wilde daar helemaal niet bij zijn, en een deel van mij was gewoon geboeid door de geschiedenis een beetje beter te begrijpen. Dus ik maakte gewoon deze strijd door. Dat moment is een van de vele krachtige uitwisselingen in de film.

Hoewel “Exhibiting Forgiveness” erkent hoe Tarrells succes als kunstenaar geworteld is in de sterke werkethiek die zijn vader hem heeft ingeprent, wordt niet vergeten welke emotionele tol het nog steeds van Tarrell eist.

La’Ron, gespeeld door toneelacteur John Earl Jelks, groeide op met de segregatie van Jim Crow en ziet een sterke arbeidsethos als het overlevingsmechanisme dat hij aan zijn zoon heeft doorgegeven. Maar die momenten waarop de jonge Tarrell, gespeeld door Ian Foreman, werkt als een volwassen man, kwalificeert voor het publiek duidelijk als kindermisbruik. Dat de drugsverslaving van La’Ron ertoe leidde dat Joyce, de moeder van Tarrell, schade opliep, maakt Tarrell nog steeds boos.

“Het emotionele leven van het personage was een uitdaging voor mij omdat hij alle emoties doormaakt”, zei Holland, die voor deze rol leerde schilderen. “We zien hem zoveel meemaken in zo’n korte tijd. Als acteur wil je allebei die uitdaging, maar het is ook een beetje eng. Het is het soort gedeelte waar je je niet echt voor kunt verbergen; je kunt het niet faken.”

Voor het filmen van de uitwisselingen tussen de twee mannen van twee verschillende generaties – waarbij de ene beweerde veranderd te zijn en de andere zich alleen zijn jeugd herinnerde, toen zijn vader op zijn laagste niveau was – moest Holland zijn allerbeste tegenspeler Jelks meebrengen, die een Tony-nominatie verdiende voor het August Wilson-spel “Radio Golf” in 2007.

“Ik wist, zonder met hem te praten, dat hij zijn A-game zou brengen zoals hij altijd doet. Maar toen ik de woorden las, zei ik: ‘Oké, ik weet dat hij klaar zal komen om te vertrekken’, dus ik had daar wat extra voorbereiding in gestoken om er zeker van te zijn dat ik klaar was om te gaan,’ zei Holland.

Maar het was een andere scène tegen het einde van ‘Exhibiting Forgiveness’, die de emoties van Tarrell rechtstreeks kruiste met zijn werk, die Kaphar echt ontrafelde, die nieuwe schilderijen voor de film maakte.

“Ik begon gewoon te huilen. En ik kon niet stoppen met huilen. Ik was zo boos op mezelf, en het leek alsof al deze mensen hier op je zaten te wachten, ‘herinnerde hij zich. “Uiteindelijk moest ik de set verlaten, mezelf opsluiten in de donkere kamer en een half uur lang huilen.”

Dat soort rauwe emotie is volgens Holland wat ‘Exhibiting Forgiveness’ meer maakt dan een film.

‘Het lijkt mij dat vooral mannen geneigd zijn een goed gezicht op te zetten en te negeren wat er van binnen gebeurt. Maar ik denk dat deze film ons laat zien dat het niet aanpakken van die wonden, die trauma’s, onvermijdelijk naar voren komt op manieren die je vaak niet kunt voorspellen, ‘zei hij. “Dus de film probeert daar zeker mee om te gaan. En ik denk dat dit één ding is dat mensen die het hebben gezien, ervan wegnemen.”