Onze Tijmen gaat naar het speciaal onderwijs, daarna hebben we Joris op de middelbare school en Julia en Flore zitten nog op de basisschool. Dit zijn drie verschillende onderwijsinstellingen met drie verschillende agenda’s. Gelukkig zitten we in dezelfde regio, dus de lente/zomer/herfst- en kerstvakantie zijn op elkaar afgestemd, maar de scholen willen soms een paar extra dagen aan dit soort periodes koppelen en doen dit geheel willekeurig.
Naast definitief verlof, bijzondere momenten zoals Eid-al-Fitr en annuleringen door onvoorziene omstandigheden kent iedere school ook een groot aantal lerarenopleidingsdagen. Dit vraagt veel flexibiliteit van de ouders, want Pasen valt helaas nooit samen met Pinksteren.
Natuurlijk klaag ik niet en in de ogen van vele anderen is dit een luxeprobleem.
Eigen verantwoordelijkheid
Het is waar, ik wilde zelf vier kinderen en hun zorg is onze eigen verantwoordelijkheid, niet die van de leraren. Het is gewoon een beetje veel. Een eenvoudige rekensom leverde dit jaar ruim 110 roostervrije dagen op voor alle vier de kinderen samen, inclusief brugdagen waarbij het ene kind wel naar school moest en het andere niet. En dan tel je nog niet eens het drama mee van een kind met hoge koorts vlak voordat je de deur uitstapt om naar je werk te gaan.
Mijn baas is heel ruimdenkend en flexibel, maar hij ziet mij aankomen als ik voor ieder kind een vrije dag reserveer of in de zomer acht weken achter elkaar (onbetaald) neem. Hetzelfde geldt voor de manager van mijn man. Dat vergt dus veel creativiteit. Net als bij ons wisselen we in de zomer elkaar af in de caravan. Maar dat dekt slechts een deel ervan. De overige weken brengen we door met pony-, voetbal-, surf- of scoutingkamp, afgewisseld met lieve grootouders en vrienden en kennissen.
Wat ook goed werkt: een logeerpartijtje met vrienden in ruil voor een paar nachten bij ons in de caravan op het strand. En soms zit er niets anders op dan thuis te werken of je stiekem ziek te melden.
Dit schooljaar begon voor onze regio op 26 augustus. Behalve Joris, want zijn lessen zitten erop de havo begon pas op woensdag 4 september. En dan hoefde hij maar een paar uurtjes te verschijnen voor een speurtocht of sportactiviteit. In zijn geval heb ik die tien dagen gebruik gemaakt van een oppas in de vorm van een scherm. Joost en ik gingen waar mogelijk thuiswerken en zagen onder onze ogen dat hij zich de hele dag vermaakte met zijn PlayStation en tablet.
Daar gaan we weer
Nu zijn we amper zes weken verder en bám; de herfstvakantie is daar! God, ik heb de zomervakantie nog niet eens verwerkt. Ik heb het gevoel dat het op school zo ongeveer klopt en dat ik eindelijk wat kilometers kan maken voor de momenten waarop ik weer moet afhaken. Ik heb al stiekem al gevraagd wat het zou kosten als ik ze alle vier tijdelijk zou onderbrengen bij een soort naschoolse opvang, maar ik denk dat ik daarvoor de kinderen ook wel eens op een Middellandse Zee cruise zou kunnen sturen, denk ik. Dus dat zal het niet zijn.
Ik ben bang dat we het maar moeten doen met wat we nu hebben: af en toe thuiswerken, zorgen voor familieleden, buren en beeldschermen. Pedagogisch misschien niet zo handig, maar het is niet anders.
Om alle dagen van de herfstvakantie te dekken zou ik tien dagen moeten nemen, maar dat heb ik niet, want op het einde staat straks weer de enorme decemberdrukte te wachten met allemaal evenementen waarbij een ouder moet komen opdagen helpen bij het maken van verrassingen, het versieren van kerstbomen en het maken van een feestelijk ontbijt. En natuurlijk de aangegeven vrije dagen. Over zes weken begint de eerste kerstvakantie voor onze kinderen…”
Financiële meevaller voor werkende ouders in 2025: ‘Makkelijker combineren van werk en gezin’
