Een man die eruitziet als musk, slechts 20 jaar jonger en beter uitgerust, eet hummus voor een andere snit naar buikdansers met grote borsten, welgevormde heupen en volle baarden. Deze schokkende reeks brengt ons bij het refrein: “Trump Gaza, Shining Bright/Golden Future, een gloednieuw licht/feest en dans, de akte is klaar/Trump Gaza, nr. 1.”
Zoals het koor herhaalt, gaan we het “na” gedeelte van de plek in. Een kind loopt door een stralende boulevard en houdt een mylar ballon in de vorm van het hoofd van de president. De president praat zelf een jongere vrouw in een casino. Geld valt uit de lucht. Het bovengenoemde gouden standbeeld staat in het midden van een drukke rotonde, en Trump en premier Benjamin Netanyahu drinken cocktails met hun shirts uit een zwembad. Het hele ding is uitstekende generatieve AI Het is competent hacky, technisch meer bekwaam dan wat de meeste mensen konden produceren, maar ook gestoord in de Patrick Bateman -stijl, alsof een automaat had besloten wat mensen leuk vinden door duizenden commercials te bekijken – wat natuurlijk precies is gebeurd.
Gezien hoe recent generatieve AI zich ontwikkelde, is het opmerkelijk hoe snel de esthetische kenmerken ervan herkenbaar zijn geworden: high-contrast texturen, waarneembaar diffuse verlichting, gedwongen schoten waarin mensen door de stad lopen of door gebogen openingen. Het is niet hoe dromen er zozeer uitzien als een visuele weergave van de beschrijving van een droom, compleet met milde mislukkingen van object duurzaamheid en het gevoel dat we het allemaal eerder hebben gezien, hoewel het er niet zo uitzag.
Zodra deze visuele stijl bekend werd, leek het de dominante esthetiek van het pro-Trump-internet te worden. Met de mogelijke uitzondering van durfkapitalisten is de demografie die AI het meest enthousiast lijkt te hebben omarmd Maga Meme -accounts, mogelijk omdat de mensen die het het meest hard hebben afgewezen – grafische ontwerpers, journalisten, fotografen, filmmakers, muzikanten, leraren – archetypische liberalen. In de reactieve logica van het Maga -rang en bestand is AI goed omdat de juiste mensen het haten.
Deze dynamiek heeft een cultuur van computer gegenereerde ironie geproduceerd met bijzondere kenmerken. Het is niet de stabiele ironie van een Jonathan Swift of een Stephen Colbert, waarin het publiek op de ironist kan vertrouwen om het tegenovergestelde te zeggen van wat hij bedoelt. In plaats daarvan is het een onstabiele ironie die zijn echte betekenis dubbelzinnig of op zijn minst aannemelijk ontkenbaar laat. President Trump heeft deze benadering zelf populair door “het te vertellen zoals het is” op een manier die consequent precisie negeert, zo niet nauwkeurigheid, spreken in een hyperbolische stijl die zijn volgers begrijpen als niet letterlijk maar ook evangelie -waarheid. De Trump Gaza -video is ironisch in dit gladde gevoel van het woord. Het is de ironie om meer te zeggen dan je bedoelt (letterlijk gouden idool van Trump), of te zeggen wat je bedoelt op een manier die niemand serieus zou kunnen noemen (de tweemaal-stereotypische buikdansers), of aandacht te vestigen op de zwakke punten van je leider als een gebaar van onvoorwaardelijke loyaliteit (goud-leaft alles).
