Door Hanneke Mijnster··Gewijzigd:
RTL
De dood hoort bij het leven, al stellen we het graag zo lang mogelijk uit. Denk jij wel eens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer inzicht in zijn slotakkoord. Judith (30) uit Zaandam was kleermaker bij Defensie. Door een auto-immuunziekte kan ze een tijdje niet meer werken. Voor haar slotakkoord heeft ze een bijzondere plaat in gedachten.
Welk nummer zou jij graag willen spelen bij je eigen afscheid?
“Laat het zo zijn van The Beatles.”
U heeft niet alle cookies geaccepteerd. Om deze inhoud te bekijken, moet u beschikken over deaanpassen.
Waarom dit specifieke nummer?
“Dit lied is al vijftien jaar verbonden met leven en verlies. Ik hoorde het toen mijn grootmoeder overleed en dacht: dit is het. Weken achter elkaar luisterde ik ernaar totdat ik het door het opkomend verdriet niet meer kon horen. Mijn grootmoeder stierf aan medische problemen en mijn grootvader stierf kort daarna aan een gebroken hart.”
“Van dat laatste kon ik me destijds niet veel voorstellen, maar nu ik ouder ben begrijp ik verdriet beter. En de liefde ook. Een paar jaar na het overlijden van mijn opa en oma kreeg mijn oom kanker, opnieuw ontdekte ik steun in dit lied Na zijn dood liet ik de zinsnede ‘sprekende woorden van wijsheid, laat het zijn’ op mijn rug tatoeëren, omringd door paardebloemen en zwaluwen. Elke vogel op mijn rug vertegenwoordigt een persoon die mij heeft verloren, zwaluwbij mijn moeder stierf aan kanker na een lange ziekte, ik ook Let it be veel geluisterd, daarom zou ik dit nummer graag op mijn eigen begrafenis willen spelen.”
En wat zegt het lied over jouw leven?
“Een paar jaar geleden heb ik tijdens het werk mijn rug bezeerd. Pijnlijk, maar het kan gebeuren, dacht ik. Na maanden geduld, rust en fysio ging het niet weg. Uiteindelijk bleek het een auto-immuunziekte te zijn, de ziekte van Bechterew. Mijn wervels maken bot aan dat er niet zou moeten zijn. Het is toch een beetje een verrassing, wat pijn, vermoeidheid en stijfheid tot gevolg heeft. Hoe slechter het weer, hoe slechter het weer wordt. Een baas kan er natuurlijk niets mee dat, maar ik wil graag weer aan de slag. Ik ben pas dertig. Ik heb me nu aangemeld voor vrijwilligerswerk in de bibliotheek, maar ik heb er nog niets van gehoord.”
“In september 2021 kreeg ik te horen dat ik ziek was en tegelijkertijd bleek dat mijn moeder een grote tumor in haar longen had. Ze was pas 68 jaar oud. Alle zorg ging destijds naar mijn moeder. Dat is niet zo.” een probleem, maar het betekende dat er geen ruimte was voor mijn ziekte. Ondertussen kwam ik veel aan door de medicijnen en kreeg ik flashbacks naar het pesten tijdens mijn schooltijd. Ik had altijd weinig vrienden voor mezelf houden en dat helpt mij enorm. Acceptatie is nog steeds lastig, maar ik kan wel zeggen dat ik rustiger ben geworden. En ik heb een mooi doel voor het nieuwe jaar: nieuwe vrienden maken.”
“Het zou een droom zijn om een succesvolle ontwerper te worden”
“Je kunt niet zien dat ik ziek ben, je ziet alleen dat ik dik ben. Dat leidt soms tot vooroordelen. Met daten bijvoorbeeld, maar ook op straat. Het is lastig dat mensen niet begrijpen hoe ik me voel en wat mijn ziekte is.” Gelukkig heb ik veel steun van mijn vader. Hij helpt me in het hele huis en neemt me altijd mee als ik ergens ver weg moet zijn, ik zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten. Ook ging ik vaak naar mijn zus, ging ik naar de kringloopwinkel en begon ik veel te sporten. wat erg leuk is. Ik ben inmiddels al tien kilo afgevallen en merk vooral hoe goed sporten is voor mijn geest. Accepteren dat ik ziek ben is nog steeds moeilijk, maar ik blijf zoeken naar manieren die mijn leven makkelijker en mooier maken. Als er een aardige man bij je komt, dan is hij zeker welkom.”
Waar droom je van?
“Naast mijn baan bij Defensie maakte ik ook trouwjurken en galajurken. Dat vond ik geweldig. Het zou een mooie droom zijn om een succesvol ontwerper te worden, maar de realiteit is dat ik momenteel alleen maar bezorgd ben over mijn gezondheid. Ik hoop dat het zo stabiel mogelijk wordt, zodat ik mijn leven weer wat richting kan geven.”
Wat ben jij schuldig genoegen?
“Ik speel nog steeds graag Pokémon op mijn oude Game Boy. Ik kan er dagen mee bezig zijn. Ideaal om even te ontsnappen aan de realiteit. Door mijn ziekte heb ik vaak last van mijn rug en heupen, maar mijn handen wel. Gelukkig nooit geen problemen, waardoor ik vaak een game kan spelen. Ik heb een hele verzameling gameconsoles: elke generatie is er, maar mijn oude gameboy blijft mijn favoriet.”
Wat is uw definitieve overeenkomst?
Welk nummer moet gespeeld worden op jouw begrafenis? En wat zegt dat over jouw leven? Als u aan deze sectie wilt deelnemen, kunt u uw verhaal e-mailen naar hanneke.mijnster@rtl.nl
U heeft niet alle cookies geaccepteerd. Om deze inhoud te bekijken, moet u beschikken over deaanpassen.
