Johnny DeppZijn vliegtuig kwam laat aan in Rome, dus hij miste de Rome Film Festivalpersconferentie die zaterdag gepland stond om te praten over de nieuwe film die hij regisseerde, Modi: Drie dagen op de vleugel van waanzin. Depp zou die avond de film presenteren, een prijs in ontvangst nemen en zondagochtend vertrekken.
De acteur wordt beschouwd als een controversieel figuur in Hollywood na jaren van juridische strijd en een rommelige scheiding van zijn ex-vrouw Amber Heard, die onder meer beschuldigingen van huiselijk geweld omvatte. de veelbesproken lasterzaak van hem en Heard. Maar Depp zit midden in een soort carrière-reboot in Europa, een die vorig jaar begon Filmfestival van Cannes met die van de Franse regisseur Maïwenn Jeanne du Barrywaarin hij speelde als koning Lodewijk XV.
Modi, die in première ging op de Filmfestival van San Sebastián vorige maand is het verhaal van drie turbulente dagen uit het leven van de Italiaanse kunstenaar Amedeo Modigliani. Het speelt zich af in het door oorlog verscheurde Parijs van 1916, in de wijk Montmartre, waar destijds veel bohemiens en kunstenaars woonden. Depp ging zitten De Hollywood-verslaggever Roma om te praten over hoe hij zich identificeert met Modigliani, verder gaat dan het verleden en gekscherend zijn reputatie vergeleek met die van OJ Simpson.
Al Pacino stelde je deze film over Modigliani voor het eerst voor in 1997. Waarom duurde het zoveel jaren om deze te maken?
Al zou de film destijds regisseren, en hij praatte met mij terwijl we samen aan het werk waren Donnie Brascoen hij wilde dat ik Modigliani speelde. Toen verdween het min of meer en meer dan twintig jaar later belde Al me, en hij zei (in imitatie van Pacino): “Hé John, ik denk dat je dat Modigliani-gedoe moet regisseren”, en ik zei: “Waarom?”
Hoe denk jij over regisseren? Dit is je tweede poging om een film te regisseren; de eerste, De moedigein 1997 ging het niet zo goed.
De moedige ging niet zo goed. Ik herinner me nog heel goed de comedown van de critici De moedigeen het enige dat het deed, was dat ik het begreep. Wat doe je? Daar leer je van.
(Riccardo Scarmacio, die Modigliani speelt Modikomt tussenbeide om te zeggen: “Trouwens, (Italiaanse auteur Michelangelo) Antonioni zei ‘Bravo, bravo!'”)
Ja, dat deed hij, zegen zijn hart. Dat is ook daadwerkelijk gebeurd.
Heeft u zich geïdentificeerd met Modigliani? Hij was een wilde kerel: hij hield van seks, drugs en rock-‘n-roll. En hij kon niet tegen afwijzing.
En hij is precies het tegenovergestelde van mij. Ik ben dol op afwijzing. (Lacht.)
Maar zijn er manieren waarop je je met hem als personage kunt identificeren?
Natuurlijk. Mijn opvoeding was niet dezelfde als die van Modigliani, maar je begrijpt wel de niveaus die je moet beklimmen, een ladder op of een muur op om op een punt te komen waarop je je strepen verdient. Ik begrijp hem wel in de zin dat hij vasthield aan zijn specifieke stijl, die voor die tijd veel te bruut was.
Hij was een tijdje in de wildernis, net als jij, vanwege je persoonlijke problemen. Is dat een goede omschrijving?
Het was een uitgestrekte wildernis en uiteindelijk heeft die uitgestrekte wildernis mij heel veel geleerd
Welke lessen heb je geleerd?
O, laten we eens kijken. Moet dit grappig zijn of moet het waar zijn? (Lacht.)
Geef het mij maar eerlijk. Je zei vorige maand in San Sebastian dat je leven in een soapserie was veranderd. Heb je nog steeds dat gevoel?
Eerlijk gezegd kan ik hier meteen zitten en nadenken over alle hitstukken, en hoe iedereen tegen mij was, en ja ja ja, hij is van de kaart verdwenen … eindeloze dingen. Ik kan het me allemaal herinneren. Heb het allemaal meegemaakt. Een deel ervan was niet de mooiste tijd, een deel ervan was hilarisch. Een deel ervan was boos. Het punt is: het is gewoon gewoon wasen het is gewoon gewoon is. Dus voor mij gebeurde het. Ik heb het geleerd, kerel. Bij alles wat we meemaken, of je nu een sneeuwhoorntje krijgt of je hond uitlaat, leer je ergens onderweg iets bij. Ik heb dus geen kwade gevoelens jegens wie dan ook. Ik heb niet zo’n grote reserve aan haat, omdat haat zorgzaamheid vereist. Waarom die bagage dragen?
Je zei ook dat je het gevoel hebt dat je Hollywood niet meer nodig hebt.
Ik had een paar ruzies met Hollywood over hun bijzonder gemakkelijke manier en de vloeiende structuur van drie bedrijven en al die dingen die voorspelbaar zijn. En het spijt me, maar ik moest naar binnen gaan en het een beetje ronddraaien…
Met alle uitdagingen die je in je persoonlijke leven en carrière bent tegengekomen, geef je nog steeds onvergetelijke optredens. Heb je een instinct, een intuïtie of een methode waarmee je je kunt concentreren op de authenticiteit van je rollen?
Oh ja, natuurlijk is het mijn verantwoordelijkheid. Maar het is in bepaalde gevallen ook nuttig, vooral als de zaken overal aan het afbrokkelen zijn. Het is raar om te kunnen ontsnappen, niet in een personage, maar het is goed om een personage te kunnen bewonen, en aangezien alles in je gereedschapskist zit, kunnen sommige van die dingen worden gebruikt als beschikbare stimulus. Dat is geweldig. Dus ja. Alles is geweest… het is echt zo, het is gewoon zo. En op een bepaald niveau zal het er zijn, dat soort dingen. Het is zoiets als OJ of zoiets. Maar goed, het gebeurde gewoon. Dat is alles.
