Joanna Levesque schoot op 13-jarige leeftijd naar het sterrendom. Twintig jaar later, “JoJo” — zoals ze beter bekend is — heeft een memoires geschreven en zegt dat het nummer dat verantwoordelijk is voor haar meteoriet-achtige opkomst, “Leave (Get Out)”, vreemd voor haar was. Sterker nog, ze huilde toen haar label haar vertelde dat ze het haar eerste single wilden maken.
Teksten over een jongen die haar slecht behandelde, waren niet herkenbaar voor de zesdeklasser die de hit opnam. En qua geluid was de popsound ver verwijderd van de R&B- en hiphopcomfortzone van het jonge wonderkind.
“Ik denk dat daar het eerste zaadje van verwarring in mij werd geplant, toen ik dacht: ‘Oh, je moet andere mensen meer vertrouwen dan jezelf, want … kijk hier eens naar. Je vertrouwde andere mensen en kijk eens hoe goed dat uitpakte'”, zei ze in een recent interview met The Associated Press.
“Vertrek (Ga weg)” bereikte de toppositie in de Billboard-hitlijsten en maakte Levesque de jongste soloartiest ooit met een nummer 1-hit.
“Ik begon ervan te houden. Maar in het begin snapte ik het gewoon niet,” zei ze.
Een groot deel van Levesque’s ervaringen met het jonge popsterrendom waren eveneens onvoorspelbaar of tumultueus, en ze beschrijft die gevoelens gedetailleerd in haar nieuwe memoires, “Over the Influence”.
Met “Leave (Get Out)” en haar andere commerciële hits zoals “Too Little Too Late” en “Baby It’s You” bracht Levesque haar vormende jaren door in opnamestudio’s en tourbussen. Toch had ze een sterke resonantie met tieners en jongeren, en haar rauwe talent trok de aandacht van muziekfans van alle leeftijden.
“Soms weet ik niet wat ik moet zeggen als mensen zeggen: ‘Ik ben met je opgegroeid’ en ik zeg: ‘We zijn samen opgegroeid’, want ik ben nog steeds een babydame. Maar ik ben echt dankbaar dat ik zo lang heb geleefd en dat ik er nog steeds ben na alle gekke dingen die er gebeurd zijn,” zei ze.
Een deel van die “gekke dingen” waar Levesque naar verwijst, is een jarenlange juridische strijd met haar voormalige platenlabel. Blackground Records, dat haar als 12-jarige contracteerde, vertraagde de release van haar derde album en vertraagde de koers van haar vlammende carrière.
Levesque zei dat ze weet dat, ondanks de obstakels en obstakels die het label en haar leidinggevenden haar op de weg legden, ze vorm hebben gegeven aan ‘wat JoJo is’.
“Ook al waren er dingen die chaotisch, frustrerend en eng waren en helemaal niet wat ik had willen doormaken, ik accepteer het goede en het slechte”, zei ze.
Levesque had het gevoel dat de leidinggevenden en het team waarmee ze bij het label werkte, familie waren. Ze beschreef ze als haar “vaderfiguren, mijn ooms en mijn broers”. “Ik hou nog steeds van ze, ook al werkte het niet”, zei ze.
Met nieuwe muziek op komst, zei Levesque dat ze denkt dat de industrie een kant opgaat die artiesten meer vrijheid geeft over hun werk en meer inspraak in discussies over de richting van hun carrière. In 2018 nam ze haar eerste twee albums opnieuw op, die niet beschikbaar waren op streaming, om de controle over de rechten terug te krijgen. Drie jaar later, Taylor Swift hetzelfde begonnen te doen.
“Dingen veranderen en het brokkelt af — de oude manier van doen,” zei ze. “Ik vind het geweldig. De structuur van grote labels biedt nog steeds veel, maar tegen welke prijs?”
Terwijl ze uitkijkt naar het volgende hoofdstuk in haar toch al veteranencarrière, zei Levesque dat het voor haar “verfrissend” is om een nieuwe generatie jonge vrouwen in de muziek te zien die de normen tarten die zij vond dat ze moest volgen toen ze opkwam.
“‘Je moet aardig zijn. Je moet op deze manieren acceptabel zijn. Je moet deze politiek van beleefdheid spelen.’ Het is gewoon vermoeiend,” zei ze, “Zovelen van ons die zijn opgegroeid met dat verweven in de structuur van onze overtuigingen branden op en storten in en branden.”
Het is ‘helend’ om artiesten als Chappell Roan En Billie Eilish spelen volgens hun eigen regels, zei ze.
Levesque schreef haar memoires en beschreef haar leven vanaf haar vroegste jeugdherinneringen tot nu. Ze zei dat ze ‘de regie over haar leven terugpakt’.
“Mijn hoop is dat andere mensen dit zullen lezen, in mijn grove transparantie soms in dit boek, en hopelijk geïnspireerd zullen worden om hun eigen pad te bewandelen, hoe dat er voor hen ook uitziet.”
