Kan de legendarische Amerikaanse comedyshow Britten aan het lachen maken?

US TV Institution Saturday Night Live heeft kijkers vermaakt en heeft 50 jaar comedysterren gemaakt. Kan een Britse versie dezelfde hoogten bereiken?

Vijf decennia lang, de uitdrukking “Live uit New York, het is zaterdagavond!” heeft moedig afleveringen van Saturday Night Live geopend, met zijn beproefde mix van actuele schetskomedie, celebrity cameeën en grote name muzikale gasten.

Nu zal het Stateside Staple live vanuit Londen komen nadat Sky plannen heeft aangekondigd voor een “met sterren bezaaide” UK spin-off, afgewerkt door Brits komisch talent, om volgend jaar te lanceren.

Onder toezicht van de maker van de US Original Show Lorne Michaels, nu 80, belooft de omroep dezelfde “live, snelle stijl” als zijn Amerikaanse neef.

Sinds hij in 1975 werd gelanceerd door Michaels, is SNL een livewire -springplank voor komische talenten zoals Bill Murray, Eddie Murphy, Tina Fey, Will Ferrell en Mike Myers.

Beroemd om zijn steeds steeds meer voorkomende cast, vatte Joe Piscopo van de jaren 1980 het samen in een documentaire die het 50-jarig jubileum van de show markeerde: “Ze namen schetskomedie naar een heel ander niveau”, zei hij. “Komedie werd langzaam rock ‘n’ roll.”

Het onvoorspelbare live -uitgangspunt, gecombineerd met zijn levensduur, heeft bijgedragen aan het behouden van zijn status. Er is geen andere show genomineerd voor (331) of gewonnen (90) meer Emmy Awards.

“Ik denk niet dat je dat erfgoed kunt onderschatten bij het verklaren van zijn huidige succes”, zegt de tv en komedieschrijver Rachel Aroesti van de Guardian. “Dat is iets dat de Britse versie duidelijk niet kan emuleren.”

Het erfgoed is een reden waarom de show nog steeds grote jonge sterren aantrekt, zoals Timothee Chalamet, die opgroeide, zelfs terwijl lineair tv -publiek sterk is gedaald in de streaming leeftijd.

“In de VS is de betrokkenheid van de gasten vaak nieuwswaardig op zichzelf – ze weten ook dat hun aanwezigheid veel publiciteit zal genereren, dus het is een win -win situatie,” voegt Aroesti toe.

“Het zou me verbazen als de Britse versie hetzelfde kaliber van gast kan aantrekken.”

De Atlantische schrijver Helen Lewis zegt dat de reactie van de algemene industrie is geweest dat het instellen van een Britse versie een “moedige” beweging is – die het team geluk wenst met de “moeilijke propositie”.

Er zijn enkele opmerkelijke verschillen tussen de twee transatlantische tv -industrieën.

Het Amerikaanse SNL -budget zal veel groter zijn dan de Britse tv -norm, betalen voor een grote cast en een team van schrijvers die aan de draad werken om grappen actueel te houden.

“In de Amerikaanse versie is het een zeer duur formaat, met een schrijverskamer en het in wezen de hele tijd een cast van acteurs op de behoud.

De Amerikaanse komische cultuur is ook anders, gelooft Lewis.

“De humor kan soms veel slapsticky zijn. Heel veel van de tijd worstelen Amerikanen met Britse humor omdat ze denken dat we extreem gemeen zijn.”

Komedieschrijver Jack Bernhardt is het ermee eens dat er verschillende komische tradities zijn. Britse schetgroepen vormen zich vaak door vriendschappen en presenteren hun talent aan de Edinburgh Fringe, terwijl veel Amerikaanse comedians trainen bij improvisatie- en schetsclubs, specifiek hun vaardigheden aanschaffen voor shows als SNL.

Bernhardt zegt dat deze verschillen “niet noodzakelijkerwijs kunnen worden opgelost door de Britse versie van SNL in bedrijf te stellen – het is een hele komische cultuur die zou moeten verschuiven”.

“Dat wil niet zeggen dat de een de ander niet kan doen,” voegt hij eraan toe. “Alleen dat deze versie van een schetsprogramma niet noodzakelijkerwijs speelt voor de unieke sterke punten van de Britse komediescene. En dat is zelfs voordat we de moeilijkheden betreden van het doen van een liveshow.”

Gezien deze uitdagingen lijkt het importeren van een legacy -merknaam zoals SNL misschien een gok, vooral tegelijk Wanneer de Britse tv -industrie hapert.

De fortuinen van de Amerikaanse show hebben dit decennium relatief vastgehoudenZelfs als beoordelingen ver onder het pre-streaming-tijdperk liggen.

Gier ontdekte dat SNL gemiddeld 8,4 miljoen wekelijkse kijkers gemiddeld, beter presteert dan alle andere late-night shows gecombineerd. Het is ook de beste entertainmentreeks van US Network TV onder volwassenen van 18 tot 49 jaar.

“Je hoort zelden iemand die vraagt ​​of SNL zal ‘overleven’, alleen hoe Michaels verder gaat”, schreef verslaggever Josef Adalian. “Lineaire tv kan vechten voor zijn leven, maar SNL lijkt veilig.”

Cruciaal is dat het schetsformaat zich perfect leent voor de sociale media -leeftijd en gemakkelijk verteerbaar is op digitale platforms. Volgens de econoomOnline SNL -clips zijn gemiddeld ongeveer 216 miljoen views per aflevering op Tiktok, X en YouTube. Natuurlijk kijken deze kijkers niet naar live, maar de inhoud leeft ongetwijfeld.

Eerdere pogingen om ons ‘s avonds laat te vertalen naar het VK hebben vaak moeite gedaan.

In de jaren tachtig, Saturday Live – later omgedoopt tot Friday Night Live – liep vier seizoenen echter en hielp de carrière van Ben Elton, Harry Enfield, Stephen Fry en Rik Mayall, terwijl Channel 4’s The 11 O’Clock Show pauzes gaf aan Ricky Gervais en Sacha Baron Cohen.

Voor ervaren Britse komedieproducent Jimmy Mulville, wiens bedrijf Hat Trick Productions shows heeft gemaakt, waaronder Have I Got News for You en wiens lijn is het toch?, De mogelijkheid om nieuw talent te ontwikkelen zal een van de belangrijkste trekkingen voor Sky zijn, ondanks de risico’s.

“Als Sky dit goed doet, zullen ze nieuwe sterren maken en daaruit kunnen ze andere shows met die artiesten spin-offs”, legt hij uit. “Deze shows kunnen fantastisch zijn, ze kunnen jarenlang doorgaan en ze kunnen altijd laten zien met nieuw talent.”

Hij zegt dat de producenten het juiste team van schrijvers en artiesten moeten samenstellen.

“Als het goed geproduceerd is, heb ik geen reden om te zien waarom het niet succesvol zou moeten zijn”, zegt Mulville, die co-hosts insiders: de tv-podcast.

Hij nam onlangs de langlopende actuele panelshow van de BBC, heb ik nieuws voor je gekregen in de VS, waar het een tweede seizoen door CNN is in gebruik genomen. Een Amerikaanse talentagent waarschuwde dat de show “te Brits” was om over de vijver te werken, herinnert hij zich.

“Ik zei: ‘Ja dat is het, maar ik ga het door Amerikanen geschreven krijgen en door Amerikanen voor Amerikanen worden uitgevoerd’.”

Het omgekeerde zal waar zijn voor SNL. “In het VK ga je het laten schrijven door Britse schrijvers met Britse artiesten voor een Brits publiek. Dus het is geen Amerikaanse show meer.”

Inderdaad, “Live from London” zal op zichzelf niet genoeg zijn om te slagen, en SNL UK zal zich een echt Britse komische creatie moeten voelen en niet alleen een opwarmde imitatie van een Amerikaanse hit.