Kendrick Lamar stuurt de wolven naar gemoedelijke succesrappers op nieuw album ‘GNX’

NVind ons niet leuk heeft het nieuwe album van Kendrick Lamar niet gered. In dat keiharde nummer haalde Lamar eerder dit jaar een vernietigende uithaal naar zijn rivaal Drake en beschuldigde hem onder meer van pedofilie en het uitverkopen van de hiphopcultuur. Het was de giftige genadeslag na een hectische blitzkrieg waarin de twee elkaar naar de keel zaten met beledigende tracks die in bijzonder hoog tempo werden uitgebracht en de hiphophit van het jaar werden. Niet zoals wij haalt de miljard streams op Spotify en maakt kans op vijf Grammy Awards, waaronder nummer en plaat van het jaar.

Maar vrijdagavond werd het nieuwe album ineens online gezet GNX van Kendrick Lamar, de Canadese rapper en zanger die Lamar dit voorjaar tot aan zijn enkels zag, nummer na nummer, speelt geen rol van betekenis meer. Terwijl de andere hoofdrolspelers in die vete onlangs kalm verklaarden dat het allemaal niet zo ernstig was, blijft Lamar vechten. Het gaat hem niet puur om Drake, maar om hypocrisie en vulgaire commerciële belangen waar hij een veel bredere kijk op heeft scène vondsten.

Lamar is iemand die in zijn werk voortdurend worstelt met verleidingen en twijfels over zijn rol als succesvol boegbeeld van zijn gemeenschap en genre. Hij heeft er duidelijk genoeg van hoe lui andere succesvolle rappers omgaan met de cultuur die voor hem van levensbelang is. GNX is het eerste album dat Lamar zelf uitbrengt met zijn gezelschap PgLang en is rauwer en minder conceptueel dan zijn voorgangers omdat het sterk naar binnen gericht Meneer Moraal en de grote steppers, Winnaar van de Pulitzerprijs VERDOMD.en het als generatie meesterwerk Om Een Vlinder Te Pimpen.

Hongerige rappers

Op GNX Lamar keert in muziek en teksten expliciet terug naar waar het voor hem allemaal begon, in zijn geboorteplaats Compton in Los Angeles. Het wemelt van galmende elektronische bas, rauwe funky beats en vlammende gastoptredens van jonge, hongerige LA-rappers als Peysoh, Hitta J3 en Young Threat op de stotterende, stuiterende westkustbeat van GNX. In openingsnummer ‘wacced out murals’ gebruikt Lamar een diep beukende kickdrum om kritiek te uiten op wat hij ziet als twijfelachtige acties van hiphopsterren als Lil Wayne en Snoop Dogg en ‘politieke correctheid’ in de rapscene. In het schmily pompende ‘ruzie’ stuurt hij de wolven richting rappende posers.

De vechtlust van Lamar is goed. Hij rapt flexibel, losjes, hartstochtelijk en soms een beetje plagerig. “Ik houd mijn voet op het gaspedaal”, rapt Lamar op de aanstekelijk stotterende staccato funk van producer Mustard, die ook Niet zoals wij geproduceerd. “Iemand moet het doen.” Zijn rijmschema’s en tekstuele dubbelbetekenissen en verwijzingen zijn even meesterlijk als altijd, en als je goed luistert hoor je in vrijwel elke kritische noot bemoedigende levenslessen voor zijn aanhangers: bescherm je hart, geloof in jezelf, investeer in jezelf, werk hard. , en reken niet op anderen maar op eigenliefde.

‘Reincarnation’ is een nieuw hoofdstuk in de voortdurende artistieke uitwisseling die Lamar in zijn werk voert met als inspiratiebron Tupac ‘2Pac’ Shakur, die in 1996 werd vermoord. Hij leent de muziek en rapstijl van 2Pac voor een prachtig gelaagd verhaal waarin hij portretteert zichzelf als een incarnatie van eerdere succesvolle zwarte artiesten en de beproevingen die ze hebben doorstaan, waaronder een briljante zanger die worstelde met drugsverslaving in het raciaal gescheiden Amerika: “Heroïne naalden hielden mij in een foetushouding.”

In ‘hart pt. 6’ kijkt Lamar openhartig terug op de dagen dat hij opkwam bij rapgroep Black Hippy, en zijn jeugdvriend en zakenpartner Dave Free ‘gevangenisrisico’s’ nam om hun muziekcarrière van de grond te krijgen.

In het ontspannen en soulvolle slotnummer ‘gloria’ rapt Lamar over een complexe relatie die zijn leven heeft getekend – om op het einde te onthullen dat het gaat over zijn relatie met zijn pen, zijn schrijven. “Ik deed het integer en n****s probeerden mij nog steeds te haten”, verklaart Lamar zijn verbittering jegens de commerciële toplaag van de rapscene in het subtiel geproduceerde, sfeervolle ‘man at the garden’. “Er zal nog meer bloed vloeien. Voor mij is het gewoon verf.”

Om te delen





E-mail de redacteur