Kolom | Er is niets tegen roze, alles is er voorstander van

Ik heb nog nooit de eer gehad om in een Jaguar te rijden. Maar als ik er een zie, kijk ik ernaar en als ik kon, zou ik ernaar fluiten. Nu lanceert Jaguar een nieuw model: ‘Type 00’. Elektrisch. Volslank. Wild en chic en in twee kleuren: London Blue en Miami Pink. Spectaculair!

Nou ja, niet voor iedereen. Na de suggestie om de roze Jaguar te hernoemen tot ‘Pink Panther’ woedde er haat op sociale media. Blauw, daar heeft niemand last van. Maar roze! Afschuwelijk! De horror, wil Barbie!!

De haters staan ​​achter. Sinds de Barbie-film weet iedereen dat roze staat voor een intelligent, streetwise, onafhankelijk en fel type. Precies wat je van een Jaguar verwacht.

Maar nee, een roze Jaguar zou een aanfluiting zijn. Waarom? Omdat roze de kleur van een vrouw is, als je het aan een traditionele echte man vraagt. ‘Fuck, de meisjes zijn niets’ en dat is alles. En… een roze trui dan? Nooit! Terwijl roze de meeste mensen flatteert, van bleek tot zwart, wat op zijn beurt mijn vooroordeel voedt dat bepaalde mannen te dom zijn om er goed uit te zien. Maar ik dwaal af.

Deze hondsdolle minachting voor roze slaat nergens op. Roze is geweldig. En zonder dat ik ernaar zoek wordt die gedachte bevestigd in het Centraal Museum in Utrecht, waar ik voor één ben tentoonstelling over het ontwerp van Anna Aagaard Jensen. Ik kende haar en haar werk niet, maar iemand mailde mij: “Het zal je niet teleurstellen.” Vandaar.

Ik loop de vierde verdieping binnen en het eerste wat ik zie is een chaise longue. Hij is roze, met roze kussens. Het puilt wellustig uit, het ziet er bijna vloeibaar uit. ‘Ga alsjeblieft zitten,’ lees ik op de grond en dat doe ik ook. Het zit comfortabel en het past bij mij – het daagt me uit om er mooi uit te zien en het roze staat me goed. Wat een verschil met de stijve, kussenloze Gerrit-Rietveld-stoelen met rechte rugleuning elders in dit museum.

Welkom thuis, lieverd de naam van de tentoonstelling en dat is precies hoe het voelt. Aagaard heeft ook een stoel gemaakt waarop je met je benen gespreid kunt zitten, deze heet ‘Her Basic Instinct’ en is wit. Maar zacht, bleek en oudroze zetten de toon, voor tafels op grote dansende voeten, voor lelievormige lampen, voor de lijst rond de vulvavormige spiegel. Roosachtig geef ik mij over aan Aagaards spel met smeltende vormen.

Met behulp van kunst uit het depot (hoogtepunt: Ina van Zyls raadselachtige megaportret van een chocoladewolkje) decoreerde Aagaard allerlei interieurs: een studeerkamer, een salon, een slaapkamer, een tuinkamer. Heet, wellustig, intens. Vrouwelijk? Waarom? Dat zou het geval zijn als je mannen niet serieus zou nemen, als je ze zou bedekken met de eendimensionale figuren die sommigen van hen uitbeelden. Erken het onbevreesde roze en deze tentoonstelling is een genot. Werkt dat niet? Dan heb je pech.

Om te delen





E-mail de redacteur