Meiden van tippelzone Keileweg 25 jaar later: ‘Mijn tweede huis’

Tippelzones zijn in Nederland zo goed als uitgestorven. Prostituees werken vooral achter ramen, in clubs of als escort. Tippelzones werden echter een tijd lang gezien als oplossing tegen problemen in steden. Zo ook een beroemde, de Keileweg in Rotterdam. In een PowNed-documentaire kun je nu de verhalen van de meiden van toen horen, van een kwart eeuw geleden.

Meiden van de Keileweg, 25 jaar later heet de docuserie van Roy Dames. Hij maakte een zelfde reeks ook al in 1999. De regisseur bracht schokkende, zeg maar treurige beelden en verhalen van verslaafde vrouwen die staand aan de Keileweg hun lichaam verkochten. Pijpen of iets meer in een auto of ergens verscholen in ruil voor wat geld voor een snuif of een shot.

Metro keek alvast de eerste aflevering van de reeks van 2025, voor televisierubriek Blik op de Buis.

Vier meiden van de Keileweg

Gemeente Rotterdam richtte de Keileweg als tippelzone in om overlast van (drugsverslaafde) prostituees in de binnenstad te bestrijden. Daar werkten onder meer Wendy, Lieke, Sonja en Christel. Zij vertellen 25 jaar later over de tijd van toen en hoe het ze nu vergaat. Rotterdam had een tippelzone tussen 1984 en 2005, deels aan de Keileweg.

‘Keileweg voor mij het paradijs’

In Meiden van de Keileweg zien we meteen beelden uit 1999, troosteloze beelden. Het is de jonge Lieke. Ze rookt coke, heeft 24 uur niet geslapen, ziet er mager en slecht uit. Lieke was toen en nog altijd, zo blijkt, bijzonder openhartig. „Ik dacht: die Keileweg is voor mij het paradijs, hier kan ik wel van leven.” Het paradijs was echter een stoet langzaam rijdende auto’s (en hier en daar een fietser, brommer of wandelaar) met mannen die op zoek waren naar snel en relatief goedkoop genot.

Terugkijkend ziet Lieke, woonachtig in een rijtjeshuis in Brabant, dat het helemaal geen paradijs was. Het was daar aan de Keileweg natuurlijk verschrikkelijk, alles voor de coke. Er werden vrouwen mishandeld, zelfs een aantal gedood. Dat rijtjeshuis van nu lijkt heel wat, maar Lieke zit 25 jaar later wel in een neerwaartse spiraal. Ze valt terug in oude patronen en we zien ook haar vriend Mike, met wie zij een heftige, zeg maar giftige relatie heeft. Mike weigert haar maar los te laten en brengt Lieke – helaas – aan de rand van de afgrond. Een afgrond die er in haar jeugd ook al was, toen zij een hemeltergend trauma heeft opgelopen. Wel leuk om te horen: ze heeft van Roy Dames elk jaar trouw een kerstkaart gekregen.

Klanten die zelf amper iets hadden

We zien in Meiden van de Keileweg ook Sonja, die naar ‘de plek des onheils’ in Rotterdam terugkeert. „Oh, heel anders hiero”, is haar constatering. Sonja schat dat ze er een jaar of negen prostituee is geweest. „De Keileweg was gewoon mijn tweede huis. Nou ja, een eerste huis had ik helemaal niet. Het was mijn huis, mijn familie en wát voor familie. Het was het enige wat ik had.”

Sonja heeft haar verleden aan de Keileweg de rug toegekeerd. De tippelzone heeft ze ingeruild voor een nieuw leven als BDSM-meesteres. Ze haalt herinneringen op over Rotterdam: „Soms kwamen er directeuren in van die grote wagens. Dan zeiden ze: die auto is niet van mij hoor, die is van de zaak. Maar er kwamen ook mensen die zelf helemaal niets hadden. Die hadden een uitkering en spaarden om één keer per maand naar de hoeren te gaan.”

Nog steeds vechten tegen de verslaving

De derde ‘meid van de Keileweg’ is Christel. Zij heeft een treurig verhaal en is terminaal ziek. Christel vecht nog steeds tegen haar verslaving om een beetje waardig afscheid van het leven te kunnen nemen. Net als de andere drie vrouwen in de serie draagt ze toch al zoveel littekens van een gebroken jeugd.

Tot slot is er nog Wendy, die niet in Meiden van de Keileweg 1999 te zien was. Het is goed om te horen dat zij het nu goed voor elkaar heeft. Wendy is moeder van drie kinderen, heeft de drugs voorgoed afgezworen en motiveert andere vrouwen om dat ook te doen. Twee jaar geleden zocht zij contact met Roy Dames omdat ze vond dat er een vervolg over ‘Keileweg ’99’ moest komen. Ze hielp mee bij het zoeken naar de vrouwen die voor de camera hun verhaal wilden doen. Wendy vond zichzelf destijds „echt heel erg”, maar is nu dus een totaal nieuw persoon. Ze zegt: „Wij hebben dingen op de Keileweg meegemaakt, die mensen echt niet weten.” Het is met de docu tijd om daar verandering in te brengen.

Aantal blikken uit 5: 3,5

Meiden van de Keileweg, 25 jaar later is nu in z’n geheel te streamen via NPO Start. Vanaf donderdag (6 februari) kun je de docuserie ook wekelijks om 20.30 uur zien bij PowNed op NPO 3.

Ben je benieuwd naar meer (goed gelezen) afleveringen van Blik op de Buis? Lees dan:

• Zes jongeren, toen tieners, stellen jarenlang onterecht te hebben vast gezeten voor wat in Nederland bekend werd als de beruchte Restaurantmoord.
• Gilles de la Tourette is natuurlijk allesbehalve prettig. In Baylen Out Loud zie je hoe een jonge meid er echter het beste van probeert te maken.
• Sinds het Oorlogsarchief in Nederland werd opensteld, is deze veel besproken. Wie heulde er met de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog en wie niet? Zou jij het van je voorouders willen weten?
• We kunnen allemaal boos zijn op de overheid door een tekort aan huizen en verder niets doen, maar je kunt ook creatief bij woningnood zijn. Woonhop!g laat dat zien.
• De plattelandsserie Woeste Grond is door meer dan een miljoen kijkers in de armen gesloten. Nog dit jaar volgt een tweede reeks.

Reacties