Mel Robbins zegt dat twee woorden haar hebben bevrijd van de zorg voor alle anderen

Meld u aan voor de Stress, But Less-nieuwsbrief van CNN. Onze zesdelige mindfulnessgids zal je informeren en inspireren om stress te verminderen en tegelijkertijd te leren hoe je deze kunt benutten.

CNN
—

Raakt u verlamd door angst of overweldigd door negatieve gedachten of depressie? Hier leest u hoe u uit uw hoofd kunt komen en uzelf tegelijkertijd uit bed kunt schieten.

Ik weet dat het belachelijk eenvoudig klinkt, maar blijf bij mij. Het is een simpele truc die ik heb geleerd van een wereldberoemde motiverende spreker en bestsellerauteur die het gebruikte om zichzelf uit een schijnbaar hopeloze situatie te bevrijden. Ze heeft moeilijke tijden meegemaakt.

Hier is het: tel terug vanaf vijf. Probeer het gewoon waar je ook bent: vijf, vier, drie, twee, één. Sta nu op en ga in beweging.

Dat is het. Het is geen rocket science, maar het is gebaseerd op neurowetenschappen. Stress is een natuurlijke fysiologische reactie die u helpt alledaagse uitdagingen of waargenomen bedreigingen het hoofd te bieden. Maar wanneer de vecht-of-vlucht-overlevingsreactie van het lichaam niet ophoudt, kunnen tijdelijke veranderingen zoals spierspanning, oppervlakkige ademhaling, snelle hartslag en prikkelbaarheid plaats maken voor hoofdpijn, slaapproblemen, prikkelbaarheid en de slopende verlamming die symptomatisch is voor chronische angst of depressie.

Om deze verlammende cyclus te stoppen, is het aftellen van vijf seconden het advies dat Mel Robbins zichzelf gaf toen ze de ergste tijd van haar volwassen leven tegemoet ging. Later deelde ze de truc in haar enorm populaire boek “De 5-secondenregel: Transformeer uw leven, werk en zelfvertrouwen met dagelijkse moed.”

Robbins, een van de beste podcasters ter wereld, zei dat ze deze levensveranderende tactiek ontdekte toen ze honderdduizenden dollars schulden had bij een restaurantbedrijf dat zij en haar man hadden gelanceerd. Ze hadden vrijwel al hun geld, inclusief het eigen vermogen in hun huis, gebruikt om het bedrijf op te bouwen – en toen sloeg de financiële crisis van 2008 toe en werden ze weggevaagd.

Ze was verlamd, kwam urenlang niet uit bed, wilde er niets aan doen en gaf zichzelf elke dag op. En op een dag had ze een gedachte waarvan ze zei dat die haar leven voor altijd veranderde: haar gedachten dwaalden af ​​naar het aftellen dat NASA doet voordat ze een raket lanceerde.

In plaats van een raket te lanceren, vroeg ze zich af wat er zou gebeuren als ze zichzelf uit bed zou lanceren en de wereld in zou lanceren, ook al was het maar voor een wandeling. Dankzij dat ene simpele trucje kon ze de dingen die haar verlamden, één voor één aanpakken.

“Ik begon deze afteltechniek te gebruiken – vijf, vier, drie, twee, één – elke keer als ik iets moest doen waar ik geen zin in had,’ vertelde Robbins me. “En het werd een manier voor mij om mezelf door de gevoelens van twijfel, wanhoop, frustratie, overweldiging, angst, uitstelgedrag heen te loodsen, wat het ook was. Vijf, vier, drie, twee, één, boem. Ik zou gewoon verhuizen.

‘Kijk, dat zijn je hersenen ontworpen om patronen te leren. En het punt met patronen is dit: je doorbreekt ze eigenlijk niet,’ zei Robbins. “Patronen zijn ontworpen om te herhalen. De enige manier waarop je patronen daadwerkelijk kunt veranderen, is door de patronen te begrijpen die je niet meer wilt herhalen en ze vervolgens te vervangen door iets anders.”

‘Vijf, vier, drie, twee, één, go’ wordt het nieuwe patroon, ter vervanging van oude patronen waarmee ik nergens kwam’, zei ze. ‘Ik heb het geprobeerd. Het heeft voor mij gewerkt op enkele van mijn meest verlammende ochtenden.

Het blijkt dat er wetenschappelijk bewijs is dat Robbins wijst op de effectiviteit van deze techniek. Wanneer angstige of negatieve gedachten in je hoofd beginnen te draaien, kun je ze tegenhouden door aandacht te besteden aan je lichaam en waar je spanning of pijn vasthoudt, legde arts en neurowetenschapper Dr. Russell Kennedy uit tijdens een aflevering van april 2023 van “De Mel Robbins-podcast.”

Zodra u de trigger voelt, begint u zonder aarzeling af te tellen om de stressreactie, die door uw ademhaling wordt geactiveerd, te onderdrukken. sympathisch zenuwstelsel. “Dit bewustzijn ontwikkel je. Oké, dit is mijn alarm dat afgaat,’ zei Kennedy.

“Doe iets om die cyclus te doorbreken, want als je die cyclus niet doorbreekt, blijf je zitten piekeren en piekeren en piekeren”, zei hij. ‘En herkauwen heeft een enorme traagheid. Zodra je negatieve gedachten begint te krijgen, heb je geen zin meer om iets te doen.”

Ga na het aftellen in beweging en onderneem actie, zodat u uw focus kunt verleggen, uw lichaam opnieuw kunt instellen en kunt overbrengen naar een genezende staat van kalmte, geactiveerd door de parasympathisch zenuwstelselzei Kennedy.

Robbins heeft een gevoelige snaar geraakt met haar nieuwste techniek, ook weer een simpele zin. De truc die ze uitsprak, zorgde er uiteindelijk voor dat ze op 54-jarige leeftijd haar beste leven kon leiden, en werd geïnspireerd door twee eenvoudige woorden die haar dochter van in de twintig uitsprak: ‘Laat ze maar.’

“Ik was de persoon die pissig was in de supermarkt, gestresst terwijl ik het stuur vasthield, geïrriteerd door onattent gedrag, voorover boog omdat mensen me een schuldgevoel gaven,” zei Robbins, “in een poging andere mensen gelukkig te maken, in een poging om andere mensen veranderen, andere mensen controleren, omdat ik dacht dat ik hierdoor meer controle zou krijgen. Toen stuitte ik op deze twee woorden: laat ze.”

Haar dochter had deze twee woorden verschillende keren tegen haar gezegd toen Robbins probeerde enkele plannen voor het schoolbal van haar zoon onder controle te krijgen. Plannen waar hij zich herhaaldelijk tegen verzette, waardoor Robbins een beetje gekwetst en extreem gefrustreerd achterbleef.

“De ‘let them’-theorie gaat eigenlijk over macht en controle,” zei Robbins. “Je gebruikt het wanneer je je gefrustreerd, gestrest, geïrriteerd, gehinderd, eenzaam of bezorgd voelt over iemand anders of iets anders. Je zegt gewoon: ‘Laat ze!’”

Het is gemakkelijk toe te passen op het leven. Wat kun je doen tegen mensen die negatieve opmerkingen over je maken en je gevoelens kwetsen of achter je rug om praten? Laat ze. Je vriend neemt nooit de telefoon op als je belt. Laat ze. Je partner klaagt alleen maar dat hij of zij zich niet in vorm voelt, maar wil zijn gedrag niet veranderen, ook al heb je aangeboden om te helpen.

Laat ze.

Je baas zegt dat ze nog steeds ‘werken’ om je die promotie te bezorgen: laat ze maar. Je ouders gaan niet naar de dokter, maar blijven klagen over kleine pijntjes die ze voelen.

Laat ze.

“Laat ze” betekent niet dat je ze opgeeft. Het geeft je gewoon de mogelijkheid om iets anders te doen.

“Als je zegt ‘laat ze maar’, gebeuren er een aantal dingen en die zijn heel belangrijk. Nee. 1: je ziet en accepteert een persoon precies zoals hij of zij is. Misschien voor de allereerste keer”, zei Robbins. “Ten tweede erken je dat deze situatie en het gedrag van deze persoon op dit moment volledig buiten mijn controle liggen. Dit is tijd en energie die ik op een effectievere manier kan gebruiken, gebaseerd op 50 jaar onderzoek en wetenschap op het gebied van menselijk gedrag en invloed.”

Je kunt mensen niet veranderen, dat zal elke psycholoog je vertellen. Maar je kunt ze beïnvloeden op een manier die je niet gestrest maakt, zei Robbins. Dat brengt ons bij het tweede deel van de vergelijking. ‘Laat ze’ moet worden gevolgd door ‘laat mij’.

Hier is een van de formules die Robbins aanbeveelt en die voor haar heeft gewerkt. Het is net zo gemakkelijk te onthouden als ‘ABC’.

A is voor excuses: Je kunt iets zeggen als: ‘Het spijt me echt dat ik er nooit rekening mee heb gehouden welke gevolgen mijn gezeur hierover voor jou kan hebben.’ Stel vervolgens zonder oordeel open vragen. Probeer het echt te begrijpen. Enkele voorbeelden hiervan zijn: Welk gevoel hebben mijn opmerkingen of pushen u gegeven? Wat vindt u van de toestand van uw gezondheid, cijfers, financiën enzovoort? Wat zou je kunnen helpen om ze te veranderen? Vind jij dat ze moeten veranderen?

B is voor terugtrekken: Maak gedurende drie tot zes maanden geen melding van de kwestie waar u over piekert of waar u zich zorgen over maakt. “Laat ze letterlijk doen wat ze willen doen in die periode van drie tot zes maanden. En laat me mezelf eraan herinneren dat ik hier niet over de schreef ga. En de reden waarom ik dit zeg is dat het drie tot zes maanden moet duren omdat het hun idee moet zijn”, zei Robbins.

C staat voor compliment: Als je ziet dat ze moeite doen, hoe klein ook, geef dan een compliment, zoals ‘Ik ben trots op je.’ Modelleer ook het gedrag dat u bij uw familie, vrienden of collega’s wilt zien. Het lijkt eenvoudig, maar Robbins zei dat het werkt, en dat geldt ook voor gedragswetenschappers met wie ze sprak.

Het blijkt dat hoe meer je iemand ertoe aanzet iets te doen, zelfs als het voor zijn eigen voordeel is, hoe meer hij zich verzet. Deze negatieve reactie wordt volgens de krant psychologische reactantie genoemd Cleveland-kliniek. Je probeert hun gedrag te beheersen, en zij willen hun eigen controle. Uiteindelijk kun je het nog erger maken als je het niet begrijpt hoe onze hersenen werken. Ik weet dit omdat ik er schuldig aan ben.

Ik heb de ‘laat ze, laat mij’-techniek geprobeerd. Niet zo kunstig als Robbins het heeft uiteengezet, maar een ruwere versie ervan. In korte tijd is mijn relatie met mijn moeder liefdevoller en leuker geworden. Ik had me niet gerealiseerd hoe vaak ik zowel mijn moeder als mijzelf aan het zeuren was. Ik doe het omdat ik niet wil dat er iets ergs gebeurt met de moeder van wie ik zoveel houd, of met mij. Op de een of andere manier dacht ik dat ik dat onder controle kon houden. Toen kreeg ik borstkanker. Iets wat ik niet kon voorkomen, overkwam mij.

Ik had het geluk het boek van Robbins te lezen terwijl ik een behandeling onderging. Ik besefte dat ik mezelf (in mijn hoofd) en mijn moeder (hardop) had behandeld als nukkige tieners die weigerden mijn regels te gehoorzamen en voor hun ongehoorzaamheid moesten boeten met mijn slechte humeur, frustratie en stilte.

Nu, maanden nadat ik in behandeling ben geweest en de principes van Robbins in de praktijk heb gebracht, voel ik me een stuk lichter en een stuk gelukkiger. Het leven zelf is leuker en minder vermoeiend omdat ik niet alles om me heen probeer te beheersen. En ik kan mezelf uit bed lanceren voordat ik mezelf in de vergetelheid begin te zeuren. Het is geen wonder dat mensen over de hele wereld zo geboeid en geïnspireerd zijn door Robbins’ nieuwste boek: “De Laat ze-theorie”, dat ze de boodschap van twee woorden op hun lichaam tatoeëren. Daarop zeg ik: “Laat ze.”