Het is bijna onmogelijk om geen zwak te ontwikkelen voor de selfmade Assepoester Anora, het hoofdpersonage uit de gelijknamige film. Mikey Madison speelt een sekswerker die – tegen een royale vergoeding – het nieuwste speeltje wordt van de Russische miljardairzoon Ivan en met hem trouwt tijdens een reis naar Las Vegas. In andere handen zou Ani, zoals ze zichzelf noemt, misschien een eenvoudige ‘goudzoeker’ zijn geworden. Maar als je Madison als een straatkat ziet vechten voor haar sprookjesachtige einde, gun je haar dat volledig.
De tragikomedie won de Gouden Palm in Cannes en zette Madison op de kaart als potentiële Oscarkandidaat. Wat het bijna onmogelijk maakt haar uitgebreid te interviewen, de 25-jarige was zo gewild dat zelfs na aandringen ons Zoom-gesprek maximaal 10 minuten kon duren.
Zaakvoerder Sean Baker (Het Florida-project, Rode Raket) schreef zijn bekroonde film met Madison in gedachten. De regisseur, bekend om zijn castingvaardigheden, vroeg Madison voor de hoofdrol voordat hij zelfs maar aan het script begon. Hij had haar binnen Schreeuw (2022), de remake van de ironische slasherfilm uit 1996 waarin ze een gestoorde horrorfanaat speelde. Maar Baker herinnerde zich ook Madison’s eerdere rol in Tarantino’s Er was eens… in Hollywood (2019), waarin ze een moorddadig lid is van de familie Manson.
De combinatie van Madison’s lieftallige uiterlijk – donkere hinde-ogen, grote mond en glimlach – met het irritante, narcistische en moordzuchtige gedrag van haar personages zorgt in beide films voor een grappig effect. Ook in zeer fysieke scènes stal de actrice de show met heerlijk over-the-top acteerwerk en luid geschreeuw. Beide binnen Schreeuw zoals in Er was eens… haar gemene karakter wordt terwijl ze luid schreeuwt in brand gestoken.
De hoofdpersoon die Baker – met hulp van Madison – in zijn script neerzet, slacht niemand af en wordt ook niet geflambeerd. Ze weigert echter resoluut een slachtofferrol te spelen. Op een van de beste momenten van Anora we zien hoe ze – 1,61 meter lang – twee handlangers van Ivans ouders die het huwelijk nietig willen laten verklaren, schopt en bijt tot ze bloeden. De onhandige spierbundels weten uiteindelijk niet meer wat ze met haar aan moeten.
De scène is een opmerkelijke combinatie van tragedie, absurditeit en humor, net als veel scènes waarin Madison’s personages woedend worden. Hoe creëert ze die verschillende lagen, of gedraagt ze zich werkelijk zo schandalig dat het grappig wordt als ze boos is? Madison ernstig: “Ik ben heel anders dan alle personages die ik speel. Alles wat je mij op het scherm ziet doen, is gebaseerd op hun persoonlijkheid. Als actrice die Ani speelt, ben ik me er op zo’n moment van bewust dat zo’n scène er chaotisch en absurd uit moet zien, maar mijn personage zelf is dat niet. Ze gelooft echt dat ze tot de dood vecht. Dus zo speel ik haar.”
Lees ook
de recensie van ‘Anora’
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data122446308-2d35a9.jpg)
Ondraaglijk en ontroerend
De ironie waarmee Madison momenten van ruzie in beeld brengt, is ook wat haar zo goed maakte Betere dingende serie waarmee ze als zestienjarige haar carrière begon. De tiener die daar Madison speelde, nam banale zaken vaak heel serieus – zoals tieners vaak doen – wat haar onuitstaanbaar, vertederend en herkenbaar tegelijk maakte.
Madison vermeldt tijdens ons korte gesprek Betere dingen haar “inleiding tot alles wat met de film- en tv-wereld te maken heeft.” Ze speelde vijf seizoenen in de serie en zegt dat ze is opgegroeid tot de actrice die ze nu is. Het lag immers niet voor de hand dat Madison op jonge leeftijd zou gaan acteren. Haar beide ouders zijn psychologen en kenden niemand in de filmindustrie. Ze groeide op in een meer landelijk deel van LA en reed op hoog niveau paarden – net als haar moeder en grootmoeder. Ze kreeg zelfs thuisonderwijs om meer tijd met haar paarden door te brengen.
Ze keek vaak ‘s avonds films en besloot op veertienjarige leeftijd dat ze liever wilde acteren dan paardrijden. “Hoewel ik geen idee had hoe ik daarin zou kunnen slagen, raakte ik geïnteresseerd in hoe het moet voelen om acteur te zijn.” Madison, die zegt dat ze enorm introvert is, was geïntrigeerd door ‘de intimiteit en verbindingen’ die ze op het scherm zag en wat acteurs ervaren ‘in een verhaal’. Ze volgde acteerlessen. Twee jaar later, op zestienjarige leeftijd, werd ze erin gegoten Betere dingen. Nog eens drie jaar later belandde ze na een auditie in de film van Tarantino.
Anora is Madison’s eerste hoofdrol en de eerste film die ze zonder auditie mocht maken. Ze ging er helemaal voor: nog voordat Bakers script af was, begon ze aan haar onderzoek. Ze maakte ‘moodboards’: collages met filmstills, maar ook met foto’s van kleding, kapelletjes of de lange acrylnagels die bij Ani passen. Ze leerde het accent van Brighton Beach in New York, waar haar personage woont, en Russisch, omdat Ani het slecht spreekt. Ze volgde danslessen, leerde twerken en paaldansen. En verdiepte zich via biografieën en locatiebezoeken in de wereld van sekswerkers.
Het resultaat van Madison’s onderzoek zie je terug in de ogenschijnlijk achteloze, maar indrukwekkende eerste minuten van de film. In de seksclub waar Anora werkt zien we haar lapdances geven alsof ze het al jaren doet, de kamer afspeuren naar potentiële klanten, flirten en mensen richting de bankautomaat leiden. Baker filmde de scène zonder de camera te stoppen, alsof het een documentaire in een echte club was. Maar volgens Madison maakte al het onderzoek naar Ani’s wereld ‘duidelijk’ wat er moest gebeuren. “Het was een vrij ongebruikelijke ervaring als filmacteur, het is nog nooit zo meeslepend. Ik liet een microfoon afplakken en liep ongeveer dertig minuten van klant naar klant, waarbij ik mezelf voorstelde en probeerde uit te vinden of ze een dansje wilden en zo ja, dan nam ik ze mee naar de achterkamers.
Geen intimiteitscoördinator
De scène bevat, net als veel andere momenten,… Anoraveel expliciete naaktheid. Madison, die zelf alle dans- en vechtscènes in de film speelde, gebruikte er geen lichaam dubbel en vond dat een intimiteitscoördinator op de set niet nodig was. Opmerkelijk vandaag?
“Het was de eerste keer dat ik zulke scènes maakte. Maar ik speel een sekswerker, ik wist dat dit deel zou uitmaken van het verhaal en wilde haar leven zo nauwkeurig en eerlijk mogelijk weergeven.
“Sean en ik hadden een jaar de tijd om elkaar te leren kennen voordat het filmen begon, tegen die tijd hadden we een vriendschap opgebouwd en vertrouwden we elkaar. We hebben gezamenlijk besloten dat we het leuker en efficiënter vonden met alleen Sean en Samanta Quan (de producer en echtgenote van Baker) op de set.” Volgens Madison moet je als acteurs en regisseurs per project bedenken wat het beste werkt.
Opmerkelijk genoeg vermeldt haar IMDb-pagina er geen aanstaande projecten vermeld. Helaas is er geen tijd voor vragen over wat de toekomst brengt. De tien minuten zijn voorbij.
