Meta heeft mogelijk de boeken van Gerry Adams gebruikt om AI te trainen

Voormalig Sinn Féin -president Gerry Adams is een aantal auteurs wiens boeken mogelijk toegankelijk zijn voor het technologiebedrijf Meta om hun nieuwste AI -model (kunstmatige intelligentie) te trainen.

De heer Adams zei dat de boeken “zonder zijn toestemming waren gebruikt”, en de zaak is nu bij zijn advocaat.

Een onderzoek door The Atlantic Magazine onthulde meta heeft mogelijk toegang tot miljoenen illegale boeken en onderzoeksdocumenten via Libgen – Library Genesis – om zijn generatieve AI (Gen -AI) -systeem, LLAMA te trainen.

Een woordvoerder van Meta zei: “We respecteren intellectuele eigendomsrechten van derden en geloven dat ons gebruik van informatie om AI-modellen te trainen in overeenstemming is met de bestaande wetgeving.”

Het Atlantic Magazine publiceerde ook een database met boeken die door Libgen waren piraterij, dus veel auteurs hebben erachter kunnen achterhalen of hun werk op de site verschijnt.

Toen BBC News Ni de database doorzocht, verscheen een aantal auteurs uit Noord -Ierland op de lijst, waaronder Jan Carson, Lynne Graham, Deric Henderson en Booker Prize Winnaar Anna Burns.

Auteurs van over de hele wereld hebben campagnes georganiseerd om regeringen aan te moedigen in te grijpen.

Meta, dat eigenaar is van Facebook, Instagram en WhatsApp, verdedigt momenteel een rechtszaak die door meerdere auteurs wordt aangespannen over het gebruik van hun werk.

Michael Taylor, een historicus uit Ballymena, zei dat het “woedend” is dat Meta zijn werk mogelijk heeft gebruikt.

Twee van zijn boeken, de interesse en onmogelijke monsters, verschijnen beide in de Libgen -database.

“Schrijvers besteden jaren aan hun boeken, en in tegenstelling tot wat iemand denkt, verdienen maar weinig mensen genoeg geld om te schrijven om met hun pen te leven,” zei hij.

“Meta is misschien meer waard dan een triljoen dollar, en het kan politiek onaantastbaar zijn, maar door het auteursrecht van zoveel duizenden boeken te schenden, komen de acties neer op de grootste en de meest lucratieve diefstal in de geschiedenis.”

Prof Monica McWilliams is een academische en voormalige politicus die uitgebreid heeft geschreven over het vredesproces van Noord -Ierland en huiselijk geweld.

Meer dan 20 van haar academische artikelen en boeken verschijnen in de database, inclusief die over intiem partnergeweld en huiselijk geweld tegen vrouwen tijdens conflicten.

Ze zei dat als het onder haar aandacht aankwam, ze het “behoorlijk schokkend” vond.

“Het eerste principe in de academische wereld is dat u uw lezer naar uw bronmateriaal leidt, en dat gebeurt hier niet”, zei ze.

“Het roept de vraag op wat het auteursrecht zelfs meer betekent.

Prof McWilliams schenkt de royalty’s van de verkoop van haar schrijven aan liefdadigheidsinstellingen voor huiselijk geweld zoals vrouwenhulp.

“Als royalty’s niet worden betaald om het werk te gebruiken, dan zijn het uiteindelijk de goede doelen die verliezen.”

Vorige week verzamelden auteurs zich in Londen om te protesteren tegen de acties van Meta en spraakmakende auteurs, waaronder Kate Mosse, Richard Osman en Val McDermid, een open brief ondertekenden waarin de cultuursecretaris Lisa Nandy werd opgeroepen om meta management naar het parlement te brengen.

Richard Osman, die de populaire donderdag Murder Club -serie schreef, zei: “Copyright Law is helemaal niet ingewikkeld. Als u het werk van een auteur wilt gebruiken, moet u om toestemming vragen.

‘Als u het zonder toestemming gebruikt, overtreedt u de wet. Het is zo eenvoudig.

“Het zal ongelooflijk moeilijk voor ons zijn, en voor andere getroffen industrieën, om meta aan te gaan, maar we zullen goed gaan!”

LLAMA is een groot taalmodel, of LLM, vergelijkbaar met het openen van AI’s Chatgpt en Google’s Gemini.

De systemen krijgen enorme hoeveelheden gegevens en getraind om patronen erin te spotten. Ze gebruiken deze gegevens om passages van tekst te maken door het volgende woord in een reeks te voorspellen.

Ondanks dat de systemen intelligent worden bestempeld, beweren critici dat LLM’s niet “denken”, hebben ze geen begrip van wat ze produceren en kunnen ze met vol vertrouwen fouten presenteren als feit.

Technologiebedrijven beweren dat ze meer gegevens nodig hebben om de systemen betrouwbaarder te maken, maar auteurs, kunstenaars en andere creatieven zeggen dat ze moeten betalen voor het voorrecht.