MSCHF’s mede -oprichter praat ‘Jezus schoenen’, ‘Satan Shoes’ en nieuw boek

Zoals de naam al doet vermoeden, kan MSCHF een uitroepende mengelmoes zijn van kunstConsumentengoederen, projecten en andere onuitsprekelijke immateriële activa.

Nu enkele jaren nadat het in Brooklyn gevestigde collectief begon, maakt Paidon zich op voor de release van 6 maart van “Made by MSCHF”, een boek dat het gordijn terugtrekt op enkele meer virale creaties van MSCHF.

Provocerend en ironisch, MSCHF heeft dergelijke popcultuurcommentaren opgevoerd als een lijn van designer handtassen die alleen zichtbaar zijn onder een microscoop en een anime -datingspel dat spelers helpt een functionele belastingaangifte te genereren.

Lezers van het boek zullen een blauwdruk van 12 van de projecten van het collectief vinden die benadrukt hoe ze werden geconceptualiseerd en uitgevoerd. Hoe anders zou men het ATM -leaderboard kunnen begrijpen, een geldautomaat die werd opgezet Kunst Basel Miami die gebruikers rangschikte door hun respectieve banksaldi?

Geschreven door twee mede-oprichters van MSCHF, Kevin Wiesner en Lukas Bentel, is de 284 pagina’s tellende “Made by MSCHF” grotendeels visueel en speelt experimenteren. Begonnen in 2016 en opnieuw opgenomen in 2019, door Gabriel Whaley, Daniel Greenberg, Stephen Tetreault, Wiesner en Bentel, is MSCHF algemeen bekend door sommigen vanwege zijn “Jezus schoenen” en zijn “Satan -schoenen”. Beide projecten namen een prik bij het consumentisme en vervalste grotere entiteiten. De eerste zijn gemaakt van Nike Air Max 97s en bevatte een Gold Crucifix -embleem op de bovenkant, en de sneakers zouden met heilig water worden geïnjecteerd om de drager op water te laten lopen. Nadat de rapper Lil Nas X de ‘Satan -schoenen’ heeft gelanceerd, hergebruikt Nike sneakers met een omgekeerd kruis en een druppel menselijk bloed, een sociale media Firestorm volgde in 2021. En Nike klaagde MSCHF aan voor handelsmerk inbreuk, een geschil dat beide partijen later vestigden.

In een interview sprak Wiesner over de innerlijke werking van MSCHF en hoe het werd gestart door “een handvol mensen die dingen van een soortgelijke gevoeligheid op internet hadden gemaakt.” Hij en Bentel ontmoetten elkaar voor het eerst aan de Rhode Island School of Design, namen later deel aan het nieuwe Inc. -programma van het nieuwe museum en hadden ongeveer een decennium samengewerkt vóór MSCHF. Hij zei dat alle oprichters in wezen dezelfde vraag stelden: ” Hoe maak je al het creatieve werk dat je wilt doen, en op de een of andere manier in de wereld bestaan? ‘”

Voordat ze MSCHF lanceerden, kwamen ze periodiek bijeen voor drankjes, omdat “u niet zeker weet of u met elkaar concurreert of samenwerkt,” zei hij. Maar na een paar “kleine” projecten samen te hebben gedaan, vonden ze dat ze “extreem goed samenwerkten, en dat we elkaar echt aanvulden op een manier die generatief en fris aanvoelde,” zei Wiesner.

Vraagt ​​zich af wat er zou gebeuren als ze gewoon dingen zouden maken, ze begonnen dat te doen op voorwaarde dat ze iets nieuws zouden vrijgeven om de twee weken “kom hel of hoog water,” zei hij. Hoewel er geen masterplan was over hoe dat twee of drie jaar later zou uitkomen, hadden de oprichters er vertrouwen in dat ze ‘zeker een aantal interessante dingen zouden maken. En interessante dingen maken kan veel andere deuren openen, ‘zei Wiesner.

Het traject van de “Jezus -schoenen” naar de “Satan -schoenen” en vervolgens vestigde de Nike -rechtszaak sneakers als “deze objectcategorie bijna per ongeluk die als een verticaal werd in de grotere paraplu van wat we deden. In de loop van de tijd werd dat een voortdurende onderneming, waar u product maakt en product verkoopt, ‘zei Wiesner.

Momenteel is de output van MSCHF half fysiek en half digitaal. “Mensen zeggen dat er twee bedrijfsmodellen zijn. U verkoopt producten of u biedt een service. Als categorie-overspanning en ADHD als onze output is, aan het einde van de dag behouden we de dropcyclus door de druppels te verkopen, ‘zei Wiesner.

Als dat als een raadsel klinkt, is het dat. Wiesner was het ermee eens dat zoveel als het collectief het consumentisme belachelijk maakt, dat ook een grote inkomstenstroom biedt. “Een deel van waar het boek mee worstelt, is MSCHF een kunstpraktijk? Zijn sommige dingen die het kunstwerken maakt? Is dat zelfs een nuttige categorisatie? ” Zei hij.

Hij stond toe dat het collectief “zeker een onderliggende reeks bekritiserende consumenten heeft en kritisch is over die impulsen en vaak het gedrag in die ruimte satiriseren.”

Een voorbeeld hiervan waren de ‘Jezus -schoenen’, die ‘de samenvoeging van de (Nike) Swoosh en het Kruis waren – twee merklogo’s bovenaan hun spel.’ Vanuit zijn standpunt, als u artistiek met het consumentisme gaat, wilt u met product werken. Dat is “heel anders” dan institutionele kunst, die hij zei, “is vaak bezig met commentaar. Maar tenzij het de kunstwereld bekritiseert, wordt het meestal weggelaten van het onderwerpmateriaal. Kunst is een soort van deze witte doos bovenaan de ivoren toren. ”

Een voorbeeld van hoe MSCHF kunst toegankelijker maakt, was “afgehakte vlekken”, waarbij de kleurplekken van Damien Hirst -prints werden gesneden en ze als individuele kunstwerken verkopen. Wiesner markeerde ook het ATM -leaderboard als een ander teken van het bereik van het collectief. “MSCHF stuitert echt rond heel veel ruimtes,” zei hij.

Wetende dat sommige mensen misschien maar één MSCHF-creatie hebben gezien en veronderstelden dat dit de specialiteit was, zei Wiesner: “Het is pas als je een aantal werken naast elkaar ziet dat je de gelijkenis van de benadering van de benadering van het werk dat over die categorieën overspant, begint te observeren. Dit idee om te proberen werk te maken en in de relevante arena in te voegen (zoals de bankbalansbalans atm bij Art Basel) is het soort waaraan de praktijk is gebouwd en dat deze vreselijk discombobuleerde stukken verenigt. ”

Productief hoe het ook is geweest om nieuw materiaal uit te schakelen, de eerste impuls van MSCHF om de dingen te achtervolgen die het nog niet heeft gedaan voordat het nog steeds de overhand heeft. “We hebben een waslijst met dingen die architectuur, landkunst en politieke campagnes omvatten – alle dingen waar we nog niet achter moeten zijn hoe we kunnen omgaan.”

Wat betreft of “Made by MSCHF” geheimen weggeeft, zei Wiesner: “Misschien, maar ik vind dat ook best leuk. Er is zeker een hoop dat de rugverhalen achter deze projecten die we in het boek doorwerken, nuttig kunnen zijn voor mensen die proberen dingen te maken en ze in de wereld te zetten. Om eerlijk te zijn, dat zou een geweldig resultaat zijn. ”

Wiesner en Bentel nemen deel aan een gesprek van 13 maart in het nieuwe museum met zijn artistiek directeur Massimiliano Gioni.