Een ontwerpplan voor de 500 meter hoge parallelle structuren, gezamenlijk bekend als The Line, in het hart van de Rode Zee megastad Neom. Saoedi-Arabië. — AFP-bestand
Deze plek is als de ultieme grensstad — een woonplaats aan de rand van het heden, die stoutmoedig de toekomst inkijkt. Deze megastad in wording heeft een bevolking die zo divers is als ik ooit heb gezien. Buiten de gemeenschappelijke eetzaal praten mensen van over de hele wereld in de koele nachtbries, delen angsten en hoop, achtergrondverhalen en aspiraties.
Terwijl ik naar mensen kijk, merk ik een afwezigheid op. Er is iets vreemds, iets anders. Ik hoor geen verkeersgeluiden, geen sputterende dieselmotoren of toeterende claxons, alleen het zachte gezoem van elektromotoren en het loopvlak van scooterwielen die over vers aangelegde wegen grazen. Dit is NC1, mijn eerste ontmoeting met de goede mensen van Neom.
We bezoeken Neom om een workshop over digitaal welzijn te geven. De komende dagen onderzoeken we hoe technologie de menselijke bloei kan bevorderen en hoe we het beste een aantal onbedoelde negatieve effecten van technologie op de fysieke, psychologische en sociale gezondheid kunnen voorkomen. Dit is een steeds belangrijker aandachtspunt, aangezien ons dagelijks leven steeds digitaler wordt en verweven raakt met de vruchten van onze eigen technologische innovatie.
Neom streeft naar next-level connectiviteit. Gelegen in het noordwesten van Saoedi-Arabië, is deze regio nu de thuisbasis van enkele van ‘s werelds meest futuristische en technologisch geavanceerde megaontwikkelingen, projecten zoals The Line, Magna, Trojena, Sindalah en Oxagon — plaatsen met namen die te nieuw zijn voor mijn spellingscontrole om te herkennen.
Het woord Neom zelf is nieuw, een combinatie van het Griekse voorvoegsel neo, wat nieuw betekent, en de Arabische letter meem (m), hier gebruikt om het woord mustaqbal (toekomst) aan te duiden. New Future, of Neom, is nog steeds een work in progress, maar het spreekt van noodzakelijke verandering, innovatief leven en nieuwe manieren om te werken, rusten en spelen.
Ideeën over toekomstige levensstijlen en woonplaatsen zijn traditioneel het terrein van schrijvers, dichters en filosofen. Zo schreef Sir Thomas More in 1516 een fictiewerk met de titel Utopia. Hierin beschrijft More een denkbeeldig land waar goud en zilver geen waarde hebben. De werkdag is beperkt tot zes uur, waardoor er veel tijd overblijft om te studeren. Voor de Utopianen is geluk geworteld in het verbeteren van hun geest.
Echter, voor elke utopie die ooit is geschreven, zijn er evenveel dystopieën. Deze meer pessimistische ideeën over de toekomst draaien vaak om technologie. In EM Forsters novelle The Machine Stops uit 1909 leven mensen van de toekomst in ondergrondse bunkers, geïsoleerd van elkaar, volledig afhankelijk van “de machine” voor communicatie, entertainment, onderdak en voedsel. Door fysieke inactiviteit en een zonloos ondergronds bestaan, worden mensen fysiek zwak — ingebakerde stukken vlees met gezichten zo wit als schimmel.
Op dezelfde manier worden we in Neal Stephensons roman Snow Crash uit 1992 geïntroduceerd in een toekomstige wereld genaamd de “Metaverse”. Deze virtuele wereld wordt gezien als een opvolger van het internet, bevolkt door miljoenen mensen en chatbots in avatarvorm. Visueel verbluffend en boeiend interactief, wordt deze online wereld gebruikt als een ontsnapping aan de pijn en verschrikking van de fysieke wereld.
Bij Neom wordt de toekomst geschreven in beton en aluminium, glas en staal. — AFP-bestand
Neom is echter geen fictie. Hier wordt de toekomst geschreven in beton en aluminium, glas en staal. Deze vooruitstrevende megaontwikkelingen integreren ook baanbrekende technologieën met ongeëvenaarde computercapaciteiten om het leven van bewoners en bezoekers te verbeteren. Daarnaast staat in de kern van Neoms visie een toewijding aan behoud en ecologische duurzaamheid centraal. Ongeveer 95 procent van het land en de zee zal worden beschermd voor de natuur, samen met een ambitieus programma voor hervergroening en herwildering.
Foto met dank aan:: Anisa Alkunshalie
Volgens de Verenigde Naties zal tweederde van alle mensen op aarde in 2050 in steden wonen. Om aan deze stedelijke expansie te voldoen, zijn nieuwe, slimmere steden nodig — menselijke bewoning die oude patronen doorbreekt. Dit vraagt om duurzame stadsplanning en innovaties in infrastructuur en openbare diensten — Neoms herschrijving van ‘The City’ belooft een waardevol blauwdruk te bieden die anderen kunnen volgen.
We hebben onze tweedaagse workshop over digitaal welzijn afgerond met team Neom. Deze diverse groep bestond uit specialisten in volksgezondheid, architecten, docenten, psychologen en meer. Deze gepassioneerde frontiersmensen waren toegewijd om het maximale uit technologie te halen en tegelijkertijd diep mensgericht te blijven. Onze toekomstige steden zullen digitale ecosystemen zijn – hoe we technologie gebruiken, heeft er nog nooit zo toe gedaan.
Dr. Justin Thomas is een erkend psycholoog en senior onderzoeker bij het Digital Wellbeing Program (Sync) aan het King Abdulaziz Center for World Culture (Ithra).
