Questlove op Sundance Docu ‘Sly Lives!’, ‘SNL’ muziekfilm, nieuw Roots-album en meer

De eerste keer Ahmir ‘Questlove’ Thompson film gehad in de Zonnedans Filmfestival, De Wortels mede-oprichter heeft het nooit met een live publiek kunnen delen vanwege de Covid-lockdown waardoor de bijeenkomst in 2021 alleen virtueel verliep. Vanavond, met de 21.30 uur MT-première van Sluw leeft! (ook bekend als de last van het zwarte genie) in het Eccles Theatre in Park City dat zeker uitverkocht zal zijn, wordt het een geheel nieuwe Sundance voor de Zomer van de ziel regisseur en Oscarwinnaar.

En niet alleen omdat van Queatlove algemeen wordt verwacht dat hij dit weekend in de badplaats Utah zijn koptelefoon opzet en wat nummers draait voor een dansend publiek. Het is een geheel nieuwe Sundance, want het baanbrekende leven, de muziek en de erfenis van de nu 81-jarige Sly Stone blijken doorgedrongen in vele aspecten en mogelijkheden van multitasker Zoektochtliefdeeigen leven en werk.

“Zelfs nu Tariq en ik bijna klaar zijn met het maken van dit nieuwe Roots-album, ‘The End Game’, is het osmose-effect nu begonnen”, geeft de bandleider toe over de aanstaande release van een nieuw album met een langdurige samenwerking. Tariq “Black Thought” Trotter. Vol met vaak verbazingwekkende beelden en geluiden van de ‘Family Affair’-superster en zijn band in hun hoogtijdagen, Sluw leeft! staat ook boordevol interviews met de creatieve nakomelingen van Family Stones, zoals Andre 3000 van Outkast, George Clinton, D’Angelo, Chaka Khan, Q-Tip van Tribe Called Quest, familieleden en meer.

Sluw leeft! is echter gebouwd als iets dat veel ambitieuzer is dan een trip down memory lane. .

“Omdat het mijn ding is dat Sly’s grootste erfenis is dat hij de eerste dominosteen is die valt in een lange rij artiesten die zichzelf op de een of andere manier zullen saboteren”, zegt Questlove over het grotere geheel van zijn inspanningen op het grote scherm van producers Joseph Patel en Derik Murray gaat verder Hulu op 13 februari na de vier vertoningen op Sundance.

Tussen Sluw leeft! promotie hier in Park City, bandleider aan The Tonight Show met Jimmy Fallon in de hoofdrol, Met een boekafdruk, rondleidingen en meer groeit Questlove’s carrière als filmmaker op klassieke Sundance-wijze. Er is de net begonnen film over de legendarische Earth Wind & Fire, en, als onderdeel van Zaterdagavond live‘s 50-jarig jubileumfeest, daar is de Oz Rodriguez co-regisseur Dames en heren … 50 jaar SNL Muziek op NBC op 27 januari, met een drop op Peacock 24 uur later.

In Park City, rechtstreeks vanuit New York, sprak Questlove met mij om te bespreken Sluw leeft! (ook bekend als de last van het zwarte genie)en hoe het maken van de film hem en zijn muziek veranderde. De Grammy-winnaar onthult ook iets van wat er met hem gebeurde na de Oscars van 2022 en die klap op het podium van Chris Rock van Will Smith, de moeilijke keuzes bij het jongleren met meerdere producten, en enkele lessen over zelfbewustzijn die hij heeft geleerd.

TERMIJN: Ik wil je iets voorlezen uit een boek dat je misschien herkent, omdat je het schreef: ‘Hip Hop Is History’: “Grote sterren hielpen bij het smeden van attitudes en filosofieën, maar anderen stortten beton voor een fundament.” Misschien ligt het aan mij, maar dat klinkt alsof het de ondertitel van Sly Lives! zou kunnen zijn, vind je niet?

AHMIR “QUESTLOVE” THOMPSON: Weet je, aan het einde van de film staat een verklaring waarin staat dat Sly het alfabet heeft georganiseerd, waaruit we creatief gesproken nog steeds boeken en hoofdstukken schrijven. Ik ben van mening dat pioniers vaak nooit de eer krijgen die ze verdienen. Het is altijd de persoon die op de tweede plaats komt. Sly is een van de eerste zeldzame situaties waarin hij een pionier was die feitelijk kortstondig van de vruchten van het land kon leven, als je wilt.

En weet je, zijn ondergang is een beetje door zijn eigen handen, wat eigenlijk het punt is van deze hele film over zelfsabotage, denk ik. Maar ja, hij schreef het alfabet, en weet je, tot op de dag van vandaag schrijven we nog steeds boeken vanuit dat alfabet.

TERMIJN: Waarom deed je dat niet interview Direct sluw, en in plaats daarvan leunen op een drietal uitgebreide interviews uit het verleden, zoals het harde interview van de toenmalige newbie-journalist Maria Shriver?

QUESTLOVE: Weet je, we moesten dit verhaal een beetje micro-bouwen. Het is niet alleen een Sly Stone-verhaal. Dit zijn alle artiesten waarmee ik ooit heb gewerkt.

TERMIJN: Hoe bedoel je?

QUESTLOVE: Oké (PAUZE) Dus het is wel grappig, je kunt het exacte moment zien waarop D’Angelo zelf beseft dat ik hier niet ben om over ‘gewone mensen’ te praten, toch? Omdat het mijn hele ding is dat Sly’s grootste erfenis is dat hij de eerste dominosteen is die valt in een lange rij artiesten die zichzelf op de een of andere manier zullen saboteren.

TERMIJN: Hoe pakt dat voor jou uit, met alle verhalen en mythen over Sly?

QUESTLOVE: Toen ik voor het eerst met deze film begon, vroeg ik mijn moeder, vroeg ik mensen als: wat denk je dat er met Sly Stone is gebeurd? Ze zeggen allemaal hetzelfde: hij liep met de verkeerde mensen mee en raakte betrokken bij drugs. Maar drugs zijn nooit alleen maar een keuze. Drugs zijn een coping-mechanisme om iets anders te verdoezelen. Sommige mensen gebruiken medicijnen. Ik was eten. Er is drinken, schieten, snuiven, drogeren, overwerken, zelfvernietiging, tatoeages, piercings..

TERMIJN: Dit klinkt als een groot deel van mijn vorige leven…

QUESTLOVE: Nou ja, want zo is het echt, nietwaar? Daarom was het vinden van getuigenissen voor mij het moeilijkste deel van het verhaal. Andre 3000 was de enige met vreugde die uitdrukte en zag wat dit was.

TERMIJN: Welke was?

QUESTLOVE: Dat dit voor hem een ​​therapeutische manier was om mensen te laten weten waarom ik hier twintig jaar geleden mee wegliep. Toen we aan het praten waren, zei ik: kerel, je ging Diamond met Outkast, je stond letterlijk op de top van de wereld, alsof de wereld aan je voeten lag, en jouw antwoord was om er helemaal van weg te lopen. Zijn ding was dat als ik was gebleven, dit, wat er met Sly was gebeurd, mijn lot zou zijn geweest.

TERMIJN: Dit gaat echt niet alleen over Sly Stone…

QUESTLOVE: Helemaal niet. Voor mij droomde ik er altijd van om misschien een interventiegesprek te voeren met een paar van mijn leeftijdsgenoten, of ik had het gevoel dat dit mijn kans was om dat te doen. Ik denk dat we nu meer dan ooit helderdenkende kunstenaars nodig hebben die echt hun best moeten doen – vooral waar we nu zijn.

TERMIJN: Naar rechts nu, Sluw leeft! debuteert in Park City op de openingsavond van Sundance 2025 en vertrekt volgende maand naar Hulu. Dus, als je tweede film als regisseur en met wat je net zei, wil ik je een vraag stellen die ik toen ook heb gesteld Zomer van de ziel kwam uit: Hoe heeft het maken van Sly Lives! heeft jou als kunstenaar, als individu beïnvloed?

QUESTLOVE: Dit was een dooie. Ik zei gekscherend dat ik een tweede therapeut nodig had, maar dat is eigenlijk de waarheid. Het zorgde ervoor dat ik veel aan zelfreflectie deed en de pijn van mensen in mij opnam. Weet je, het was twee en een half jaar om dit te maken. Dit heeft mij zeker bewuster gemaakt en mezelf verbeterd als bandleider, als zakenpartner en vooral als mens.

TERMIJN: Hoe manifesteerde zich dat?

QUESTLOVE: Oké, hoe voel je je nu? Moet je echt om vier uur ‘s ochtends de boterham eten? Is er iets waar je voor wegrent, en dat, zoals veel zelfanalyserende dingen. Bovendien werk ik dwaas, en ik raad dit aan niemand aan, nooit aan drie projecten tegelijk. Het emotionele gewicht van het Earth, Wind & Fire, verhaal en het Sly-verhaal is de reden waarom mijn SNL doc is zo joviaal leuk.

TERMIJN: We moeten daarheen, dus….

QUESTLOVE: (LACHT) . Omdat het zoiets was van: Godverdomme, ik kan niet wachten tot het vrijdag is.

TERMIJN: Vrijdag? Zoals TGIF bedanken?

QUESTLOVE: Nogal. Kijk, vrijdag, zaterdag, zondag zou ik gewoon aan mijn werk werken SNL doc ding. Eerst zou het hier een normaal kontclip-ding zijn, hier zijn de 50 beste uitvoeringen. En weet je, mensen zeiden: wacht even, we wisten niet dat je dit deed. En ik denk dat ik het moest maken SNL mijn leuke speeltuin, gewoon om de pijn van het Sly-verhaal tot mij door te laten dringen.

TERMIJN: Dat is een dodelijke evenwichtsoefening, nietwaar? Meer therapie?

QUESTLOVE: Twee jaar later dacht ik: verdomde man. Zelfs toen ik Sly’s verhaal vertelde, besefte ik dat niemand in de sfeer van deze man kan komen zonder vuiligheid over hem of haar te krijgen – zelfs ik als filmmaker. Ik ben zo blij dat het nu voorbij is, en ik ben blij dat mensen het hebben ontvangen, maar dit heeft mij enorm beïnvloed. Dit zorgde ervoor dat ik zoveel uren met mijn therapeut doorbracht om er extra zeker van te zijn dat ik niet in dat konijnenhol viel,

TERMIJN: Maar op basis van wat ik weet van de enorme archieven, banden en ander materiaal dat beschikbaar werd gesteld, moest je diep gaan om zelfs maar de oppervlakte van Sly te kunnen doorzoeken, toch?

QUESTLOVE: Kerel! Zoveel pareltjes die we achter moesten laten, zoveel verhalen, muziek. Mijn eerste snee duurde ongeveer drie uur en vijftien minuten. Het was alsof iemand ons zojuist de kerker in had geleid, en dus hebben we ongeveer anderhalf jaar besteed aan het luisteren naar, je weet wel, de hele ‘A Whole New Thing’-sessies, de hele ‘Dance to the Music’-sessie. Dus, net als in ‘A Whole New Thing’, lieten ze de band altijd draaien, dus je hoort Sly een heleboel regels overtreden.

DEADLINE: Sly erkende zelfs regels?

QUESTLOVE: Laat me je dit verhaal over ‘Fresh’ vertellen.

DEADLINE: Oké

QUESTLOVE: Dus voor mij is ‘Fresh’ een perfect album vanwege de uitgeklede, kale funk, maar het begon compleet het tegenovergestelde.

Er is een punt waarop ik vermoed dat hij misschien tegelijkertijd auditie deed voor drummers, en dat ze een versie maken van ‘Babies Making Babies.’ Het is niet zoals het nummer dat je op Fresh hoort. Het lijkt bijna op een, wat ik een Afrikaans aanvalsleger noem. Er spelen vier drummers tegelijkertijd, en het is gewoon de luidste aanval. Het lijkt bijna alsof Public Enemy in 1973 ‘A Nation of Millions’ maakte.

DEADLINE: Hoe is dat allemaal in The Roots terechtgekomen, als dat inderdaad zo is?

QUESTLOVE: Dat is zo, ja. Zelfs nu Tariq en ik bijna klaar zijn met het maken van dit nieuwe Roots-album, ‘The End Game’, is het osmose-effect begonnen.

DEADLINE: Welke vorm neemt het aan?

QUESTLOVE: Veel verschillende vormen. Er zijn alle oorwurm-dingen die ik Sly gewend ben te horen doen. Ik vraag nu hetzelfde van mezelf, zoals: oké, waar is de melodie hierin? Heeft dit geen melodie? Is dit gewoon een groef? Hebben we een melodie nodig? Misschien veranderen we dit deel op de manier waarop hij micro hooks schrijft, en gebeuren er negen dingen tegelijkertijd in het nummer? Dat heeft invloed op mij als songwriter. En dat is alleen maar omdat ik al twee en een half jaar met deze muziek leef, dus ja, ik heb het gevoel dat dit mij als maker heeft veranderd. Dit gaat over kwetsbaarheid, en over mens-zijn en het humaniseren van iemand, zoals ik hoop dat de film doet met Sly.

TERMIJN: Om dat te begrijpen, je bent al meer dan 20 jaar Sundance-bezoeker, en nu een Sundance-filmer-aluin en nu bij Sly Lives! een soort vervolg op Summer of Soul, vier jaar geleden, debuteer je voor een live publiek. Hoe voelt dat, wat betekent dat voor jou?

QUESTLOVE: Ik denk dat het nogal toepasselijk is dat dit project in mijn schoot belandde, omdat ik ook een soort zelfsaboteur-onhandige poging had, net na de Oscars. Gelukkig kon ik mezelf misschien na zeven of acht maanden betrappen.

DEADLINE: Hoe?

QUESTLOVE: Weet je, een van de verbijsterende dingen waar zelfs ik achter kwam toen we Stephanie, Sly’s assistente, interviewden, was dat ze vertelde over zijn verlammende angst om het podium op te gaan. Ik heb zoiets van, nou ja, hij lijkt niet per se bang, kijk hem eens aan. Ga naar hem kijken, alsof hij zich verdiept in het publiek. Maar ik begrijp het, het is bijna alsof het moment dat naar het podium leidt, tijd zo verlammend is. Vaak worden zwarte artiesten in een positie geplaatst waarin ze de woordvoerder moeten zijn, waar ze het voorbeeld moeten zijn, waar ze altijd het goede moeten doen, waar ze een soort eerbetoon aan hun ras moeten zijn, bijna zoals een diplomaat die je kent? Het is al moeilijk genoeg om alleen maar met je eigen leven om te gaan, laat staan ​​de vlagdrager van je hele sekte te zijn. Dus zelfs voor mij was deze film nodig om te leren mens te zijn.