Reinout Scholten Van Aschat: Ik moest eerst de navelstreng snijden, voordat ik deze film kon maken met mijn vader Gijs ‘

Na de opnames van de ijzige rouwthriller Alfa Gijs Scholten Van Aschat (64) gaf zijn zoon Scholten Van Aschat (34) een briefje. De twee spelen de hoofdrollen in de nieuwe film van regisseur Jan-Willem van Ewijk, waar de vader zijn zoon bezoekt, die werkt als ski-instructeur in de Alpen-de moeder stierf onlangs. Het is de eerste keer dat de acteurs elkaars tegenstanders zijn, hun personages dragen hun echte namen. Gijs schreef aan zijn zoon die opmerking dat het hem niet kon schelen hoe de film zou blijken te zijn. “Wat we nu hebben meegemaakt, is zo waardevol en mooi.”

Het scenario van Alfa Is losjes gebaseerd op de complexe, competitieve dynamiek tussen regisseur van Ewijk en zijn vader na de dood van zijn moeder. Volgens de acteurs, met wie ik spreek in de Amsterdam Stadsschouwburg, een alfaman met veel fysiek macho -gedrag. Gijs: “Iemand die mensen op de schouder betaalt en dan” Kom op! “Schreeuwt.” Van Ewijk nodigde de acteurs uit na twee auditrondes om erachter te komen hoe ze de relatie tussen de regisseur en zijn vader konden ‘vertalen’ in iets dat bij hen past.

Nieuwe verhaallijnen groeiden door improvisaties. “Het feit dat ik nu een vriendin heb die jonger is dan Reinout in de film is grotendeels dat er vandaan komt”, legt Gijs uit. Zijn karakter vraagt ​​bijvoorbeeld in het begin zijn zoon of hij aan het daten is. Gijs: “Reinout beantwoord – om te barsten – met een onverwachte vraag:” En jij, zie je iemand? “Je verwacht dat ik ‘niet zal antwoorden!’, Net na de dood van mijn vrouw. Maar ik antwoordde bij naam de naam van de dochter van een goede vriend van mij die hij ook kent.”

Reinout: “In de eerste versie van het script was de spanning tussen de mannen in een autoritaire band, met ons die bijna automatisch een ongemakkelijke band veranderde.” Niet omdat dit echt het geval is – “Onze relatie is compleet anders dan in de film” – maar omdat dat leuk en interessant leek als acteurs.

Vanwege de improvisaties kregen de personages snel de namen van de echte acteurs. Gijs: “Het voelde heel vreemd om te reageren met ‘hey ben’ als reinout ‘hey pap!” gezegd. “En ze dachten ook dat het personage van Gijs een acteur moest zijn. Reinout:” Dat maakte de band tussen hen nog ongemakkelijker. In het oorspronkelijke script was het personage een immunoloog die trombone speelt. “

Waarom is dat ongemakkelijker, een vader die een acteur is?

“Dan denkt de kijker: hij lijkt erg charmant, maar is een beetje onbetrouwbaar”, legt Gijs uit. Reinouts -personage denkt dat zichzelf: hij zegt dat zijn vader alleen doet alsof hij huilt om zijn overleden vrouw.

De zoon in de film wilde acteur worden, maar stopte audities en werkt nu in de wintersporten. Zijn vader wordt overal aangesproken als de beroemde acteur. Reinout: “We wilden de last vastleggen die de vader zo groot mogelijk op mijn karakter legt. En wat is groter dan de last van een kleine autoritaire vader die erg succesvol is als acteur terwijl je de droom hebt opgegeven om een ​​beetje acteur te worden? ”

Is het een last die hij zelf herkent? Reinout is een gerenommeerde acteur, hij won in 2012 een gouden kalf (zoals de Young Willem Holleeder in De Heineken ontvoering). Maar heeft de carrière van zijn vader hem niet intimideerd? Gijs won bijna elke Nederlandse acteerprijs, zowel in het theater als in de filmwereld.

Reinout: “Ik dacht lange tijd:” Ik kan geen acteur worden. “Ook omdat het werd ontmoedigd door mijn vader en mijn moeder.”

Waarom was dat?

Gijs: ‘Omdat hij eerst zei dat hij naar het serre wilde gaan; Hij speelt een zeer goede piano. Toen wilde hij naar de filmacademie gaan, hij was altijd aan het filmen en het maken van video’s. Uiteindelijk zei hij dat hij twee jaar naar Stage School zou gaan om te leren hoe acteren werkt, om dat als bagage naar de filmacademie te brengen. ”

Reinout: “Dat was waar, maar na twee jaar op de theaterschool klikte iets. Ik voelde: ik kan mezelf hier binnenbrengen. “Hij voltooide zijn opleiding op de Maastricht Theatre School, maar wilde jarenlang niet aan zijn vader worden geassocieerd. Reinout:” Ik dacht er zelfs aan om een ​​kunstenaarnaam te nemen en ik bleef vragen om samen te spelen. In eerste instantie wilde ik mezelf vinden Als acteur, wat ik kan en wie ik ben. “Uiteindelijk bleek dat ik eigenlijk echt de look nodig had die ik altijd had vermeden.”

Tijdens de audities, repetities en opnames van Alfa Reinout ontdekte hoeveel hij graag met zijn vader speelde, hij vervolgt, hoe gul ze elkaar ‘geschenken’ gaven als acteurs en hoeveel bevestiging hij voelde. Dat ze elkaar als acteurs leerden kennen, afgezien van wie ze zijn als vader en zoon, dacht Gijs het beste aan het project.

Reinout: “Dat is waarom deze film zo symbolisch is, het gaat over een ouder-kindrelatie en hoe dat een soort dans is. Degene beweegt weg, komt dan terug en ziet plotseling hoe verbonden ze zijn. Maar zelfs nu ziet een kwetsbaar persoon in de figuur waar hij altijd naar heeft opgezocht, een man die het ook niet allemaal weet. ”

Het was precies het project dat hij zelf nodig had. Reinout: “Ik vreesde dat ik mezelf heel erg zou moeten bewijzen aan mijn vader, of dat hij zichzelf naar mij moest bewijzen. Terwijl we alleen maar bezig waren met het samen maken van scènes. ”

Al die tijd zag Gijs minder ‘het probleem’ van samen spelen, maar begrijpt dat zijn zoon het moeilijk vond. “Dat is oké. Ik denk ook dat het goed is dat we eerdere vragen stellen om samen iets af te wijzen, omdat we de projecten niet goed genoeg hebben gevonden en er niet zelf klaar voor waren.”

Reinout durfde ook ‘ja’ te zeggen op dit script omdat “de instelling bijna iets abstracts heeft” via de instelling. “” Er is bijvoorbeeld een scène dat je ze over een bergkam kunt zien lopen, verbonden met een touw, zodat als de ene valt, de andere hem redt. Of misschien trekken. Het is als een soort navelstreng en hun spatten door de sneeuw een soort droom. ”

Hoe volg je de grens tussen jezelf en je personage eigenlijk als het je naam draagt, heeft je carrière en deel je ‘een familielid’ met jou?

Reinout: “In het begin was ik veel angst dat het te dichtbij zou komen. Ik denk dat het een van de moeilijkste dingen is om te doen, een versie van jezelf te spelen, want dan neem je aan dat je jezelf heel goed kent. Dat is gewoon niet. Daarom ben ik aanvankelijk ‘vergrendeld’, niet echt losgekomen. “Hij merkte echter dat tijdens de repetities nieuwe lagen altijd aan zijn karakter werden toegevoegd en talloze dingen smolten: Jan-Willem van Ewijk’s Life, Gijs ‘Life, ouder-kindpatronen.” Nu zie ik de film, ik zie het niet Heb het gevoel dat ik naar mezelf kijk. “

Desalniettemin moest hij deze rol accepteren die “als acteur nooit volledig transformeert in een ander, maar altijd het delen van jezelf activeert”. Als een leraar in zijn opleiding die ooit beschreef: “Een rol is een stukje gat -kaas waar je soms de muis ziet. Dat is de acteur. ”

Reinout: “Er is een scène waarin mijn personage geïrriteerd is over zijn vader, die dronken is. Ik herinner me dat ik echt geïrriteerd was door de schietdag; Ik wilde nog een take nemen – ik ben iemand die graag zijpaden neemt en dingen uitprobeert – en Gijs maakte toen een opmerking als ‘We Will Doing’. De ergernis die je daar op het scherm ziet, is echt. Maar ik dacht: laat me gewoon de vervaging van die grens tussen karakter en acteur gebruiken in plaats van het te stoppen. Soms doet het geen pijn om de vermoeidheid, prikkelbaarheid of opgewektheid van een acteur door de rol te zien. Dat maakt het gelamineerd en minder voorspelbaar. “

Om te delen





Mail de editors