De huidige kakofonie van de mode van creatieve correctie heeft deze koortspitch bereikt als een strategie om de verkoop te galvaniseren tijdens een periode van bredere economische malaise en wereldwijde onzekerheid. Maar is op zichzelf ‘nieuwheid’ echt zo’n hete metriek tijdens een vertraging? Luxe is een industrie gebaseerd op decadentie, een kernwaarde, die, hoe gerationaliseerd, al ongemakkelijk in een moment van bredere onzekerheid zit.
De luxe bedrijven die het beste hebben onderhandeld, behoren tot de meest stabiele in termen van merkidentiteit, ethos en aanbieding: deze omvatten Hermes,, Brunello Cucinelli En Prada -groep. Zoals de oprichter van een onafhankelijk modehuis me vorige maand vertelde: “Het is moeilijk, een uitdagend moment, omdat alles op ons is. Maar we kunnen ook doen wat we weten dat we moeten doen met al onze ervaring en begrip van wie we zijn. ” Jongere, snelgroeiende onafhankelijke merken zoals Jacquemus En Amiri zijn op dezelfde manier nauw verankerd aan een duidelijk en gedefinieerd identiteitsgevoel.
Chanel verschijnt op koers Om aan deze lijst van de meest veerkrachtige te worden toegevoegd, en toch reageert het ook op bredere marktomstandigheden op een manier die suggereert dat het geenszins immuun is voor hen. Nabij het begin van de laatste grote luxe vertraging In december 2008, het bedrijf Beknip 200 banen in Parijs in wat toen werd gezien als een ‘onheilspellend teken’ voor de industrie breder. Evenzo onheilspellend, vorige maand Het sneed 70 rollen in de VS, ongeveer 2,5 procent van zijn personeelsbestand daar, in orde, stond, zei het, om “zich beter aan te passen aan de huidige economische uitdagingen”.
Sinds die laatste vertraging begon opnieuw te versnellen bij het begin van de jaren 2010, is de luxe industrie ontploft, de groei gevoed door de opkomende Chinese middenklasse, de verbreding van het bereik en het categorieaanbod van de industrie wereldwijd, en, meer recent, de snelle verder -Inflatieprijsstijgingen die door huizen worden toegepast op consumenten die nooit leken te worden uitgeschakeld … totdat ze dat waren. Post op LinkedIn toen hij LVMH verliet voordat hij deze week naar Jil Sander verhuisde, merkte voormalig Fendi CEO Serge Brunschwig op: “De belangrijkste vijand van elk merk en elke manager is succes. Het beheren van een crisis is fundamenteel, beheren succes, ego, overmoed … ‘vooral wanneer de voorwaarden voor dat succes zo plotseling verdampen.
Het uiteindelijke falen van de “commerciële” collecties van De Sarno om het herstel bij Gucci te katalyseren, suggereert dat het veranderen van creatieve regisseurs op zichzelf niet genoeg is om commerciële prestaties nieuw leven in te blazen wanneer de markt zo slap is. Ondertussen is het relatieve succes van huizen die onwankelbaar zijn gebleven aan hun kernidentiteiten, en die worden bemand en gerund door mensen die diep ingebed zijn in de culturen van die merken, onderstreept verder dat verandering voor verandering een hoog risico-strategie is in de Huidig klimaat. Dus waar zal creatieve correctie werken in 2025? Buckle Up: We staan op het punt om erachter te komen.
Opmerkingen, vragen of feedback? E -mail ons op feedback@vogogebusiness.com.
Meer van deze auteur:
Serge Brunschwig benoemd tot CEO van Jil Sander en Chief Strategy Officer van OTB Group
De top 10 meest bekeken aw25 herenkleding shows op Vogue Runway
Glenn Martens wordt Maison Margiela Creative Director genoemd
