In de markten van de Comoros, wordt de met de hand afgestemde Kofia die essentieel is voor mannen en jongens bij Eid-feesten deze maand geconfronteerd met hevige concurrentie van veel goedkopere Chinese versies.
De authentieke Kofia – die vaak subtiel borduurde Arabische kalligrafie in zijden draad hebben – kan elk tot 400 euro ($ 432) kosten.
Een “Made in China” -versie gaat voor ongeveer 12 euro-en zelfs dat is bespreekbaar, vertelt verkoper Hassanati Idjabou een klant op de bruisende Volovolo-markt in Moroni, kapitaal van de moslim-meerderheidsarchipel van 870.000 mensen.
“De belangrijkste attractie is de prijs”, geeft de klant toe, zei Mohamed, een loodgieter die aan het einde van de maand voor zijn twee zonen voor zijn twee zonen winkelt.
“Handgemaakte Kofia is mooier, maar ze zijn overdreven duur, vooral voor zorgeloze kinderen die hun waarde niet waarderen,” zegt hij, weglopen met zijn aankoop.
Het gemiddelde salaris op deze eilanden in de Indische Oceaan ligt onder de 200 euro per maand, maar bijna de helft van de bevolking staat op de armoedegrens, volgens nationale statistieken van iets meer dan 100 euro per maand.
Drie jaar geleden werd het standpunt van Idjabou overvallen door de politie die vervalsing bestond. “Ik werd enkele uren gearresteerd door de nationale politie en mijn voorraad Kofia werd enkele dagen in beslag genomen”, zegt de Braile Leverancier.
Maar vandaag zijn de politieagenten die een paar meter van haar kraam patrouilleren onverschillig voor de vervalste producten.
Idjabou denkt niet dat de goedkopere versies die ze verkoopt, de toekomst van de authentieke versie zullen ondermijnen, zo gekoesterd op deze eilanden en nabijgelegen landen.
“Traditionele Kofia zal niet verdwijnen om één eenvoudige reden: niemand zou dromen van het sturen van een namaak Kofia naar een man die op het punt staat met hun dochter te trouwen,” zegt ze.
Een ander voordeel van de Chinese versie: het is onwaarschijnlijk dat ze worden gestolen, zegt Mohamed Ali Mgomri, die er ook een bezit. “Niemand wil iets stelen dat 15 euro kost,” zegt hij.
– ‘Our Craft doden’ –
In de Comoros wordt Kofia alleen gedragen door mannen, maar bijna uitsluitend geborduurd door vrouwen op het werk dat langzaam en nauwgezet is.
In de kuststad Mitsamiouli, 40 kilometer (25 mijl) van Moroni, opent Kofia-maker Chifayi Mwasi de zware, sierlijke deur van haar huis bij de ingang van de Medina.
“Ze doden ons vaartuig”, zegt Mwasi, die in haar jaren zeventig is en Kofia sinds haar 11 -jarige leeftijd naait.
“Ze maken foto’s van onze modellen en gaan naar China om ze in industriële hoeveelheden te produceren”, zegt ze.
Midden in de woonkamer bevindt zich een verouderde zwart-goud naaimachine.
“Het is meer dan 50 jaar oud, het is winterhard”, lacht Mwasi. Haar rechtervoet, rustend op een kussen, drukt het pedaal zachtjes in een normaal ritme.
“Elektrische naaimachines zijn veel te snel voor het maken van een Kofia”, zegt ze. MWASI ontwerpt de patronen die later door andere vrouwen aan de Kofia worden geborduurd, zoals Maissara Mhadjou.
“Het maken van een Kofia kost me minstens twee maanden en ik krijg 150 euro ($ 162) betaald”, zegt Mhadjou, wiens gezwollen vingers steeds meer dan een ingewikkelde steek rennen.
“Ons erfgoed zal niet zomaar verdwijnen”, zegt ze. “Chinese Kofia is niet lelijk, maar ze zijn geen partij voor met de hand afgestemde.”
Maar antropoloog Abderemane Wadjih, die een handgemaakte versie op zijn hoofd draagt, gelooft dat “de Chinese invasie een culturele bedreiging vormt” voor een item dat kostbaar is voor de Comoros -identiteit.
De Comoros moeten de eeuwenoude moeder koesteren naar dochteroverdracht van de kunst en het ambacht van het creëren van Kofia, terwijl ook wordt overwogen hoe ze betaalbare versies kunnen maken, zegt de directeur cultuur van de regering, Wahida Hassani.
“We moeten ons uiterste best doen om ervoor te zorgen dat deze transmissie doorgaat, hetzij door formeel of niet-formeel onderwijs”, zegt ze. “Voorkomen dat de Chinezen de Kofia verspreiden – dat is niet een van mijn vaardigheden.”
