Saskia Belleman verloor dochter en snapt leed daardoor beter

Telegraaf-journalist Saskia Belleman (65) is gisteren door Villamedia verkozen tot Journalist van het Jaar 2024. Ze schoof gisteravond aan bij Eva om voor de verandering eens te praten over haarzelf, in plaats van over een zaak.

De jury van de verkiezing roemt de misdaadjournalist om haar rechtbankverslaggeving en haar podcast Zij is van mij, waarin ze zoekt antwoorden op vragen over femicide. Belleman krijgt de prijs op donderdag 20 maart in PiP Den Haag.

Het is niet de eerste prijs die Belleman dit jaar krijgt. Morgen krijgt ze de Machiavelliprijs, de prijs die jaarlijks wordt toegekend aan een persoon of organisatie die heeft uitgeblonken in publieke communicatie.

Belleman schuift vaak aan bij talkshows om duiding te geven over rechtszaken, bijvoorbeeld over de zaken rondom Ali B. en Marco Borsato en zaaddonor Jonathan M., die zeker 550 kinderen verwekte.

Saskia Belleman bij Eva

„Ik moest er heel erg van blozen toen ik het las”, vertelt Belleman aan tafel bij Eva Jinek over het oordeel van de jury. „Ik vond het heel eervol. Ik was sprakeloos.” 

Ze vertelt dat ze weleens overweegt om te stoppen, vanwege de reacties op X. „Er zijn dagen dat ik thuiskom en denk: waarom doe ik dit nog? Maar meestal slaap ik er een nachtje over en ga ik er weer tegenaan. Ik wil weten wat er leeft, hoe mensen reageren en ergens over denken. Ik kan wel in een ander bubbeltje gaan zitten, maar dan mis je die geluiden. En die geluiden maken wel deel uit van de maatschappij.” 

In de rechtbank heeft ze de afschuwelijkste dingen gehoord. Heeft dat haar mensbeeld veranderd? „Ik probeer iedere keer voor ogen te houden dat dat de uitzonderingen zijn. Dat het merendeel van de mensen deugt en geen rare dingen doet.” 

 „Recent met de Erasmusschutter, hoorde ik een jongen vertellen hoe hij het ervaren heeft dat er op twee meter afstand een docent werd doodgeschoten. Die jongen vertelde dat zijn leven op zijn kop staat en nooit meer hetzelfde wordt, want hij is zich pijnlijk bewust geraakt van het feit dat het zomaar over kan zijn. Dat gevoel raakt hij waarschijnlijk nooit meer kwijt. En dat is iets waar ik me van doordrongen ben geraakt. Ik heb geluk, maar er zijn talloze mensen die gewoon pech hebben. Dat kan iedereen overkomen. En ook iedereen kan in de verdachtenbank terechtkomen.” 

Verlies van dochter Famke

Belleman verloor 27 jaar geleden vlak voor de geboorte haar eerste kind, Famke. Daarna belandde ze in een ‘soort rollercoaster’. „Achteraf ben ik twee jaar bezig geweest om op te krabbelen. Dat heeft zo’n gigantische impact op je leven. Omdat een kind nog niet is geboren, is het er voor de buitenwereld nog niet.” 

„Je weet nog niet precies wat er mis gegaan is, waarom het mis gegaan is. Je krijgt reacties uit je omgeving van: ‘Wat is er nou helemaal veranderd? Je gaat het gewoon nog een keer proberen’, zoiets. Alsof er niets gebeurd is. Alsof je niet gewoon een kind bent kwijtgeraakt.” 

Deze gebeurtenis helpt haar om het leed van mensen te begrijpen. „Ik ga niet leed vergelijken, want het een kan niet erger zijn dan het ander, maar ik ben me er wel heel erg van bewust dat ook verdachten enorm kunnen lijden en iets vreselijks meegemaakt kunnen hebben waardoor ze opeens in staat blijken tot iets vreselijks.”

Je kunt Eva terugkijken via NPO Start.

Zoveel jonge vrouwen stopten in de afgelopen drie jaar met anticonceptie

Aantal vapende tieners vervijfvoudigd, deze gemeenten zijn koplopers

Reacties