Van de ruim 1,4 miljoen jongeren die nu nog thuis wonen wil twee derde graag verhuizen – het liefst naar een zelfstandige woonruimte. Op de woningmarkt komen jonge mensen er alleen moeilijk tussen. De prijzen van koopwoningen blijven namelijk hoog: in het eerste kwartaal van 2025 lagen die tien procent hoger dan het jaar ervoor.
Huren is kostbaar: in de private, dure huursector zijn jonge stellen vaak meer dan twee vijfde van hun netto inkomen kwijt aan woonlasten. Dit staat in rapportages van statistiekbureau CBS en makelaarsvereniging NVM , die afgelopen week verschenen.
Er zijn enkele lichtpuntjes voor jongeren. Zo steeg het aantal starters op de koopwoningmarkt de afgelopen drie jaar met 13 procent tot 90.000 – de laatste tijd vooral dankzij de massale uitverkoop van huurwoningen door beleggers. Toch moeten jonge koopstarters nog altijd veel geluk hebben, leren de interviews op deze pagina, bijvoorbeeld in de vorm van een schenking door (schoon)ouders.
Zoë de Paus en Jordy Huigen ‘Kregen last van FOMO-gevoel’
‘Wij hebben wel een beetje een bijzonder verhaal”, zegt Zoë de Paus (pr- en marketingmanager, 23) haast verontschuldigend. „Mijn vriend en ik hebben onze woning namelijk gekocht van zijn moeder, mijn schoonmoeder.” Op 24 maart zetten zij hun handtekening onder de koopakte voor hun huis, een eengezinswoning in Almere.
„Het is niet echt een nieuw huis voor ons, want we wonen er al vier jaar.” Zoë en haar vriend huurden het al van hun (schoon)moeder, voor een bedrag ruim onder de sociale huurgrens van 900 euro. Dat was, zo zegt De Paus, de helft van wat een commerciële verhuurder zou vragen voor een woning van deze omvang.
Toch wilden De Paus en haar vriend het huis graag kopen. „Doordat de prijzen van koophuizen maar blijven stijgen, hebben we toch last gekregen van een FOMO-gevoel” – de angst om de boot te missen, dus. „Want als ze blijven doorstijgen, wordt het later nog lastiger om in te stappen.”
Tot voor kort kon De Paus geen hypotheek krijgen, omdat ze nog aan het studeren was. Nadat ze een baan had gekregen, kon ze wel bij de bank terecht voor een lening. Dat was iets lastiger voor haar vriend, omdat die zijn baan als elektrotechnicus combineert met een opleiding tot dat vak. „Zijn werkgever heeft daarom een brief geschreven dat mijn vriend zijn baan ook zou houden als hij zijn diploma niet zou halen”, vertelt De Paus. „Dat was voor de bank voldoende garantie.”
De Paus en haar vriend hebben minder dan de marktwaarde betaald, omdat (schoon)moeder genoegen heeft genomen met de – lagere – WOZ-waarde van de woning. „Daar hebben we veel geluk mee gehad en zijn we erg dankbaar voor.”
Inmiddels zijn ze begonnen met het opruimen van de tuin. „Oude stenen eruit, nieuwe stenen erin.” De laminaatvloer vervangen ze binnenkort door een pvc-vloer. Er staan nog meer dingen op hun wensenlijst: plafonds stuken, keuken vernieuwen, andere badkamer. „Maar we hebben geen geld om alles door een aannemer te laten doen, dus we doen het meeste zelf – stap voor stap.”
Jelka Fellinga en Victor Boonstra ‘Zonder de schenking was het niet gelukt’
Het proces was „stressvol”, maar een eerste huis vinden is „snel gegaan”, vertelt Jelka Fellinga (netbeheerder, 29). Na tweeënhalve maand zoeken hebben zij en haar vriend Victor Boonstra (netbeheerder, 27) in februari getekend voor een tussenwoning in Waalre. In juli kan het stel hun huurappartement in Eindhoven verlaten en verhuizen.
Rondom Eindhoven, de regio waar Fellinga en Boonstra wilden gaan wonen, wordt „flink overboden”, zegt Fellinga. Werknemers van chipbedrijf ASML trekken er doorgaans aan het langste eind, ziet ze. „Vooral expats, zij hebben bepaalde belastingvoordelen en dus een betere uitgangspositie.” Dat hoorden ze ook van makelaars tijdens bezichtigingen, vertelt Fellinga. Op Funda werden de expats bediend „met Engelse teksten, waar ASML dan ook werd vermeld”.
Hun makelaar adviseerde minimaal 10 tot 15 procent meer te bieden dan de vraagprijs, anders zou het stel „geen schijn van kans maken”, vertelt Fellinga. „Dus we hebben 70.000 euro overboden op het huis dat we nu hebben gekocht.” Ook in ander opzicht gingen ze ver: „Geen bouwtechnische keuring, geen voorbehoud van financiering.”
Dat kon gelukkig, want het stel heeft goedbetaald werk, waardoor ze konden sparen. Fellinga: „We ontvingen ook een schenking van mijn schoonouders. Zonder dat hadden we nooit een kans gemaakt.”
Het wordt jonge mensen niet makkelijk gemaakt, vindt ze. „Je moet veel eigen geld inleggen, of het van je familie krijgen. De hypotheek wordt hoger omdat de prijzen stijgen. En ook al kun je het bedrag lenen, dan heb je weer een hogere maandlast. De rente is ook meer dan een aantal jaar geleden.” Het gat tussen doorstromers en starters, die bovendien vaak een studieschuld hebben, „is enorm”, zegt ze.
„Belachelijk”, vindt ze de huidige situatie op de huizenmarkt. „En alleenstaanden hebben het nóg moeilijker”, stelt ze. „Hoewel we er zelf alles aan deden om dit te laten werken, hebben we ook mazzel gehad.”
Hun nieuwe huis is fijn, vertelt Fellinga: „118 vierkante meter, een tuin, vier slaapkamers.” Bos in de buurt, een kwartiertje fietsen naar Eindhoven. „Echt een volgende stap om straks aan kinderen te kunnen beginnen.”
Delen Mail de redactie
