De 59-jarige Michiel van de Pol is al zijn halve leven stripmaker. Zijn werk is uitgesproken grappig, waarbij vooral zijn natuurlijke vertelstem opvalt. Nog meer dan zijn geestige tekenstijl, die swingt en uit duizenden herkenbaar is, is hij een rasverteller van de Pol. Zijn timing is perfect.
Zijn werk kan serieus zijn als het moet en blijft indien mogelijk volledig doorlopen. Zo ook zijn stripverhaal De gevoelige mannenclub Totaal uit de pot gerukt uit 2020. Kijk maar: als Harry’s vrouw Vera besluit voortaan naakt door het leven te gaan en “een assertieve basis voor mannen” ontwikkelt, besluit Harry De gevoelige mannenclub Om hulp te vragen. Hun oplossingen zijn vergezocht, maar vooral de uiterste babbelverhalen van de mannen zijn om van te genieten.
De jury noemt zijn werk “altijd in ieder geval goed voor een glimlach tot een oprechte glimlach”. Volgens het juryrapport weet Van de Pol serieuze ontwikkelingen met een grapje te benaderen en om te zetten in een sterk staaltje van hoog niveau. Daarmee pakt hij de mediumstrip geheel authentiek en inventief aan (…) en heeft dit tot een ware kunstvorm ontwikkeld. ”
Van de Pol brak in 2006 door door het winnen van de Comic Strijd, een wedstrijd voor striptalent georganiseerd door Het Parool en Comic House, die hem twee jaar lang aan die krant verbond. Hij tekende bijdragen voor NRC.Next en Zone 5300 en publiceerde talloze strips in eigen beheer. Zijn werk is vaak autobiografisch en volkomen eerlijk. Hij deelt twijfels, angsten en gênante situaties met zijn publiek, inclusief dat van zijn familie. Van de Pol doet dat slim: hij portretteert zichzelf de ene keer als held, dan weer comfortabel als Schlemiel. Zijn vrouw en kinderen worden altijd iets beter af.
Voor zijn eerste graphic novel, Terug naar JohanIn 2011 ontving hij de Willy Vandersteenprijs voor het beste album van het jaar. Zijn meest recente boek is Hoe ik mijn fortuin verdiende als live cartoonistuit 2022. Daarin laat Van de Pol zien hoe het is om als cartoonist zaken te belichten op bedrijfsbijeenkomsten. Hij zorgt voor transparante processen, legt verbanden en trekt kronkels. Over dat zogenaamde fortuin is hij eerlijk: het levert inkomsten op, van strips alleen kun je niet leven.
Sinds 1974 wordt de Stripschaprijs jaarlijks uitgereikt door de Stripverhalen, de Nederlandse Vereniging van Belangenvereniging voor de Cartoon. Eerder ging de prijs naar Aimée de Jongh, Typex, Barbara Stok, Peter van Dongen en Joost Swarte.
