Trump kan de ene na de andere Amerikaanse feestdag verpesten met zijn handelsoorlog

Voor een eigenaar van een winkel in feestartikelen verloopt het jaar doorgaans zeer voorspelbaar. Na de jaarwisseling krijgt Jacob Mok het in februari eerst druk met Valentijnsdag, vertelt hij in zijn LT Giftshop in Los Angeles. „Binnenkort krijgen we Moederdag en Vaderdag, dan al snel de diploma-uitreikingen, vervolgens 4th of July en richting einde van het jaar Halloween en Kerstmis.”

Voor al die vieringen importeren de Amerikanen het hele jaar door grote hoeveelheden feestartikelen. Die hoeven vaak maar één keer of niet heel lang mee te gaan – en moeten daarom liefst spotgoedkoop zijn. Synthetische knuffelbeertjes met hartjes erop, kunstbloemen, ‘I Love you Mom’-mokken, ballonnen met ‘Best Dad’, Amerikaanse vlaggetjes, plastic spinrag, nepkerstbomen: in Moks winkel is het – in het juiste seizoen – allemaal te krijgen.

Maar momenteel is niets meer voorspelbaar, klaagt de Koreaans-Amerikaanse winkelier. Als een soort Grinch (een Kerstmis-hatend fantasiewezen) dreigt Donald Trump het ene na het andere feestje te verstieren met zijn handelsoorlog tegen China. Van de sjerps met ‘Class of 2025’ die afgestudeerden zichzelf omhangen tot de kleine cadeautasjes met dollarbiljetten erop geprint: op de etiketten in Moks winkel staat steeds ‘Made in China’.

Zijn winkel staat in het Toy District, een wijkje van twaalf huizenblokken in downtown L.A. Taiwanese en Vietnamese immigranten begonnen hier vanaf de jaren tachtig winkeltjes met speelgoed dat ze, via de grote haven van de miljoenenstad aan de Pacifische kust, bovenal importeerden uit China. Al snel kwam daar ook consumentenelektronica bij.

De oorspronkelijke Aziatische handelaren kregen gezelschap van latino collega’s. Ook zij halen hun koopwaar vooral uit China, en nog wat uit Mexico. In het Toy District kan je ook terecht voor (in Californië sinds enige jaren verboden) vuurwerk. In een fijnmazig netwerk van steegjes achter Moks winkel is een informele straatmarkt, waar de rotjes en sierpotten openlijk liggen uitgestald. Ook die zijn grotendeels Chinees.

Voor Mok, die in november zelf voor het eerst op Donald Trump stemde, is de handelsoorlog als een grote verrassing gekomen. Hij weet dat de Republikein in de campagne eindeloos herhaalde dat hij ‘oneerlijk’ China zou straffen met heffingen. „Maar ik dacht niet dat hij het zo hoog zou spelen. Het tarief is nu 145 procent. Dat kon toch niemand voorzien?”

Het Toy District bestaat deels uit een fijnmazig netwerk van straatmarkten. Daar is ook (in Californië verboden) vuurwerk te koop, veelal uit China.

Foto Jae C. Hong/AP

Hij importeert niet zelf, maar koopt in bij andere groothandels in de wijk. Bij zijn leveranciers zijn sommige producten al uitverkocht en wat nog wel te krijgen is, stijgt in prijs. „Sommigen hadden al wel besteld, maar ik heb hun bestellingen niet laten lossen.” Of hij opnieuw op Trump zou stemmen, wil hij niet zeggen.

Een plan-B en plan-C

Waar Mok bij gebrek aan financiële reserves geen extra voorraad kon aanleggen, heeft zijn overbuurman en concurrent Luis Mis zich wel voorbereid. „Ik heb voordat Trump aantrad voor 50.000 dollar vooruit ingekocht. Ik kan tot het einde van het jaar vooruit.” De in Mexico geboren Mis heeft aan de rand van de stad een opslagruimte gehuurd om die voorraad te stallen.

Mis heeft een uitgekiende strategie, vertelt hij. „Ik ga mijn prijzen gelijk houden en hoop dat mijn concurrenten dat niet kunnen doen, zodat ik meer klanten krijg.” Die heeft hij ook nodig, want de zaken lopen slecht de afgelopen tijd. „En ook dat is de schuld van Trump”, zegt hij, over de man op wie ook hij in november een stem uitbracht.

Er wordt minder aan feestjes uitgegeven door de angst die onder veel klanten is uitgebroken over Trumps uitzettingsbeleid. „Wie kwetsbaar is voor deportatie, komt niet meer. Mensen zijn bang om naar buiten te gaan, durven niet meer naar hun werk en hebben minder geld.” Laat staan dat ze een massaal feest durven te geven voor een quinceañera (vijftiende verjaardag) of eerste communie.

Een deel van zijn klanten koopt bij hem in het groot in om producten zelf elders in Californië weer door te verkopen, bijvoorbeeld op straat of op markten. „De helft daarvan heeft geen papieren en die zie ik amper meer.”

Mis denkt dat hij Trumps handelsoorlog wel kan uitzingen. „Ik verwacht dat het met China over drie tot zes maanden over is. Dat ze een akkoord weten te sluiten, waarbij Trump goede voorwaarden zal binnenslepen voor de VS.” En anders heeft hij ook al vooruitgedacht over een plan-B. „Ik kan in mijn buitenhuisje gaan wonen en mijn huis in de stad verhuren.”

En als zelfs dat niet werkt, heeft hij ook een plan-C: terug naar Mexico. „Witte Amerikanen gaan daar ook met pensioen, omdat het er zo goedkoop is. Als ik hier alles verkoop, kan ik daar leven als God.”

Opheffingsuitverkoop

Een paar deuren verderop heeft Sally González een plakkaat op de etalageruit hangen met ‘opheffingsuitverkoop’. Zij had al voor Trumps importheffingen besloten om op te doeken. „De wijk gaat te hard achteruit”, meent ze. De daklozen rukken op vanuit de aanpalende junkie-enclave Skid Row en haar buren zijn steeds vaker groothandels die verpakkingsmateriaal voor de bloeiende Californische cannabisindustrie verkopen. „Weet je wat voor volk dat aantrekt?”, zegt terwijl ze producten inpakt.

Ze wil ergens anders in de stad opnieuw beginnen. Maar nu nog even niet. Zij haalt haar koopwaar – veelal houten en rieten ornamenten om een feest op luisteren – voor „100 procent uit Mexico”, zegt ze trots.

Over de laatste trailer die ze uit dat zuidelijke buurland liet komen, moest ze 25 procent importheffingen betalen. Momenteel is dat tarief verlaagd tot 10 procent. Maar donderdag dreigde Trump alweer om het te verhogen, ditmaal als drukmiddel in een slepend waterconflict tussen Mexico en de VS. „Dit is duidelijk niet het moment om een zaak te beginnen.”

Delen





Mail de redactie