Vijftienjarige zoekt en vindt een plek in de wereld in Jen Wangs fantastische jongvolwassenstrip

Dit dagboek is van Ash, zo begint het verhaal. Ash zegt dat er veel is veranderd sinds de laatste keer dat ze in haar dagboek schreef. Ze heeft een nieuwe naam: een die beter bij haar past.

Dat zegt de Amerikaanse cartoonist Jen Wang, auteur van de prachtige graphic novel voor jonge volwassenen De prins en de naaister vanaf 2021, aanvankelijk meer onbesproken in De hut van Ash. Niet omdat het niet essentieel is, maar omdat ze nergens in het verhaal veel nadruk op legt. De oorspronkelijke naam van Ash is, wanneer deze valt, eenvoudigweg voorzien van een zwarte balk.

Ash is een rustig type, weliswaar met enthousiaste pubertrekjes als het bijvoorbeeld om het klimaat gaat, maar haar stem klinkt rustig. Haar blik is zacht en onderzoekend. Ze is een introverte persoon die zich meer op haar gemak voelt bij haar hond Chase dan bij haar apathische leeftijdsgenoten, die met andere zaken bezig zijn. In haar dagboek haalt Ash er niets uit, toch ziet de lezer dat ze moeite heeft met de wereld om haar heen.

Wang springt af en toe terug in de tijd en laat zien hoe Ash opgroeide. Haar dierbaarste herinneringen zijn aan vakanties in de bossen van Noord-Californië, met haar grootvader die haar veel over de natuur leerde. Ash zegt ergens terloops dat alleen opa haar begreep: “Hij was net als ik, hij wist hoe het was om alleen te zijn.”

Opa had ergens een afgelegen boshut, waar hij zich terugtrok als het hem te veel werd. Niemand wist ooit waar die hut was. Met een ontslag dat ongewoon is voor een vijftienjarige, schrijft Ash: “Ik zie het nut niet in om hier te blijven, tussen al deze mensen met hun lege levens. Ik zou mij liever terugtrekken uit deze maatschappij. Als ik opa’s hut in het bos vind, blijf ik daar. Forever.” Ze is op zoek naar ultieme vrijheid.

Wang kiest ook voor vrijheid in haar pagina-indeling. Het zijn losse aquarelillustraties zonder kader, tekstblokken die vrijstaand staan ​​en tekstballonnen die verzonken zijn in de achtergrondkleur. Er zijn lijsten, overzichten en aantekeningen, die het geheel iets authentieks geven. Het lijkt soms wel een gids. De ruim 300 pagina’s lezen vlot, alles is goed in balans en Wang heeft gekozen voor veel licht en lucht. Ze neemt de lezer mee door de voorbereidingen voor de expeditie, de zoektocht en (het is geen geheim) de ontdekking van de hut.

Kampeerder

Net wanneer de lezer begint te denken dat het verhaal ons niet verder zal brengen dan natuurobservaties en de dagelijkse routine van Ash, kiest Wang voor een andere aanpak: Ash ontmoet een kampeerder met wie ze kan praten. Dit is hoe iemand zich ontwikkelt volwassen wordenverhaal, waarin identiteit, vastberadenheid en de zoektocht naar een plek in de wereld – zowel letterlijk als figuurlijk – naar voren komen. Later verschuift het verhaalidee weer en worden er meer lagen toegevoegd. Het is fascinerend om te zien hoe Wang de lezer in alle rust en bijna fluisterend betovert.

Wanneer De prins en de naaister verscheen, waren de reacties unaniem positief. Het verhaal, een sprookje met een vreemde twist, maakte Wang meteen tot een grote naam in de stripboeken voor jonge volwassenen. Ook in dat boek wikkelde Wang de lezer in met een fantastisch en langdurig einde. De hut van Ashdat hopelijk binnenkort in het Nederlands verschijnt, is geen sprookje, maar kent genoeg overeenkomsten: Ash heeft heel normale wensen, net als de prins. Ze wil een mooi leven, waar ze kan zijn wie ze is. Ze neemt een moedige beslissing en bereidt deze grondig voor, de lezer sympathiseert absoluut met Ash. Het is een gevoelslaag die Wang zo licht brengt dat het lijkt alsof het daadwerkelijk over onszelf gaat. En dat klinkt nog lang na. Ronduit grandioos.

Meer strips

Mondriaan. Een betere wereld

Stijlvolle biografie over de laatste elf jaar van Mondriaans leven (1872-1944). De Graaf portretteert de kunstenaar als een levendige man die zich bekommert om de politieke situatie in de wereld. Op de vlucht voor het oorlogsgeweld blijft hij onvermoeibaar werken aan harmonieuze kunst die tegenwicht moet bieden.

Een oceaan vol liefde

Tekstloze, bijzonder charmante strip over een grappige Bretonse visser wiens boot per ongeluk op sleeptouw wordt genomen door een gigantische zeestoomboot. Zijn vrouw zoekt hem en reist de hele wereld over. Slim ‘verteld’ door uitvergroting, subtiele nuances en vooral door opvallende karakterhoofden.

Monnik!

Alweer een muzikantenbiografie, een komisch genre dat helaas niet per se hoogtepunten kent. Gelukkig is monnik! Van Daoudi pakt het anders aan: geen Wikistrip maar een verhaal met muzikale en sociale implicaties, waarin de lezer veel leert over het gevoel van jazz. Belangrijker nog: de zwart-wittekeningen met één steunkleur zien er geweldig uit.

Om te delen





E-mail de redacteur