Vrolijk, dansbaar en een tikkeltje tragisch: zanger Claude beklimt het grote podium van het Eurovisie Songfestival

Hoe Europees wil je dat het is op het Eurovisie Songfestival? De taal van de 21-jarige Claude Kiambe is Europees, ook al is de achtergrond allesbehalve harmonieus. Claude wisselt in zijn muziek Nederlands en Frans af, in dansbare, vrolijke liedjes – met een vleugje tragiek. Wat hij precies gaat doen op het Eurovisie Songfestival is nog niet bekend, alleen dat het volgens de selectiecommissie een “betekenisvol, verbindend en hitgevoelig nummer met internationale allure” is.

Claude volgt Joost Klein op als de Nederlandse inzending voor het Eurovisie Songfestival, dat in mei plaatsvindt in Bazel, Zwitserland. Klein nam vorig jaar deel aan Zweden, maar werd om twijfelachtige redenen gediskwalificeerd. Een tweede keer wilde hij niet meedoen, dus koos de selectiecommissie (Cornald Maas, Jacqueline Govaert, Sander Lantinga, Hila Noorzai, Carolien Borgers en Jaap Reesema) Claude uit ruim 300 inzendingen.

Claude (uitgesproken als ‘wolk’ in het Engels) Kiambe werd in september 2003 geboren in de Democratische Republiek Congo, waar hij opgroeide in extreme armoede. Het land is rijk aan grondstoffen, maar politieke instabiliteit, koloniale uitbuiting (tot 1960 was het een kolonie van België), corruptie, burgeroorlogen en andere verwoestende conflicten elke ontwikkeling van het land tegenhouden. Op de VN-welzijnsindex Congo staat op plaats 179 van de 191 landen.

Zijn vader stierf in de burgeroorlog die daar woedde. Zijn moeder besloot een betere plek te zoeken om hem, zijn drie broers en drie zussen groot te brengen en vluchtte. Aanvankelijk alleen, terwijl Claude werd verzorgd door zijn broers en zussen. In 2013 volgden zij hun moeder naar Nederland.

Azc

Ze kwamen terecht in een asielzoekerscentrum in Alkmaar, waar ze anderhalf jaar woonden. Claude leerde snel Nederlands en leerde ook wat Arabisch, Somalisch en Farsi van nieuwe vrienden. Hij heeft warme herinneringen aan die tijd, zegt hij in een eerder interview met NRC. “Al die culturen, al die talen door elkaar. Iedereen had een verhaal, ik heb veel geleerd.” Daar speelde hij ook in het multiculturele orkest Orkest overal. “Mijn broers en zussen zongen en klopten daarin. Ik was de jonge broer, ik ben de voorlaatste van de zes, die overal rondhing of thuis moest blijven als ze uitgingen. Maar ik begon steeds meer mee te doen. Zingen zit in onze familie.”

Ze verhuisden naar Enkhuizen, waar hij zijn havo behaalde. Daarna studeerde hij een tijdje hotelmanagement in Leeuwarden, maar daar vond hij zijn draai niet. In 2019 deed hij mee De stemkinderenmet ‘Papaoutai’ van de Belgische zanger Stromae, die net als hij verschillende talen mixt en hem enorm inspireerde. Bij Claude ging het automatisch toen hij werd gesteund door zijn succes De stemkinderen stuurde een video naar het label Cloud 9 Music en werd uitgenodigd voor een opname. Het was de bedoeling om in het Nederlands te zijn, maar in de studio voelde dat niet goed. “Thuis spreken wij Frans. Dat is mijn identiteit. Ik vond dat ik dat in mijn muziek moest weerspiegelen”, zei Claude.

Het resultaat was ‘Ladada (Mon dernier mot)’, dat in 2022 uitkwam. Het werd een nummer 1-hit, verloor zes weken lang zijn positie niet en is inmiddels bijna 60 miljoen keer beluisterd op Spotify. Het liedje deed het in één keer Engels-Franse versie ook elders in Europa goed: opgepikt in Italië, Zweden en Duitsland (ruim 10,5 miljoen streams). Ook zijn vervolgsingles ‘Layla’ en ‘Vas Y (Ga Maar)’ werden goed ontvangen.

Charmant

Claude heeft een warme zangstem, met een goed bereik zowel naar boven als naar beneden. Donker als het moet, vaak ook licht en zacht. Zijn Nederlands heeft soms een vleugje Frans accent, wat het extra charmant maakt en ook de aansluiting met de Franse zinnen in zijn liedjes soepeler maakt. Zijn aanstekelijke enthousiasme, zoals te zien in het tv-programma afgelopen september Beste zangersdoet de rest.

In november bracht hij zijn debuutalbum uit: Spreek Fransmet gastbijdragen van onder meer Ronnie Flex en Suzan & Freek. Hitgevoeligheid zit bijvoorbeeld in het nummer ‘La Pression’, dat hij schreef met de conflicten in Palestina, Soedan en zijn thuisland Congo in gedachten. Het is inmiddels zijn handelsmerk geworden: dansbaar, vrolijk en zeer pakkend, met een melancholische tekst met hoop: “En ik weet het, soms zijn de tijden moeilijk, en het lijkt het einde. Mais reste fort, et voilà. Mijn lot ligt in mijn eigen handen, want druk maakt diamanten.”

Om te delen





E-mail de redacteur